Marianne kijkt wel wat bezwaarlijk als ik meld dat we toch gaan vertrekken. Het is pas zes uur in de morgen…. en het ligt nog zo lekker. Bovendien is er toch slecht weer voorspeld? Windkracht zes en kans op 40 kn windstoten in onweer, toch?
Maar buiten op dek is alles rustig, de vlaggetjes wapperen maar wat in een matige wind. Naar Oostende is het 15 NM en met de wind achter en stroom mee moet dat een peuleschil zijn.
Getraind als we inmiddels zijn – van bed tot opgetuigde boot – varen we om zeven uur al de marina uit en melden ons bij Port Control. We krijgen permissie om uit te varen, maar wel aan stuurboord want we krijgen een cruiseschip als tegenligger. Het blijkt de “Prinsendam” te zijn. Alle uitgaand verkeer is blijkbaar verboden want de lichten op het havenhoofd staan plotseling op 3x rood. Dat had onze PC’er er niet bij gezegd. Wachten dus totdat de zeereus voorbij stoomt.
Net vrij van de pieren op zee moeten we even de hoge golven trotseren die er nog staan van de nacht, maar eenmaal richting kust rijden we met de wind pal achter de golven af. Er staat maar een matige wind en met een grondsnelheid van 5,8 kn varen we naar Oostende. We varen over de zandbanken dicht aan de kust, want er staat genoeg water (steeds 8-9 m). Om 10 uur meren we af in de “Royal North Sea Yacht Club’, ontvangen door de altijd vrolijke en gezellige havenmeester. Volgens hem kunnen we langszij de steiger blijven liggen, want in de middag verwacht hij dat de haven leegloopt: weekend voorbij, meneertje………
Die dag houden we ons verder koest, geen uitstapje. Er zijn nog genoeg klusjes aan boord.
‘s Middags krijgen we bezoek van de douane. Alles willen ze zien: ID’s, ICC (internationaal vaarbewijs) , verzekeringscertificaat, marifooncertificaat. Ook willen ze alle kenmerken van de boot weten. Hele vellen vol worden er geschreven. En wat gaan jullie er nu mee doen, vroeg ik. Wordt allemaal centraal opgeslagen voor naslag als de boot nogmaals in België wordt aangetroffen. Over het feit dat de boot vol kan zitten met drank, drugs of sigaretten werd geen vraag gesteld………
In de mast zit de lazy jack vast, geklemd om het asje. Omringende schippers bieden hun bootsmanstoeltje aan en me in de mast omhoog te lieren. Ik heb daar weinig trek in want het water in de haven is erg rumoerig en de mast zwiept continu heen en weer. Met vier aan elkaar geknoopte bezemstelen haal ik de benodigde lengte en druk de lijn weer terug in het blok. Probleem verholpen. Ik mag tevreden over mezelf zijn….
Geef een reactie