Uli Knoop

Blog Uli Knoop: Zaterdag 23 mei

Schipper's selfie

Schipper’s selfie

Sneller als verwacht ben  ik zaterdag
23 mei om  14.00 uur  met de  “Elisabeth” in Mariehamn op de Auland-Eilanden aangekomen. Dit was vooral te danken aan de vier nachtelijke trips met een gunstige W tot ZW wind, die meestal pittig (5-6 Bft),  soms te pittig (7Bft) waaide.

 

 

 

Deze vier trajecten waren:
02.05.    Vlieland             –        Brunsbüttel            170NM    (33 uur)
13.05.    Warnemünde    –        Bornholm               147NM     (27 uur)
17.05.    Bornholm           –        Gotland                   170NM    (30 uur)
22.05.    Gotland               –        Aulands                  153NM    (33 uur)

Zoals gezegd alle trajecten met meestal 5-6 Bft, Gotland-Aulands gedeeltelijk 7Bft, dus veel geschommel bij meestal achterlijke wind. Natuurlijk ook weer zeeziek geworden, maar dat kan ik gelukkig goed onderdrukken met tabletten.

Het is behoorlijk druk op de offshore traffic line, noordelijk van Bornholm. Daar moest ik doorheen op de weg naar Gotland. Maar het lijkt erger dan het is. Ik heb natuurlijk wel het Collision alarm bijstaan, maar dat ging echter ook wel een keer niet af. Je moet dus blijven opletten, steeds de situatie opnieuw beoordelen, voordat je misschien voor een half uurtje gaat pitten.

De kleinere trips tussendoor waren:
Kieler Kanaal-Kiel-Fehmarn-Grömitz-Travemünde-Warnemünde en een “sprong”  naar  Gotland (van Klintehamn naar Lickershamn).
In totaal heb ik alweer 1020NM afgezeild (geografisch, dus gelogde GPS data). Voor iets meer dan 3 weken is dit een behoorlijk eind en dit voel ik nu ook wel….

Dus hier in Mariehamn ga ik eerst een aantal dagen uitrusten.  Het is hier (nog)  heel rustig in de haven en er zijn goede voorzieningen. Je kunt zelfs gratis in de sauna (heb ik gisteren ook gedaan). Twee jaar geleden was ik hier in zomertijd, toen
was alles stampvol.

 

Bijna een strakke koerslijn als met het liniaal getrokken. Voortdurend automatic tracking op een way point gezet zuidelijk van Gotland. Niemand stond aan het stuur, ik ook niet, was veel te koud! Op de W aangekomen moest ik beslissen, of ik oostelijk of westelijk van Gotland richting Noord ga, vandaar de knik in de lijn.

Apropos: over ‘zomer’ gesproken:
Die laat nog op zich wachten. In al de tijd, dat ik onderweg ben, was het vrij koud (9-10 graad). De top was 7 graden
‘s nachts, op de trip van Bornholm naar Gotland. De hele nacht de kachel aangehad!

Na Mariehamn trek ik verder naar Turku en dan langs de Finse kust omhoog naar het noorden totdat het niet meer verder gaat (met het schip). Dan maar weer omdraaien en langs de Zweedse kust weer naar zuiden. Maar zover ben ik nog niet, want tot Haparanda helemaal in het noorden zijn het nog ca. 400NM, en ik wil het nu wat rustiger aan doen.

Groetjes aan allen!
Uli

Hier nog enkele foto impressies:

Net als zilver glanzende zee (van Bornholm naar Gotland)

Lijnen clutter!
Deze knoop heb ik natuurlijk niet zelf gemaakt (zou ik ook niet eens kunnen).
Het gebeurde s’morgens 03:00 uur op weg naar de Aulands. De schoot van de Genua schoot los, het zeil stond wild te klapperen en ik kon – bij de golven van 2-3 m. en harde wind – de Genua niet meer inrollen. Uiteindelijk toch wel gelukt. Moest wel, wat moet je anders…!
Voor de experts: Heb de Furlex lijn op de Genua winch belegd en het zeil successievelijk kunnen inrollen.
De opname is natuurlijk later gemaakt in de morgen toen het weer rustig was.

Mijn nieuwe zeil voor lichte winden (43qm) in de opgaande zon (05:00 uur) bij het verlaten van Gotland op weg naar Gotland. Nog is alles rustig. ‘s Nachts 7Bft, niks meer lichte wind!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ouwemannen orkest spelend in Svaneke (Bornholm)

Oudemannen orkest spelend in Svaneke (Bornholm)

Maaltijd op zee De kunst is alleen alles goed vast te houden en daarbij ook nog te eten…

Maaltijd op zee
De kunst is alleen alles goed vast te houden en daarbij ook nog te eten…

Voorbeeld-prijzen in Finnland (hier Mariehamn): 125 g radijs (natuurlijk uit Nederland) en dan nog ingepakt  in plastic: 1€ Twee stuks kleine koekjes (waren wel machtig) 7€!

Voorbeeld-prijzen in Finnland (hier Mariehamn):
125 g radijs (natuurlijk uit Nederland) en dan nog ingepakt in plastic: 1€
Twee stuks kleine koekjes (waren wel machtig) 7€!

 

 

 

 

 

 

 

(met dank aan Marjet van Breederoode die mij weer eens een keer uit de brand hielp voor de opmaak)
Hugo

 

 

Blog Uli Knoop: vrijdag 26 juni, een flitsbericht

Ik ben van Mariehamn naar Turku gezeild en dan langs de Finse kust omhoog getrokken.  Momenteel lig ik in Vasa (63.06. N).
Ik probeer de komende dagen nog een nieuwe reisverslag te sturen. Hier in het noorden zijn er meestal alleen maar kleine havens, dus vaak geen internet.
Uli

(ik heb er nu maar even een kaartje aan geknoopt....)

(ik heb er nu maar even – voor geïnteresseerden – een kaartje aan ge-‘knoop’t….(Hugo)

Blog Uli Knoop: donderdag 9 juli 2015

Het doel is bijna bereikt. Na 1670 NM (GPS) vanaf Lelystad ben ik gisteren in de Noord-Finse stad Kemi (65.43,7 N; 24.33,3 E) aangekomen.
De meest noordelijkste punt van de Baltic Sea ligt dicht bij de Zweedse stad Töre (Törehamn = 65.54,1 N; 22.39,1 E). Vanaf Kemi is dit nog maar slechts 50 NM, “ein Katzensprung”  dus in vergelijking met de tot nu toe afgelegde weg.

Op kruiskoers bij veel wind van Mariehamn naar een ankerplaats. Bij vertrek kwam de wind uit zuid (kruisen dus). Toen ik richting oost draaide, draaide de wind mee (dus opnieuw kruisen), “Seglerschicksal” zou ik in het duits zeggen.

Op kruiskoers bij veel wind van Mariehamn naar een ankerplaats. Bij vertrek kwam de wind uit zuid (kruisen dus). Toen ik richting oost draaide, draaide de wind mee (dus opnieuw kruisen), “Seglerschicksal” zou ik in het duits zeggen.

Het is een unieke belevenis  om langs de Finse kust omhoog te trekken, natuur puur, heel rustig, kleine havens waar je heel vaak de enige watersporter bent, met ook een uitdagend vaarwater door al die rotsen en ondieptes. Er zijn echter zijn veel betonde routes waar je dan “save” zit.
Ook is mijn ervaring met de diepte gegevens van de elektronische kaarten (Navionics) heel goed. Ik heb heel vaak buiten de vaarwaters gezeild en de gemeten dieptes kwamen altijd overeen met de kaart.
Het is echter wel aan te raden om hoe sneller je bent, hoe meer reserve je moet aanhouden.

Mooie promenade in Turku.

Even weer een terugblik:
Vanaf Mariehamn (vanaf de Aulands eilanden ben ik eind mei vertrokken naar Turku). Het was een uitdagende tocht van drie dagen (twee keer voor anker) met veel wind en al kruisend door de Schären.
Vanaf Turku dan richting NW tot N. De grotere plaatsen (steden,) naast de vele kleine havens en ankerplaatsen, waren dan Naantali, Uusikaupunki, Rauma, Vasa, Raahe en Oulu.

Dit is om 23.00 uur (lokale tijd) en in ongeveer NNW richting van de hemel.

Dit is om 23.00 uur (lokale tijd) en in ongeveer NNW richting van de hemel.

Het weer valt nog steeds een beetje tegen. Ook de Finnen klagen hier over. Het is nog steeds vrij koud (12-15 graden) als de zon niet schijnt. Het gemiddelde hier: één dag zon, 3 dagen wolken, vaak ook met regen. Donker wordt het hier niet, je kunt 24 uur – zonder kunstmatig licht – de krant lezen. De zon verdwijnt tegen 23.30 uur  ongeveer in NNW richting, verschijnt om 02.00 uur alweer in het NNO en staat b.v. om 09.00  onder een hoek van 40 graden aan de hemel.

Morgen of overmorgen ga ik mijn reis voortzetten, nu weer richting west, maar natuurlijk niet zonder de meest noordelijkste punt van de Oostzee bezocht te hebben. Daarna daal ik weer af richting het zuiden langs de Zweedse kust.

Groetjes aan allen en tot horens
Uli

(met mijn complimenten aan deze zeeman! Wat een tocht en belevenis! Hugo.)

Weer op kruiskoers in heel nauw vaarwater, hier naar Uusikaupunki. Ik heb geteld: 50 keer overstag op een afstand van 7NM bij een wisselvallige wind en windstoten tot 22kn. Met de keerfok is dit op zich geen probleem, alleen je moet donders goed opletten. Soms ga je met 5-6kn op de rotsen af en moet  je op ~ 50m afstand daarvoor keren.

Weer op kruiskoers in heel nauw vaarwater, hier naar Uusikaupunki. Ik heb geteld: 50 keer overstag op een afstand van 7NM bij een wisselvallige wind en windstoten tot 22kn.
Met de keerfok is dit op zich geen probleem, alleen je moet donders goed opletten. Soms ga je met 5-6kn op de rotsen af en moet je op ~ 50m afstand daarvoor keren.

Nu snel overstag, anders gaat het echt fout!

Nu snel overstag, anders gaat het echt fout!

Naantali met gezicht op de jachthaven.

Naantali met gezicht op de jachthaven.

Haven in Uusikaupunki, beschut, rustig en dichtbij de stad, De buurman was trouwens een Nederlander

Haven in Uusikaupunki, beschut, rustig en dichtbij de stad,
De buurman was trouwens een Nederlander

Een straat in het oude stadgedeeldte van Rauma, hier staan ~ 600! houten huizen, een levende stad met winkels en woningen. Hoort bij het "world heritage" van de UNESCO.

Een straat in het oude stadgedeeldte van Rauma, hier staan ~ 600! houten huizen, een levende stad met winkels en woningen.
Hoort bij het “world heritage” van de UNESCO.

"Rauma Girl",  mijn nieuwe vriendin…

“Rauma Girl”, mijn nieuwe vriendin…

Een typische kleine vissershaven,  je bent hier de einige,  totale rust, maar ook verder geen service, geen stroom, geen water en geen toilet. Maar dit soort havens staan wel in de Finse havengids. Wat een contrast met havens rond het IJsselmeer of op de Deense Zuidzee!

Een typische kleine vissershaven, je bent hier de einige, totale rust, maar ook verder geen service, geen stroom, geen water en geen toilet. Maar dit soort havens staan wel in de Finse havengids.
Wat een contrast met havens rond het IJsselmeer of op de Deense Zuidzee!

De Skärgarden in Kvarken, opgenomen van een informatie bord in Vasa. Kvarken is  de  noordelijke streek van de vikingen.

De Skärgarden in Kvarken, opgenomen van een informatie bord in Vasa. Kvarken is de noordelijke streek van de vikingen.

Zo zijn deze lange smalle structuren bij het terugtrekken van het ijs ontstaan, zo ongeveer 10.000 jaren geleden. Het land trouwens, destijds door een 3 km dikke laag ijs naar beneden gedrukt,  stijgt nu nog steeds met 8 mm per jaar. Dus steeds meer en grotere eilandjes, maar ook ondieptes!

Zo zijn deze lange smalle structuren bij het terugtrekken van het ijs ontstaan, zo ongeveer 10.000 jaren geleden. Het land trouwens, destijds door een 3 km dikke laag ijs naar beneden gedrukt, stijgt nu nog steeds met 8 mm per jaar. Dus steeds meer en grotere eilandjes, maar ook ondieptes!

Ongewone drukte: wel "zes gasten" in de haven van het kleine en mooie eiland Tankar!

Ongewone drukte: wel “zes gasten” in de haven van het kleine en mooie eiland Tankar!

Typische woon- of vakantiehuizen op al die talloze eilandjes, hier het eiland Othakari

Typische woon- of vakantiehuizen op al die talloze eilandjes, hier het eiland Othakari

Blog Uli Knoop: dinsdag 4 augustus 2015

Beste mensen, vrienden en watersporters,
Het is weer tijd voor een update van mijn zeilreis rond de Botnische Golf. Om bepaalde redenen ben ik, sinds het laatste bericht, intussen niet veel opgeschoten. De uitleg volgt verderop in dit verhaal.

(voor geïnteresseerden een kaartje toegevoegd van zijn vaargebied. (Hugo)

(Voor geïnteresseerden een kaartje toegevoegd van het beschreven vaargebied. (Hugo)

Vanuit het Finse Kemi ben ik verder gegaan naar de stad Tornio. Naast de twee havens voor pleziervaart heeft Tornio een grote industriehaven (met staalfabrieken, papier fabriek), waarvan gezegd wordt dat dit de meest noordelijke “echte” haven van de Oostzee is. Het zij zo! De stad zelf ligt ca. 14 km noordelijk aan de Tornioälven rivier .

Tornio is Fins en het direct daartegen overliggende Haparanda is weer Zweeds.
Finland is lang bezet geweest door de Russen en Tornio was hierbij zeer dominant. Als tegenpool hebben de Zweden toen Haparanda opgericht. Beide steden zijn niet bijzonder interessant, behalve dan dat Tornio mooi aan de rivier is gelegen.

Dit is dan “De Boei”. Vroeger kon je hier in de brievenbus een aanvraag indienen voor een certificaat, dat je hier was. Nu moet jij dit aanvragen bij het inchecken. Krijg je het certificaat thuisgestuurd, kost natuurlijk weer wat…

Op maandag  13 juli (..) heb ik dan de noordelijkste punt van de Baltic Sea bereikt. Het kleine stadje Töre ligt aan het eind van een lange fjord, die je schuin omhoog moet zeilen (ca. 20 NM en weer had ik tegenwind..) .
De noordelijkste punt wordt gekenmerkt door een boei, die direct voor de ingang van de haven ligt.
De stad Töre stelt niets voor, echter de natuur er om heen met dat fjord, is schitterend.

Vanaf nu weer koers gezet naar het zuiden. Terwijl ik langs de Finse kust omhoog heel vaak de wind uit het noorden had, draaide de wind nu op de terugweg naar ZZW, dus weer tegen de wind in. Wat hier dan ook opvalt, is dat de wind heel wisselvallig is. Het gebeurde vaak, dat de wind ‘s morgens uit NO kwam en in de loop van de dag via ZO en Z naar ZW draaide.

Afgemeerd in de "haven" van Ratan

Afgemeerd in de “haven” van Ratan

Het ging dus moeizaam richting zuid langs de steden Luleå en Piteå. Deze heb ik echter niet aangedaan. Vaak voor anker gelegen of kleine eilandjes aangelopen.
Noemenswaardig is het kleine, maar schitterend mooi gelegen plaatsje Ratan (ligt ca 30 NM noordelijk van de meer bekende stad Umeå)
De “haven” van Ratan bestaat uit niet meer dan een lange steiger, wel tegenover een mooi klein eiland. Puur natuur en toch ook een plek met geschiedenis. In Ratan vond in 1809 tegen de Russen het  laatste oorlogsgevecht op Zweedse bodem plaats. De Zweden verloren en zouden gezegd hebben “en nu houden wij ermee op!”

Ik kom nu aan op het punt, dat de voortzetting van mijn reis ingrijpend zou veranderen c.q. vertragen.
Het was mij al een aantal dagen opgevallen, dat er bij een snelle beweging van het roer een krakend geluid te horen was.
Ik heb toen hier in Ratan een onderwater-inspectie uitgevoerd en moest met een grote schrik vaststellen, dat de skeg (het vaste deel van het roer) gebroken was! Het polyester van de skeg was op meerdere plekken gescheurd en zat niet meer goed vast aan de romp. (zie de foto).
Het schip was dus niet meer veilig, zeker niet bij zwaar weer.

09_Gebroken_Skeg

De gebroken skeg

Ik begreep direct waar en wanneer dit gebeurd moest zijn:
Een aantal dagen geleden moest ik ‘s nachts de ankerplaats verlaten omdat de wind draaide (aanlandig) en in sterkte toenam. Vanwege problemen tijdens het lichten van het anker (er lag een grote steen op het anker (zie de foto), dreef het schip richting land, kwam in ondiep water terecht en raakte de grond (steen), kennelijk niet alleen met de kiel maar ook met de skeg, die nagenoeg op de zelfde hoogte ligt als de kiel!
Achteraf bekeken, heb ik natuurlijk veel te dicht onder land geankerd, te weinig reserve aangehouden voor het geval dat er iets onverwachts bijkomt, zoals deze keer. En dan gaat het dus mis!

De reparatie verloopt voorspoedig en wordt gelukkig professioneel uitgevoerd

De reparatie verloopt voorspoedig en wordt gelukkig professioneel uitgevoerd

Er ontstond even paniek in de tent en ook slapeloze nachten. Op zoek naar een werf, die dit kon repareren (vakantietijd ook hier), verzekering bellen, etc.
Uiteindelijk heb ik een werf kunnen vinden, 30 NM zuidelijk van Ratan in Holmsund,  waar het schip nu op het droge staat. Het is een kleine werf, die voornamelijk houten boten bouwt, maar volgens hun zeggen, ook met verstand van polyester. Maandag a.s. willen zij beginnen met repareren en ik hoop dan dat ik binnen een week mijn reis kan voortzetten.

 

 

Ondertussen ga ik de wachttijd nuttig invullen met het schilderen van houten delen, het polijsten van de romp, etc.
Het weer is trouwens nog steeds niet echt mooi. Vaak dagen met regen en ook niet echt warm als de zon wegblijft (15-18 graden C.).

Ik wil het nu hierbij laten, zeg tot ziens en groetjes aan allen.
Uli Knoop

(met groeten retour en de wens dat schipper een behouden terugvaart mag hebben en hem verder leed bespaard mag blijven. Hug0)

"Zeil van goud" in de avondzon

“Zeil van goud” in de avondzon

"Homeland is far away"

“Homeland is far away”

Aanloop op Ratan

Aanloop op Ratan

Het eiland tegenover Ratan. Op de voorgrond een oud meetstation om de waterstand op te meten

Het eiland tegenover Ratan. Op de voorgrond een oud meetstation om de waterstand op te meten

Zoiets kan ook gebeuren! De steen kon ik pas kwijt door het kantelen van het anker d.m.v. een hulplijn

Zoiets kan ook gebeuren! De steen kon ik pas kwijt door het kantelen van het anker d.m.v. een hulplijn

Schip in de kraan in Holmsund. Het is allemaal wel  behelpen. Was al bang dat het schip uit de takel zou vallen...

Schip in de kraan in Holmsund. Het is allemaal wel behelpen. Was al bang dat het schip uit de takels zou vallen…

 

 

 

 

 

Blog Uli Knoop, zondag 6 september 2015

Beste mensen,
Nu er zo langzamerhand een eind komt aan mijn zeilreis, hier nog de belevenissen van de laatste vier weken en het plan voor het resterende stuk.

Op 9 augustus ben ik vertrokken met een goed gerepareerd schip uit Holmsond (vlak bij Umeå).
Het volgende doel was de “Hoga Kusten”, een kuststreek van ongeveer 50 NM tussen de steden Örnsköldsvik en Härnösund (zie Google Maps)
Na de laatste ijstijd is de kust hier 280m gestegen en dat is ook duidelijk te zien! Lange fjorden gaan diep het land in en de velen eilanden en eilandjes rijzen gedeeltelijk als hoge bergen op uit het water.

 

Eiland in het vaargebied "Hoga Kusten"

Eiland in het vaargebied “Hoga Kusten”

Een dorpje op het eiland "Ulvön" (Hoga Kusten)

Een dorpje op het eiland “Ulvön” (Hoga Kusten)

 

 

 

 

 

 

 

Een schitterend mooi vaargebied, niet alleen vanwege het uitzicht maar ook vanwege het veilig en met veel plezier zeilen. Het water is tot vlak aan de kust en de eilanden, diep en helder. Het vaarwater ligt beschut, dus geen hoge golven.
Ook zijn er veel kleine plaatsjes met haventjes, vaak schitterend mooi gelegen.

 

3.Nog een keer vanuit het hoogste punt ter plaatse. Helemaal rechts ligt  de "Elisabeth".

Nog een keer vanuit het hoogste punt ter plaatse. Helemaal rechts ligt de “Elisabeth”.

Je moet hier wel op jezelf letten, want de meeste plaatsen hebben geen winkel. Ik zat dan ook een keer een paar dagen alleen op “Knäckebröd” (maar als backup best aan te bevelen).

Ik had hier graag nog een aantal dagen langer willen blijven, maar vanwege de reparatie liep ik al flink achter in de planning.
Dus toch maar weer verder richting zuid, met een lange tocht, ook ‘s nachts, door naar Gävle, een mooie stad om te zien.

 

Nog een kleine plaats  (Bönhamn, Hoga Kusten)

Nog een kleine plaats (Bönhamn, Hoga Kusten)

 

 

 

 

 

 

 

Van  Gävle en een aantal overnachtingen op ankerplaatsen later, verder richting het zuiden naar de Stockholmer Scherengordel. In de 30-er jaren en na de tweede wereldoorlog raakten deze eilanden, gelegen voor Stockholm, “verarmd” en trokken de mensen weg naar de grote steden.

 

Alles gebeurd hier met liefde en veel persoonlijke inzet. Hier zelfs bloemen op de steiger! (Bönhamn)

Alles gebeurd hier met liefde en veel persoonlijke inzet. Hier zelfs bloemen op de steiger! (Bönhamn)

Om deze trend tegen te houden, is destijds de stichting “Stockholmer Skärgården” opgericht. Deze stichting kocht de eilandjes op, verbeterde de infrastructuur en legde havens en natuurreservaten aan om de kuststreek weer aantrekkelijk te maken, vooral voor de watersport en het toerisme. Er is dan ook hier een paradijs voor watersporters ontstaan.

 

De stichting geeft een gids uit, waarin alle plaatsen en mogelijkheden beschreven zijn. Zo bezocht ik het noordelijkste eiland Arholma en het bijna zuidelijkste eiland Utö.
Arholma is aan te bevelen vanwege het op een hoge rots gelegen restaurant “Dansbana” met een schitterend uitzicht over de scheren, en Utö vanwege de goede infrastructuur wat betreft winkels en restaurants.
In het hoogseizoen (15 juni tot 15 augustus) moet je Utö echter vermijden, want dan stroomt half Stockholm hier naartoe. Ik was hier op 24 en 25 augustus en waren er nog maar enkele bootjes.

De tocht van Utö (Stockholmer Skärgarden) naar Visby. Ik was wel wat gefrustreerd door  het wegdriften naar het oosten

De tocht van Utö (Stockholmer Skärgarden) naar Visby. Ik was wel wat gefrustreerd door het wegdriften naar het oosten

Er stonden nog honderden zeemijlen voor mij voor de boeg en dus moest ik maar weer eens een grote sprong maken. Het plan was om verder langs de Zweedse kust naar beneden te trekken. De wind kwam echter uit het zuidoosten, parallel aan de kust. Geen optie dus.
Ad hoc werd besloten om van Utö rechtstreeks naar Visby (op eiland Gotland) te zeilen, maar ook dit bleek later niet ideaal want in loop van de tocht draaide de wind steeds meer naar het oosten. Uiteindelijk werd dit een tocht van 130 NM, i.p.v. 85 NM rechtstreeks! (zie plot)

 

Blik op Visby

Blik op Visby

 

Ik denk dat ik niemand hoef te vertellen, dat Visby beslist één van de mooiste steden in de Baltische Zee is om te bezoeken (maar ook hier weer niet in het hoogseizoen, want dan komen de Zweden vanuit de oostkust hier massaal naar toe). Nu was het er helemaal niet druk en lagen er in de haven slechts enkele boten.

 

Op Gotland zat ik dan, wat de windrichting betreft, een beetje “op slot”, want die kwam weer eens uit het ZW, dus bijna precies uit die richting waar ik naartoe wilde: Bornholm.

Op zondagmorgen, 30 Augustus, toch maar vertrokken, want de wind zou vóór maandagnacht naar het oosten draaien. Het werd uiteindelijk weer zo’n tocht waarin van alles te beleven viel wat wind en weer betreft. Eerst opkruisen tegen een (flinke) wind, daarna in de nacht urenlang geen wind en vervolgens maandagnacht, zoals voorspeld,  wind uit het oosten, echter met snelheden tot wel 22kn (6 Bf), urenlang begeleid door onweer, en tenslotte tijdens de laatste 50 NM: opnieuw wind tegen.

Na 56 uur (!)  en 227 NM verder, kon ik eindelijk afmeren op het eiland Christiantsø, zo’n 12 NM voor de oostkust van Bornholm.
Ik moet wel zeggen dat ik het na deze 56 uur (een nieuwe record voor mij) wel een beetje zat was. De vermoeidheid viel echter nog wel mee, want ik kon elke nacht toch 4 à 5 uurtjes slapen.

Hier de langdurige tocht van Visby naar Christiansö

Hier de langdurige tocht van Visby naar Christiansø

Christiansø is vlak naast het eiland Frederiksø gelegen, waardoor er een natuurlijke beschutte haven is ontstaan. Bovendien lag Christiantsø destijds voor Denemarken op een zeer strategische gunstige plek. Voor Koning Christian V redenen genoeg om hier in 1684 een fort te bouwen dat in loop van de tijd steeds meer werd uitgebreid. Het is met geen pen te beschrijven, hoe mooi het hier is rondom de eilanden, met al die gebouwen, huizen en huisjes van de inwoners, verdeeld over het eiland en verstopt tussen de rotsen. Iedereen moet dit zelf maar eens komen bekijken!

De haven van Christiansö

De haven van Christiansö

Een laatste blik op Christiansö op de weg naar Listed (Bornholm)

Een laatste blik op Christiansö op de weg naar Listed (Bornholm)

 

 

 

 

 

 

 

Ik ben hier nog drie dagen gebleven, maar op vrijdagmorgen, 3 september, dan toch vertrokken naar Listed op Bornholm, met weinig wind en veel gedein op deze, gelukkig korte trip… Voor een afstand van slechts 11 NM had ik echter wel 6 uren nodig!

Listed is een rustige plaatsje aan de oostkant van Bornholm. Inmiddels is dit wel mijn standaard aanlooppunt geworden voor mijn tochten richting het oosten. De havenmeester stond mij al op te wachten toen ik kwam aanvaren! Deze keer zelfs met een “schippersdrank” als begroeting.

Volgens het weerbericht draait de wind in de loop van de komende dagen naar NW. Hiervan wil ik gebruik maken en daarom maandag, 7 september, vertrekken met als doel Warnemünde. Dat wordt ook nu weer een lange tocht, ook ’s nachts, van rond 150 NM. Als het tegenvalt is er nog wel een uitwijk-mogelijkheid naar Rügen, het grootste eiland voor de duitse kust.

Het plan is om uiterlijk eind september weer terug te zijn in de “Heimathafen” van Lelystad. Ik denk dat ik dan nog een afsluitend bericht zal sturen.
Groetjes aan allen en tot dan……

Uli Knoop

 (Het is weer een prachtig verhaal geworden. Namens de vereniging wensen we hem een behouden vaart- zonder verdere brokken – op zijn terugreis!)
(Hugo)

Blog Uli Knoop, zaterdag 3 october 2015 (afsluitend)

Beste mensen,
Zoals beloofd hier het laatste bericht van mijn zeilreis naar de noordelijkste punt van de Oostzee. Inmiddels zit ik al weer thuis en probeer weer aan het “normale leven” te wennen.
Op vrijdag 25 september, 19.20 uur, meerde ik eindelijk af in Lelystad na een reis van 150 dagen en na 3.402 NM te hebben afgelegd.
Het was een reis met onvergetelijke indrukken en belevenissen, maar ook met steeds nieuwe uitdagingen en enkele situaties met veel stress.

Een terugblik:
Het laatste bericht eindigde met het aankomen in Listed  aan de oostkust van Bornholm op vrijdag 4 september. Listed heeft een klein haventje, maar wel met een persoonlijke sfeer en goede voorzieningen. Ook Listed zelf is een klein plaatsje, maar de stad Svaneke is slechts 3 km daarvan verwijderd en, om daar de komen, kan je een mooie wandeling langs de kust maken.

Het nadeel van Listed is wel, dat je de haven bij veel wind uit noord tot oost niet meer kunt aanlopen en ook niet meer weg kunt zonder veel risico te nemen.
Maar dit geldt bijna voor alle havens rondom Bornholm omdat het water tot vlak voor de kust heel diep is met golven die ongebroken tegen de kust aanklotsen.
Ik moest dan ook vanwege een harde NO-wind mijn vertrek een dag uitstellen. Om de wachttijd te verkorten, nodigde de havenmeester mij uit voor een rondreis over Bornholm in zijn eigen auto. Zo werkt dat hier!

Laatste_trajectOp dinsdag 8 september vertrok ik dan van Listed met als doel Warnemünde, dus weer een lange trip. Bij een stevige NO-wind (5Bft) gingen de eerste 10 uren in de nacht heel vlot (55 NM). De volgende dag, met slechts 3-4 Bft, ging het wel wat minder snel, maar kon ik de volgende dag toch om 18.00 uur, nog voor donker, in Warnemünde Hohe Düne afmeren.

Na twee dagen uitrusten en genieten van de bijzondere sfeer van deze badplaats, een korte en snelle trip naar Kühlungsborn (13 NM) en vervolgens de volgende dag verder naar Travemünde (36 NM).

In Travemünde afgemeerd in de oude vissershaven. Hier kan je genieten van echt verse vis, soms als “Fischbrötchen”, maar zeker ook van de vis in de vele visrestaurants of direkt gekocht van de “Fischkutters”, die hier ‘s ochtends afmeren met vers gevangen vis.

Op dinsdag 15 september vertrokken om rechtstreeks Laboe aan te lopen. In de middag ging het steeds harder waaien en nam de wind toe tot 6 Bft met windstoten van 7 Bft. Alleen op de keerfok en voor de wind ging ik al 6 kn!
Na 16 uur en 78 NM verder, om 03.45 uur in de Marina van Laboe vastgemaakt. Het was een vermoeiende trip.

Vrijdag 18 september dan door het Kieler Kanaal met een overnachting in Borgsted (vlak voor Rendsburg). Bij de sluis bij Holtenau Kiel moest ik wel 2 uur wachten omdat de oude sluizen niet meer operationeel zijn en het waarschijnlijk ook nooit meer zullen worden!

Vanaf Brunsbüttel was het plan om in één keer naar Vlieland te zeilen. Ik had echter zo mijn twijfels of dit zou lukken, want de windvoorspelling was eerst NW en later voornamelijk SW.
De eerste aanloop op 20 september ging dan ook al mis. Vanwege een lange wachttijd, kon ik pas 3 uur na hoogwater de sluis van Brunsbütel verlaten, om vervolgens – vanwege de NW wind – gedeeltelijk kruisend de Elbe rivier af te varen. Ter hoogte van Neuwerk (vlak achter Cuxhaven) had ik de stroom al weer tegen (oplopend water) en was ik gedwongen naar Cuxhaven terug te keren.
De volgende dag (21 september) begon ik met een nieuwe aanloop, nu met de wind uit
Z tot ZW. Ook nu was dit weer een moeizame trip met ‘s nachts een harde wind tot een dikke 5Bft en golven geschat op 2m.

De volgende morgen acht uur heb ik het zeilen moeten opgeven. Ik zat toen rond 20 NM noordelijk van Ameland bij een matige en verder afnemende ZW wind.  Het was onder zeil niet mogelijk om bij daglicht Vlieland nog te bereiken, dus hoe zeer het me ook deed: de motor ging aan voor de laatste 33 NM.
En of dat nog niet genoeg was: in het midden van het grote vaarwater “Terschelling Approach” viel ook nog de motor uit!
De oorzaak was een verstopte brandstoffilter vanwege bacterie in de dieseltank. Gelukkig had ik een reserve filter bij mij en kon vrij snel verder. Alleen had ik nog rond 20 NM te gaan en was ik er niet zeker van of dit nieuwe filter ook niet verstopt zou raken. Ook dit gaf weer de nodige extra stress…

Tenslotte, op 22 september om 18.25 uur, na 34,5 uur varen en 168 NM te hebben afgelegd, bereikte ik eindelijk Vlieland. Gelukkig had ik toen geen stroom tegen want de aankomst was net vóór hoogwater.

Na deze voor mij zeer vermoeiende trip moest ik hier natuurlijk eerst weer even bijkomen, dus weer twee dagen uitrusten.
Op Vlieland ontmoette ik trouwens Bonnie en Freddie ter Horst, die hier met hun zeilschip “D’Attache” lagen. We hebben gezellig bij elkaar gezeten met bier, wijn, koffie, gebak en lekkere hapjes.

Vrijdag 25 september dan de finale trip. Door vroegtijdig ( 05.30 uur) uit Vlieland te vertrekken met een gunstige W-wind, kon ik nog dezelfde dag de thuishaven in Lelystad bereiken.

Hier nog enkele “keyfacts” van de reis:

Totaal afgelegde afstand (gelogde GPS data):     3.402 NM
Daarvan gezeild:                                                        3.200 NM
Aangelopen havens:                                                  51
Ankerplaatsen:                                                           11
Langste Trip (Visby-Christiansö)                           227 NM/56 uur
Dieselverbruik:                                                        ~120 l
Motoruren:                                                                  102
Afstand afgelegd met de fiets:                                  940 km
Periode  weggeweest:                                                 150 dagen

Boot_01Tenslotte nog een paar foto’s van de “Elisabeth” onder zeil. Deze foto’s had ik natuurlijk nooit zo zelf kunnen maken. Ze zijn op de trip van Visby naar Christiansö (vlak na het vertrek uit Visby)  door een vriendelijke Nederlander genomen, die ik daar in Visby had leren kennen.
De foto’s geven een goede indruk hoe “dynamisch” het soms te keer ging. Terwijl het hier slechts ging om 4Bft wind en ~1m golven…

Boot_02Boot_03

 

 

 

 

 

 

Tenslotte nog een laatste toelichting van Uli:
Ondanks dat ik al weer een aantal dagen thuis zit, heb ik toch nog dit afsluitend bericht  geschreven om het reisverslag netjes af te ronden. Anders blijft het verslag op de website “een beetje in de lucht hangen”.
Met hartelijk groeten, Uli

En hiermee komt er een einde aan de blog van Uli Knoop. Met respect en plezier heb ik zijn verhalen ontvangen, gelezen en redaktioneel er heel af en toe een ‘hollandse touch’ aan gegeven, om deze – voorzien van zijn foto’s – op de website te kunnen plaatsen. Moge deze reis van Uli een aansporing zijn voor meer ‘blogs’ van onze leden op onze website!
Hugo