Hugo

Maandag 14 juni. We zijn op weg!

Zoals jullie waarschijnlijk wel bekend, zijn we (Dick Ringenier en ondergetekende) van plan om in 14 dagen Zuid-Engeland te verkennen met Dick’s boot “Asgard”, een Najad/Aphrodite 42 ft’er. Het lijkt ons leuk, om net als Bob Nieboer, af en toe iets van ons te laten horen op onze eigen website van de vereniging.

Zondag gingen we aan boord om de boot vol te stouwen. Onze beide dames waren erbij om er zeker van te zijn dat al ons spul degelijk naar binnen werd gestouwd. Veel te veel volgens hen, want de waterlijn verdween onder water… Maar ja, al dat bier en wijn, he! We sluiten af met een etentje in de haven en nemen daarna afscheid van onze vrouwen.

De wekker gaat al heel vroeg maandagochtend en om acht uur zijn we op weg. We kunnen gelijk de sluis in en dat zal zich vaker herhalen deze dag: ook de Oranjesluizen en de Kleine zeesluis in IJmuiden verlenen onze een vlotte doorgang. En zo zijn we even na twee uur al bij de Marine van IJmuiden. We besluiten ter plekke om gelijk door te varen naar Scheveningen. Hadden we op het IJsselmeer en Noordzeekanaal geen wind, op zee was het prima met een windkracht N4-5. Met alleen de Genua op en volop zon hadden we een prima tocht.
De achterin komende golven waren af en toe best stevig en hoog, maar goed te doen met deze zware boot.

De ingang van Scheveningen is een lastige. Lees het boek “Gaten in het zand” van blad Zeilen maar en je durft Scheveningen nooit meer aan te doen met veel wind. Wij wel dus en met een lange aanloop vanuit de Uiterton en precies op de lichtenlijn lopen we keurig al zeilend de havenmonding in. Het is wel steeds zwengelen aan het roer door de dwarsliggende golven en de wind , maar met deze boot en capt. is dat geen enkel probleem.
Om 19:00 uur maken we vast in de jachthaven, de oorspronkelijke Scheveningse binnenhaven. Wel een lastige klus, want het is er vol en veel ruimte voor manouvreren is er niet. We moeten er achterwaarts in en als de wind de voorkant dan toch pakt moet even “all hands on deck” – ook van anderen – om de boot weer recht te krijgen. Maar alles komt uiteraard goed.

De haven is blijkbaar vernieuwd want havenmeester en de douches zijn nu aan de zeezijde van de haven. Om nu op de boulevard te komen moet er de hele haven omlopen worden en dat bleek een flinke tippel die avond!
De prijs voor deze haven is behoorlijk stevig: E 33,50 en dat vinden wij – als zuinige oosterlingen – voor deze uitrusting van de haven veel te veel. Alleen voor Bonnie ter Horst (had ik beloofd!): je kan je honden hier uitlaten, maar je moet er wel een eind de steiger aflopen.

Die avond bekijken we onze alternatieven voor morgen. De weersvoorspellingen zijn gelijk als vandaag met uitschieters naar windkracht 6. Met al die banken voor de kust is Vlissingen of Breskens geen echte veilige optie
De keuze valt uiteindelijk op Zeebrugge.

Dinsdag 15 juni. Naar Zeebrugge.

Onze buren willen om 05:30 uur weg, dus de wekker gaat al vroeg af. Wij willen echter wat later vertrekken, want het was best een lange tocht gisteren. Dus nog weer even het bed ingedoken. Het wordt uiteindelijk 11:00 uur als we losgooien. Net als gisteren stond er buiten een NO wind 4/5 en met Genua voor en het zonnetje in de rug gingen we weer als een speer.

Bij de boei MN1 melden we ons bij de verkeerscentrale Maasmond en krijgen te horen dat er geen bijzonderheden zijn. Wel zien we het nodige aankomen vanuit de Waterweg, maar die lopen achter ons langs. Het is er behoorlijk druk daar bij de ingang van de Waterweg! Het valt op dat er buitengaats wel erg veel schepen voor anker liggen. Toch door recessie?

Dan begint de lange tocht ver van de kust langs Zeeland en zijn we een eenzame zeiler geworden. Geen zeiltje meer te bekennen. Het water wordt ook allengs ruwer en de wind neemt af en toe een zesje aan. Golven soms van meters komen onder ons door. Niet overal, dat is het vreemde. Het wordt dan ook steeds pittiger varen doordat de boot in koers verzet wordt en we af en toe flink moeten bijsturen. Als de windmeter af en toe 31 kn aangeeft (windkracht 7..) moet de Genua gereefd worden. Maar bij zo’n wind is dat een moeizaam gebeuren en lukt dat al niet meer met de hand. En wat me in jaren niet is gebeurd: ik begin me inmiddels katterig te voelen en wordt zeeziek. Het helpt als ik aan het roer kan staan, maar verslechtert als ik in de kuip zit. Vervelend voor Dick want ik kan beslist niet naar beneden om te navigeren.

We hebben steeds evenwijdig aan de kust gevaren, maar in zicht van Zeebrugge moeten we half wind gaan varen en komen de golven van opzij. Het is nu helemaal zwoegen aan het roer. Dick krijgt er een lamme arm van. We krijgen ook te maken met flinke zeeschepen die ons tegemoet komen. Tot onze verbazing wijken ze voor ons uit en krijgen alle ruimte om door te varen. Als we in het zicht van de havenpieren zijn volgen we weer de lichtenlijn. Maar goed ook want er staat een beste stroming voorlangs.

Om 22:15 meren we af in de jachthaven van Zeebrugge, blij dat we er zijn want het was een zeer pittige tocht.
We liggen er dan ook vroeg in (wat heet vroeg…) en vallen als een blok in slaap.

Donderdag 17 juni. Langs de belgische kust naar Nieuwpoort

Na de pittige tocht dinsdag kunnen we wel wat rust gebruiken. Bovendien stormt het buiten en is de maag van ondergetekende nog steeds van streek. Dat kan geen zeeziekte meer zijn. Toch iets verkeerd gegeten? Ik weet het niet, maar het feit blijft dat ik die dag toch een paar uur onder zeil ga.

s’Avonds overleggen we onze opties. We rekenen en rekenen en komen uit op 12.00 uur uitvaren, 3 uur na HW.
Dat is comfortabel!

Als we de volgende dag om 10 uur de havenmeester aanschieten zegt hij doodleuk dat de beste tijd om uit te varen is 3 uur na HW en dat is volgens hem om negen uur… Grrmmm, we hebben ons vergist, zeker door dat borreltje gisteravond!
Maar we nemen als kerels ons verlies en we vertrekken toch om 11:30 uur. Buiten staat er een behoorlijke deining en we pikken een aantal keren – ook met dit schip – stevige paaltjes. Eenmaal ver buiten de pieren kunnen we bakboord uitgaan en de kust volgen. Het wordt nu rustiger, maar met die hoge golven achterop is het soms weer flink werken. Het wordt een snelle tocht naar Nieuwpoort want met een gemiddelde van 7 kn en 1,5 kn stroom mee zijn we er binnen drie uur. We leggen aan in de Koninklijke Jachtclub van Nieuwpoort, want voor minder doen we het niet meer. Wel voor koninklijk liggeld: E 26 !

Laat in de middags maken we een wandeling door het stadje. Nieuwpoort blijkt een stuk gezelliger te zijn dan Zeebrugge. Er is een groot marktplein voor de grote kerk met gezellige terrasjes. Daar laten we ons een belgisch biertje best smaken!

Ook vandaag dus weer een prima zeildag. Morgen de oversteek naar Dover!

Voor Bonnie: hondjes kunnen hier prima uitgelaten worden: vingersteigers, grasveld buiten, wat wil je als hond meer…

Wordt vervolgd en met de groeten aan allen!
Hugo de Groot

Vrijdag 18 juni 2010. Kustlijn volgen en oversteken naar Dover.

Vandaag gaat het dan gebeuren: op naar Engeland! De weersvooruitzichten zijn gelijk aan de afgelopen dagen: N/NO 4/5 met af en toe een uitschieter naar boven. Mooie wind om de belgische kust af te zeilen tot voorbij Duinkerken. Het hele traject loopt wel vlak langs de zandbanken. Een recente zeekaart is absoluut nodig, want de veranderingen per jaar zijn hier groot.

Om 09:00 uur wordt de motor gestart en maken we los. We melden ons maar niet af bij Port Control en verlaten de vreemdsoortige pieren van Nieuwpoort. Direct buiten staat er een flinke deining doordat de kust aan lager wal ligt. De boot duikt steeds diep in de golven. Nou, dat mag van ons wel wat minder…

Maar ongeveer 2 NM buitengaats kunnen we bakboord uit en wordt het met de ruime wind achter, rustig aan boord. Ons gereken heeft al direct resultaat: Het is 3 uur na HW en gelijk al stroom mee. En dat zal een groot gedeelte van de dag zo blijven. Zoveel stroom mee dat de boot die dag een persoonlijk record haalt: 10,2 kn over de grond!

Bij de Zuidcoote moeten we via een smalle corridor naar de kust toe. Daar gaat de navigatie even fout en varen we te ver door. We zien het echter tijdig in en kunnen zo een onvrijwillige stranding voorkomen!

Daarna is het zeilen een “piece of cake” want het is alsof we door een kanaal varen: volledig betond tot ver voorbij Duinkerken. Hier varen ook de veerponten naar Calais en Ramsgate en dat zijn er die dag nog al wat. De kanaaltunnel mag er dan wel zijn, maar blijkbaar is er nog genoeg belangstelling voor de veerdiensten.

Na Duinkerken gaan we verder van de kust en steken de shipping lane over zoals het hoort: dwars over op kompas zonder stroomcorrectie. Het blijkt onderweg dat alle ferries precies hetzelfde (moeten) doen. Het scheepsverkeer in het scheidingsstelsel is rustig, een enkel schip op grote afstand. Dat oversteken is zo een makkie, maar duurt wel bijna 1 ½ uur. Helaas was de koers niet te bezeilen, anders had de passage nog mooier geweest.

De stroomrichting is wel perfect: we worden tijdens de oversteek recht tegenover Dover opzij gezet! Het gastenvlaggetje gaat in top en geheel volgens de hier geldige procedure melden we ons 2 NM voor de haven aan bij Port Control Dover en nogmaals op 200 m. voor de ingang. We krijgen toestemming om de haven binnen te varen en liggen om 17:05 uur – na 48 NM – afgemeerd aan de drijvende steigers van de Marina.

We geven elkaar een High Five: dat hebben we toch maar mooi gefikst. Een prachtige zeildag zit erop (……en sluiten dit af met een biertje).

Naast ons ligt een nederlands motorjacht met de naam “Noaber”. Een Tukker boot als buurman, dat verzin je toch niet? De eigenaar is bar weinig spraakzaam, zijn vrouw daarintegen wel. De boot is onderdeel van een NL en BE flottielje motorboten die we onderweg bij Nieuwport ook al zijn tegengekomen. De vlootleider is te gast aan boord en blijkt dit soort reizen onder de naam “Oceanpeople” 5 keer per jaar te doen van Solent tot Noorwegen.

Afrekenen doe je bij één van de drie (!) havenmeesters. Ongelooflijk, maar het havenkantoor is 24 uur per dag bezet. De schade is 26 pond. Daar moet je volgens de pilot van Ben Hoekendijk “Varen naar Zuid-Engeland” (hebben we helaas thuis laten liggen……..grrrrm!) maar niet over zeuren. Dit zijn commerciële gedreven havens zonder een penny subsidie.

s’Avonds maken we een wandeling door Dover waar een feestje op het centrale marktplein bezig is: de uitzending van de voetbalwedstrijd Engeland-Algerije op een Mega-scherm. De straten erom heen zijn volledig met vrachtwagens geblokkeerd, iedereen wordt gefouilleerd en alkohol is verboden. Er waren tientallen poliebeamten en veiligheidspersoneel nodig om dit in goede banen te leiden…..Helaas werd het feestje een beetje verstoord: gelijkspel. We hebben dit maar niet afgewacht….

Overigens blijkt Dover best de moeite waard te zijn om er nog wat langer te blijven. Maar we besluiten toch om morgen door te gaan.

Het navigeren

Even een stukje over onze navigatie:

Elke trip wordt s’avonds samen voorbereid aan de hand van de Imray kaarten. Marifoonkanalen, waypoints, bijbehorende koersen, af te leggen afstand, HW standen, meest gunstige tijdstip van vertrek (stroom mee) en de details van de volgende haven worden uitgezocht. Weerberichten worden uitgelezen via de Navtex (geven vaak voor ons wel een (te) groot gebied aan) en de weervoorspellingssites – zoals b.v. Windfinder en ZyGrib, op het internet (de laatsten zitten vrijwel steeds goed).

Soms zitten we er behoorlijk tegenaan te hikken, want het kost minstens een uur en zo fit zijn we s’avonds niet altijd na een lange trip. De waypoints worden s’morgens uitgezet in de Raymarine plotter boven in de kuip en de koersen op mijn laptop. In NL en BE gebruik ik WinGPS van Stentec en in UK C-Map (van Friedrich Wörle destijds gekregen, maar nog steeds redelijk bruikbaar!). We hebben dus een backup aan boord en bij twijfel aan de plotter data (de Raymarine kaarten zijn van 2009) raadplegen we de papieren kaart (langs de BE kust was dat af en toe wel nodig).

De papieren kaart houden we dus bij de hand, maar we varen op de elektronische kaart. De plotter geeft alle informatie die je nodig hebt: positie, koers over de grond, koers over het water, stroom richting, windrichting, etc. Een groot gemak en je hoeft niet elke keer naar beneden voor je navigatie. Scheelt veel katterig gevoel als je beneden niet zo door elkaar wordt gesmeten aan de kaartentafel!

Zaterdag 19 juni 2010. Van Dover naar Brighton

Helaas alweer vroeg uit de veren want het zal een lange zeildag worden. Vertrek om 09.30 uur. We hoeven nu niet zo kritisch te navigeren. Het is praktisch overal diep genoeg en er zijn maar enkele waypoints nodig.

Het wordt opnieuw een mooie tocht, maar af en toe valt er wel een druppel. De echt grote buien blijven op grote afstand. Ook vandaag hebben we veel stroom mee en maken we flinke vooruitgang met opnieuw een noordelijke wind 3/4/5 mmar ook soms 6/7.

De kust wordt steeds steiler en hoger. Bij Beachy Head hebben we het gevoel dat we eindelijk onder Zuid-Engeland zijn gekomen. Dezelfde wind is er, maar nu komend van hoger wal. De golven zijn aanzienlijk gematigder. Bij Beachy Head zien we dat de krijtrotsen al bijna de oude vuurtoren hebben bereikt. Dat geldt ook voor dorpen verderop waarbij huizen wel erg dicht op de rand van de kliffen staan.

We varen steeds met vol zeil, maar door de krijtrotsen neemt de wind af en toe behoorlijk toe en moeten we het grootzeil binnen halen. Bij zo’n gelegenheid op het voordek – want het zeil wordt vanaf de mast gelierd- , stoot ik me en laat de lierhandel uit mijn handen glijden. En de wet van Murphy schrijft voor dat zo’n ding niet op dek blijft liggen, zeker niet onder deze helling van de boot……Flink balen uiteraard, maar de capt. blijft beleefd en spreekt over een bedrijfsongeval….

Om 17:40 passeren we Greenwich Mean Time lijn (GMT): West 000 00′ 000” ! We schudden elkaar plechtig de hand en maken een foto van de plotter als bewijs van de passage. Toch een geweldig gevoel dat we dit in zo’n korte tijd hebben gehaald.

Na 66 NM melden we ons aan bij Brighton Control en krijgen we een plek toegewezen. Om 18:45 uur meren we af. Weer een mooie zeildag achter de rug, maar wel weer een hele lange!

Zondag 20 juni 2010. Naar Portsmouth.

Er komt heel toevallig een bericht van Rinus Hoogstrate binnen. Hij zit tot dinsdag voor Thales in Portsmouth en vroeg zich af of we elkaar nog zouden zien. We bellen en maken voor vanavond een afspraak.

Om 08.30 uur vertrekken we, maar als we het grootzeil de mast uitlieren blijkt deze bovenin dubbel en ook vast te zitten. Na een hoop getrek, geduw en geklapper in de wind, komt het toch nog goed. Maar echt leuk vinden we dit niet. We moeten er niet aan denken dat het zeil vast blijft zitten, inrollen is er dan niet bij en onder zeil de haven weer in te lopen is geen optie…..

Later dan gepland kunnen we dan eindelijk op weg. Het is fraai en zonnig weer. De wind is N 3-4 en op de automaat varen we praktisch het hele stuk. Het enige waar we op moeten letten zijn wat ondieptes waar we omheen moeten. Ter hoogte van Selsey Bill zakt de wind volledig in en moet de motor de rest doen. De geul tot Portmouth is geheel betond. Volgens Reeds moeten we hier uitblijven vanwege het drukke scheepsverkeer en snelle ferry’s/hoovercrafts/catemarans. Nou, vandaag is er maar weinig verkeer te beleven en zonder moeite schuiven we naar binnen en belanden uiteindelijk in de Gosport Marina. Om 16:30 uur maken we aan een keurige vingersteiger vast. Afgelegde afstand: 46 NM: een makkie deze dag!

s’Avonds gaan we met het pontje naar de overkant en treffen daar Rinus met Thales collega Willy Berends. We laten ons het goed smaken in één van de vele restaurants aan het “Waterfront”. Zij zitten hier al 14 dagen om instructie te geven aan BAE over de S1850M radar op de MISC, de Landbased Test Site van de engelse marine hier in Portsmouth. Leuk om weer eens iets te horen over mijn eigen programma.

Tegenover de jachthaven, aan de stadszijde, ligt ook al een T45 fregat, de “Dauntless”, zodat ik ook nog kan zien hoe het schip in elkaar steekt en hoe onze radar er bij staat. De schepen worden er met al die schuine wanden van de romp er nou niet niet bepaald fraaier op, vinden we beiden….

We sluiten de avond af in een pub met een engels biertje aangeboden door Willy. Daarna haasten we ons terug voor de oversteek met de pont, want de oogjes beginnen wel erg klein te worden…Ik neem nog wel een nachtfoto van die bijzonder markante en architectonisch fraaie toren aan de overkant: de “Spinnacker Tower”.

Maandag 21 juni 2010. Rustdag in Portsmouth.

Even geen gejakker om weg te komen. Nee, rustig opstaan, lekker douchen. De toiletvoorzieningen zijn hier uit de kunst. Mag ook wel want de dagelijkse fee is 34 pond hier. Nog niet veel blijkbaar, want aan de stadzijde is het havengeld (desgevraagd) 42 pond!

Om tien uur gaan we met de pont weer over. Nu voor een (lagere) seniorenprijs, want in de UK worden senioren tenminste nog gewaardeerd…… Die dag bezoeken we het Royal Navy museum met het vlaggeschip van Admiraal Nelson uit 1765. Engelsen zijn bewaarderig en dat blijkt ook hier weer. Voor Dick en mij is dit – na meer dan 30 jaar – het tweede bezoek aan de “Victory”. Het koperen plaatje op dek waar Nelson dodelijk is getroffen is in mijn herinnering wat groter geworden. En er is ook geen rondleider vandaag. Het is en blijft een prachtig schip en goed gepreserveerd. We zouden er wel de hele dag kunnen rondlopen. Het marine museum verderop valt tegen. Klein en teveel acquisitie voor de marine. Het kan ons niet boeien.

In de prijs van 13 pond (ook al een seniorenprijs) is ook een havenrondvaart inbegrepen. Dat blijkt een hele interessante tour te zijn, varend door de marinehavens met zicht op de marineschepen die daar afgemeerd liggen. We varen nu heel dicht langs de “Dauntless” en onze camera’s leggen het fregat nu van nabij vast. Ook de oude dame, het vliegdekschip “Invincable” ligt er nog, maar deze is nu wel rijp voor de sloop, zo te zien.

Om vier uur vinden we het welletjes en maken we een lange wandeling naar het oude stadsgedeelte en zeepromenade, waar Dick door zijn werkzaamheden voor Signaal in Portsmouth destijds, al vele stappen heeft liggen.

We maken er ook nog een spectaculaire landing mee van een Hovercraft op het strand. Ze hebben ze nog hier, ofschoon ze zo langzamerhand toch wel uit beeld verdwijnen, zeker tussen Frankrijk en Engeland. Het blijft een imposant gezicht!

We sluiten af met een biertje op een prachtige plek langs de rivier in “The Still & West Country House” langs het water. Waar vind je nog zo’m plek! Proost, op een mooie dag!

Morgen gaan we naar het Isle of Wight, ofwel het mekka van zeezeilers: Cowes.

Wordt (zeker) vervolgd!

Groeten van Hugo en Dick.











Dinsdag 22 juni 2010. Het Mekka voor zeilers: Cowes!

Vandaag willen we ons einddoel bereiken: “The Isle of Wight”. Het is maar een kippe-eindje, dus we doen het op ons gemak. Om 10:30 uur gooien we de trossen los (hier aan boord zijn de landvasten van Dick: ….dik). Ondanks alle waarschuwingen voor drukke scheepvaart en voor de restricties voor ‘small crafts’, zoals vermeld in de Reeds, komen we weinig schepen tegen die voor ons (of omgekeerd) een gevaar opleveren.. Het valt ons de hele reis al op dat er maar weinig bedrijfs- of vakantieverkeer op het water is. Het enige gevaarte wat we tegenkomen is een “Grimaldi” voor autotransport.

Om 12:30 uur meren we af in de Marina van Cowes. Ook hier zat ruimte om aan te leggen. We gaan gelijk van boord om het stadje te bekijken. Tijdens mijn vorige – zakelijk – bezoek aan Cowes was het aanzienlijk drukker.

Nu zeer zeker niet. De grootste drukte is vorige week al geweest tijdens de ‘Round the Island” race
met zo’n 1700 deelnemende boten! Toen liep het hele dorp vol. De eigenaresse van het restaurant waar we s’avonds gingen eten, sprak er nog over: slechts 10 min. van de hele wedstrijd kunnen zien. Voor de rest: de hele dag eten uitserveren! Overigens hebben we daar – ongekend voor UK – uitstekend gegeten. Toen we de kok wilde complimenteerde, wimpelde ze dit af: haar kok vond ze maar matig. Maar de kok blijkt ook haar ex. te zijn, kookt thuis geen meter, wel de vader van haar kinderen, maar geen “husband”, aldus de “bossy wife”zoals ze zich noemde. Mooi mens! Maakt ook nog een paar foto’s van ons.

Cowes is werkelijk het mekka voor zeilers. Het is al genieten in de kuip als je al die bedrijvigheid rondom je heen ziet. Het dorp barst van de leuke winkels voor boot-attributen en kleding. Dus voor onze dames zou het hier smullen worden….We lopen de boulevard grotendeels af en komen daar het imposante optrekje van de Royal Yacht Club tegen met in de borstwering de wedstrijd-kanonnen. Ook is er – typisch voor die rare engelsen – een aanlegsteiger voor de Queen met de Golden Royal meerpaal…

Ook vandaag hebben we schitterend weer. Veel zon en lage luchtvochtigheid. We zitten voortdurend in korte broek of nog korter… s’Avonds is het dan ook in de kuip en een biertje, goed uit te houden!

Ik neem contact op met Tim Blake van BAE. Hij woont hier op het eiland en heeft me destijds rondgereden toen we er als Thales team voor S1850 op bezoek waren. Helaas zat hij nog aan de overkant in Porthmouth en had ook morgenvroeg geen mogelijkheid om even aan te wippen. Maar het was leuk om hem weer even te spreken.

PS. Er is hier gratis internet. Dat zouden we meer moeten hebben. We kunnen tenminste onze standaard weerstations opzoeken, zoals Zilt-Meteo, ZyGrib en Windfinder. Allemaal geven ze aan dat het hoge drukgebied dagen stationair blijft en het weerbeeld weinig zal veranderen. Weinig wind dus!

Woensdag 23 juni 2010. Het zit er helaas op, we gaan huiswaarts! Eerst terug naar Brighton

Er staan mij een hoop zaken te wachten thuis en ik moet volgende week terug zijn. Dat was ook de afspraak voor deze “opstapper”. Zoon Erik, schoondochter Dewi en kleinzoon Mart komen 10 juli terug uit St. Maarten en daarvoor moeten we nog veel organiseren. Bovendien hoor ik net telefonisch van Marianne dat haar 94 jarige moeder vandaag gevallen is, een heup heeft gebroken en opgenomen is in het ziekenhuis. Trieste zaak.

Omdat we pas na de middag hoeven te vertrekken, lopen we het dorp nog even in voor een bak koffie. Als we terugkomen ligt er een boot achter ons en kunnen we er niet uit. De kajuitdeur is open, maar er blijkt geen mens aan boord te zijn. We informeren de havenmeesters die voor ons de boot wegtrekken. Goed dat het niet hard waait, anders was dat nog een zware klus geweest!

Zaten we de heenweg steeds goed met het getij en hadden we steeds stroom mee, dat wordt nu wel anders. De stroom gaat nu pas meelopen in de namiddag (15.00 uur). We vertrekken even na 12:00 uur. Zoals voorspeld is er nauwelijks wind. De motor gaat een paar uur aan, maar als er dan toch de voorspelde wind komt – ZW 3 – kunnen de zeilen op. Voor de wind loopt de temperatuur aan boord goed op. Tijd voor wat luchtigers!

Ik hou me in….

Maar om 17:00 uur besluit Dick tot een zeilwissel: all hands on deck” om de halfwinder te zetten. Het is een mooi windje en de juiste richting ervoor. Een prachtig gezicht zo’n lap zeil die de boot voortsleurt: we gaan gelijk met 7 kn over de grond (wel 2 kn stroom mee).

Door onze late start arriveren we pas om 20:30 uur in de haven van Brighton. Dick gunt me de eer om de boot zelf te mogen aanleggen, hetgeen me – blijkens de goedkeuring van de capt. – goed afgaat.

Ja, en dan moet er nog gekookt worden. Dat is toch wel wennen voor twee kerels die nooit thuis koken. Maar het gaat ons goed af. We volgen nauwgezet de notities van de kooklessen die we beiden van onze vrouwen hebben gekregen!

s’Avonds lopen we nog even een rondje om de haven heen. Het is een heel complex met veel restaurantjes, winkels en zelfs een casino. Maar om 23:00 uur is er al geen kip te zien, dus waar hier de business van moet bestaan is ons een raadsel. De boardwalk was zelfs al afgesloten!
We kruipen er maar wat vroeger in, want morgen een lange (motor) dag naar Dover!

Donderdag 24 juni 2010. Weerzien in Dover.

Om 19.45 uur liggen we weer in de inmiddels ons bekende Dover Marina. Er was geen wind dus de hele weg hebben we moeten motoren. Helaas is dat ook het lot van een zeezeiler: er zijn trips dat je meer op de motor vaart dan op zeil. Het lijkt erop dat we door het hoge drukgebied dat blijft hangen, we voorlopig de motor veel zullen moeten gebruiken.

Vandaar dat we vanmorgen eerst de tank maar eens hebben gevuld: met 200 liter erbij moeten we wel in Holland kunnen komen. Het is rode diesel en waar iedereen denkt dat de diesel hier in UK goedkoper is: mis, de prijs van een liter is E 116,= . Dat zet dus geen zoden aan de dijk en bovendien heb je nog jaren last van de rode kleurstof en van moelijke vragen van de douane (zoals mij destijds is overkomen).

De trip van vandaag bedraagt uiteindelijk 71,4 NM, met veel stroom tegen. We hebben de 11 uur maar gebruikt om het teakdek eens flink aan te pakken en schoon te schrobben.

Maar met dit stralende weer (de hele dag zon) is dat bepaald geen straf voor deze “dekzwabbers”!

We komen de krijtrotsen en de vuurtorens van Beachy Head ook weer tegen. We varen er nu wat dichterop. Hierbij even weer wat foto’s ervan.



Een waarderend woord.

Dat de berichten van Bob en van mij zo keurig op onze site komen is opnieuw het werk van Marjet Breederoode. Daar komt best veel voor om de hoek kijken, want alleen al om de foto’s die we meezenden te bewerken en op de juiste plek in de tekst plaatsen, is een hoop werk.
Ik bedank Marjet hierbij. Dat mag best een keer gezegd eh… geschreven worden!

Hugo

Vrijdag 25 juni 2010. Oversteek naar Frankrijk: in dichte mist!

Zeezeilers gaan harde wind en hoge golven niet uit de weg, maar om in de mist te moeten varen terwijl je de TSS shipping lane oversteekt, is behoorlijk “stressy”! En dat overkwam ons.

Onze berekening de avond ervoor gaf aan dat we om tien uur door de stroom in de juiste richting zouden worden verzet. Als we bij Dover recht op de shipping lane zouden afvaren, zouden we in theorie – met vaste kompaskoers in de lane – precies zo noordelijk afdrijven dat we in de buurt van Calais zouden moeten uitkomen.

Vertrek is om 09.30 uur. Als we de haven verlaten, varen we langs een paar cruise schepen. Dover een geliefd toeristenplaats? Niet voor te stellen! Alhoewel, de Dover Castle met zijn geheime ondergrondse gangen boven op klif moet volgens de pilot van Ben Hoekendijk erg bijzonder zijn.

Buiten staat er geen wind. Een Hoog ligt al dagenlang boven de Noordzee en mocht er al wind zijn, dan is deze voor ons uit de verkeerde NNO/NO hoek. Op de motor varen we dus op het TSS Verkeersscheidingsstelsel af. En of de duvel er nu mee speelt: na 3 kwartier, exact op het moment dat we aan de Noord-Zuid lane oversteek beginnen, varen we in potdichte mist! Rondom ons heen klinken alleen maar dikke soep en onheilspellende misthoorns van de zeeschepen. Aan hun richting iswerkelijk geen touw vast te knopen.

We trekken onmiddellijk onze zwemvesten aan en verdelen de taken:

Ik sta achter het roer en blaas om de 2 minuten op de scheepstoeter, terwijl het scheepsverkeer door Dick beneden op de radar in de gaten wordt gehouden. Dat mist verradelijk is, blijkt wel als er plotseling een stilliggend schip voor ons opduikt! Zo zie je totaal niets, en zo ineens ligt er een boot een honderd meter voor je boeg! Het blijkt een duikschip te zijn, met duikers onder water. Ze liggen welliswaar op de separatielijn, maar toch!

We waarschuwen ook Dover Coast Gard over ons voornemen over te steken. Deze zegt toe ons te plotten, onze positie op hun radar te volgen en evt. te waarschuwen bij dreigend gevaar. Het is gelukkig niet zo druk, maar toch gaan er, onzichtbaar voor ons buiten, een aantal schepen voor en achter ons langs. Ook horen we vlakbij ferries parallel aan onze koers meevaren, maar je ziet ze niet.
Als we na 4 NM bij de “middenberm” zijn beland, melden ons af bij Dover en vervolgens bij de franse Coast Gard Gris Nez weer aan. Ook deze heeft onze postie al op hun radar en begeleidt ons. Ze vragen ons later naar het zicht op onze postie: nou, die is af en toe maar een paar honderd meter en minder!

Als we uiteindelijk na zo’n 1 ½ uur de oversteek hebben gemaakt, trekt de mist ook weer op, zien we de schepen weer komen en kunnen we onze koers langs de kust met een geruster hart voortzetten.

Ondanks dat we radar aan boord hadden, was dit toch een stressig gebeuren. We denken dat een AIS ontvanger hier ook op zijn plaats zou zijn geweest.

De rest verloopt verder als gesmeerd: vlak langs de kust, nu met een spiegelgladde zee en nul wind. We passeren Calais, Duinkerken, belgische grens, – hier gaat de belgische gastvlag in top – Nieuwpoort en meren uiteindelijk

na 65 NM om 20:45 uur af in de North sea Royal Yachtclub Marina ( we hebben blijkbaar iets met het “koninklijke”……) in Oostende. Hier zullen we een dag rust nemen want 11 uur varen is geen kattedr….

Zaterdag 26 juni 2010. “Rustdag” in Oostende…

Oostende blijkt veel leuker en interessanter te zijn dan al de plaatsen die we tot nu in België hebben aangedaan. Je ligt overal vlakbij: het strand, de restaurantjes( heel veel!), het centrum en de boulevard. De haven zelf is ook zeer ‘plezant’: een jolige en bourgondische havenmeester heeft voor iedereen een goed woord of een grap over en helpt je bij het afmeren en wegvaren met zijn dinghy. Het kan hier behoorlijk stromen en waaien, dus zo’n hulp sla je niet snel af.

Het is om negen uur in de morgen overal al behoorlijk druk, zeker met dit zonnige weer. We lopen te slenteren langs de vele winkelstraten ( onze dames zouden zich ook hier geweldig kunnen vermaken!…) en strijken neer op een terras voor een uitgebreid ontbijt.

Later bezoeken we de monumentale Sint-Petrus-en-Pauluskerk uit begin 1900. Van buiten imposant, van binnen somber.


Fraai zijn de vele gebrandschilderde ramen met gezichten van Belgische koningen. Buiten zijn veel prachtige ornamenten en beelden zichtbaar. We zeiden al tegen elkaar: voor dit soort bouwwerken zijn er gwaarschijnlijk een vaklieden meer te vinden. Ofschoon de kerk in 2003 klaar was met een komplete restauratie staan deze nog steeds in de steigers.

We brengen daarna een bezoek aan het zeilschip Mercator, een museum stuk. Jammer dat dit schip niet meer vaart, want het is een juweeltje! Zie captain Baines, eh…Dick aan de commandanten tafel!:


Terug lopen we nog even langs het strand. Het is er afgeladen vol. Geen wonder met dat fraaie strandweer!

Tegen de avond nemen we eerst een biertje in het havenrestaurant met een fraai uitzicht op de komende en gaande zeeschepen. Vervolgens gaan we op aanraden van de havenmeester naar een visrestaurant om de hoek. Daar krijgen we waar we om vragen: het voorgerecht met garnalen en een hoofdgerecht met tong, sla en belgische patat zonder enige poespas. Binnen drie kwartier sta je er weer buiten en ….een nagerecht kennen ze niet( wel een kop koffie)! Om te onthouden:Prima vis eten in restaurant Stad Kortrijk in de Langestraat!

Er is een DJ aan de gang op het strand vlakbij onze haven. Zijn verschrikkelijke muziek en bassen denderen over het water en kunnen onze oren niet bekoren. Dit feestje gaat tot middernacht door, maar daar merken we gelukkig niet veel van in onze slaap!