Hugo de Groot

Het weer is wat beter, maar de wind blijft maar in de verkeerde hoek zitten: ZW. We besluiten maar om naar Lemmer te gaan, want ook Stavoren is niet te bezeilen met deze wind.

Op de  motor dus naar Lemmer waar we aanleggen in de gemeentelijke buitenhaven, onze vaste stek als we het IJsselmeer willen opgaan. Dit keer doen we dit via het stadje en de kleine sluis, want buiten staat er inmiddels een vrij krachtige wind.
In de stadskom zelf liggen vinden we maar niets. Het heeft daar veel weg van Monaco: het ene slagschip is nog groter dan het andere. Lemmer heeft dan ook een hoog duits gehalte……..Je moet gezien worden, met name op de kansel van zo’n strijkijzer!

De volgende dag staat er nog meer wind en ook nu weer ZW6/7. Om het IJsselmeer nu op te gaan is absoluut geen optie. Het blijft dus bij een slenterdag in Lemmer.

Het is hollen of stilstaan met het weer: de wind is teruggevallen naar ZW2. We vertrekken om 10.00 uur en motoren het hele stuk via de sluis bij Enkhuizen naar Amsterdam.

Saai maar wel nodig om een flinke ruk te maken. We stoppen nog wel even in de Compagniehaven om een Staandemastroute- en Zeelandkaart te kopen. Als het weer slecht blijft, gaan we binnendoor naar Vlissingen en vandaar de zee op..
De sluismeester van de Oranjesluizen is ons gunstig gezind: we mogen gelijk door de brug en mee de sluis in.

Om 19.30 lopen we de Sixhaven (aan de overkant van het Centraal Station) binnen. De havenmeester loopt hier met een scheidsrechterfluit rond om je een box toe te wijzen. Je hoort de fluit rondom, maar waar staat de havenmeester nu? Gelukkig is hij voorzien van een marinepet en staat hij te wachten bij de vrije box. Wat is deze haven verbeterd! De (langs)steigers zijn allemaal vernieuwd en de boxen zijn ruim. Het is een plezier om hier te mogen liggen: vriendelijke havenmeesters, goede (gratis) voorzieningen, geen hoog liggeld (€ 15 p.n.) en vlak bij de pont naar de overkant.

We zouden wel door willen gaan, maar de volgende dagen ‘poeiert’ het opnieuw buitengaats. Het heeft geen zin om naar IJmuiden te verkassen en daar de storm af te wachten. Dan is een langer verblijf in Amsterdam een betere optie. We hebben immers vakantie!

We blijven er vier dagen, bezoeken het Rijksmuseum (eindelijk de Nachtwacht gezien!), pakken onze vouwfietsjes en zoeken de

beelden van ArtZuid op (een net die week door Beatrix geopende tentoonstelling van bekende beeldhouwers midden op straat in de betere buurt van A’dam) en verwonderen ons elke keer weer hoeveel buitenlanders Amsterdam bezoeken. Binnen in de hal van het Centraal Station is er een voortdurende file-stroom van komende en gaande toeristen. Er wordt wat koeterwaals afgekwekt om je heen!
En iedereen loopt met zijn handy in de hand. Stel je voor dat je een SMS-je of ping mist…

Zondag krijgen we Erik, Dewi en kleinzoon Mart op bezoek. Mart vindt het geweldig aan boord en later op de pont. We maken er samen een leuke dag in Amsterdam van, boeken een grachtentocht en gaan ‘s middags met amsterdamse vrienden van Erik en Dewi op een Thaise eettour. Erg lekker! Maar ‘s avonds krijgen we toch de kriebels: we willen nu toch wel eens verder. Een week van huis en nog steeds maar in Amsterdam? Zo komen we niet in Engeland. Toch maar de staande mastroute volgen met als begin een nachtelijke vaart door Amsterdam? Rob van Ockenburg vanuit Leipzig mailt dat dat wel leuk is, maar dat het in totaal wel drie dagen extra kost. Liever maar niet. Misschien op de weg terug.

Het is zonnig, de Z-wind matig, goed weer dus om richting IJmuiden te gaan en mogelijk nog door te gaan naar Scheveningen.

Marianne is sceptisch: staan er geen hoge golven op zee van de dagen ervoor?  We bekijken het wel als we in IJmuiden zijn. We vertrekken om 10.00 uur. Praktisch het hele traject van 13 NM is bezeild. Het gaat niet hard met deze 2/3 Bf wind, maar in het zonnetje is het genieten. Het is n.b. onze 1ste echte zeildag van deze vakantie!!
Af en toe moet wel de motor aan om nog enige vooruitgang te boeken. Bij het uitschakelen ervan hou ik plotseling de stopknop in mijn handen. Binnenkabel afgebroken bij de motorhendel! We laten de motor maar meelopen. Na de passage van de kleine zeesluis lopen we om 13.30 uur de Seaport Marina van IJmuiden binnen. Het is er niet druk en een vrije box is overal beschikbaar.
Ik ga meteen op zoek naar een nieuwe kabel. Maar Volvo Penta aan de haven heeft ze niet in voorraad. Misschien morgenvroeg als ik gelijk bestel. Daar ga ik niet op wachten.
Ik bekijk de kabel nog eens goed en zie een mogelijkheid om deze wat te verkorten en weer in te bouwen. Weer een probleem opgelost!
Het supermarktje aan de haven blijkt falliet te zijn. De winkelgalerij ziet er ook wat verwaarloosd uit. Geen brood dus morgen? Met de vouwfiets ga ik op stap. Het centrum van IJmuiden zit een heel eind van de haven. Wel een nadeel voor de sfeer van de hele Marina, naar mijn mening.

Die avond gaat het buiten weer hard te keer. De masten gieren door de haven. Moeten we dan weer verwaaid blijven liggen?

De wekker staat op 07.00 uur. Als we gaan willen we de ebstroom van 07.35 uur mee krijgen. De wind blijkt mee te vallen en is NW. Helemaal gerust is Marianne niet, maar gaat toch overstag.

We vertrekken uiteindelijk om 08.15 uur. Met een vaart van over de 7,3 kn vliegen we de kust langs. De afstand van 24 NM wordt dan ook in record tempo afgelegd. Onderweg meld ik me bij mijn broers: de Kingfisher komt er werkelijk aan! Ze vonden ons maar watjes. De DeGrooten hebben in hun roemrijke verleden wereldzeeën bevaren en wij maken ons druk over de hoge golven en wind die maar in de verkeerde richting waait….? Maar als we de havenmonding van Scheveningen invaren staat broer Wim toch op de pier namens het commitee van ingeleide!
Om 11.15 uur meren we af in de haven van Schevingen. We zijn er niet alleen! Het ligt vol met boten en deelnemers aan de North Sea Regatta, een race van Scheveningen naar Harwich.
Mijn broer komt ons begroeten en we nemen alle tijd voor een kop koffie.

Als het starttijd is voor de regatta om zes uur loopt de haven helemaal leeg en krijgen wij een box aangewezen van de vriendelijke havenmeester. Als we net vastgemaakt hebben komt hij bedremmeld zeggen dat we er toch weg moeten. Een van de deelnemende boten heeft bij de start averij opgelopen en wil zijn plek (onze box dus) weer innemen. De boot heeft inderdaad enorme schade opgelopen aan de zeereling achterop. De vrouwelijke bemanning kijkt er niet vrolijk bij….Geen wonder!
De ligging van de Marina van Scheveningen blijft wonderlijk. Het havenkantoor, de WC’s en douches zijn straten ver verwijderd van de haven zelf. Als je aan de zeezijde ligt gaat het nog, maar ben je ver verwijderd van de restaurantjes aan de overkant, als je aan de stadzijde ligt kan je gelijk aan een tafeltje aanschuiven, maar moet je helemaal omlopen voor de WC’s en douches. Het is al zo dat de havenmeester je aanbiedt om je per dinghy over te zetten als je het havengeld wilt voldoen!

De volgende dag stappen we op de fietsjes en bezoeken we onze ouders. Mijn moeder wordt morgen 92 jaar! Met hen beiden in rolstoelen maken we een wandeling naar Kijkduin en laten ons daar vergasten op pannenkoeken en poffertjes. Ze genieten zichtbaar van dit uitje en alles gaat schoon op.
‘s Avonds krijgen we bezoek van mijn verdere familie en het wordt eigenlijk een beetje laat. De tocht voor de volgende dag is nog niet voorbereid…..Tot 01.00 uur ben ik nog bezig om de route en waypoints uit te zetten. Dat wordt dus een kort nachtje, want nu willen we helemaal maximaal gebruik maken van de ebstroom. En die begint weer om 07.30 uur!
Afhankelijk van de voortgang willen we naar de Roompot in Zeeland, of als het lekker gaat door naar Zeebrugge in België

Het ziet er buiten nog niet echt lekker uit. Maar de windrichting is goed en met dit windje achterop kan het niet beter.

In ijltempo maken we de boot gereed en zijn we 07.15 uur al op zee! Ook nu weer krijgen we buitengaats te maken met hoge golfslag. Maar eenmaal op koers valt het mee.

Er is echter weinig wind om de boot maar een beetje op gang te krijgen. Meer dan 5 kn moeten we wel hebben, anders halen we ons doel niet.  Zeilen naar beneden dus en (opnieuw) op de motor verder.
Het oversteken van de maasmonding is altijd spannend. Ik meld ‘Kingfisher’ bij de aanloopton en krijg van Verkeerscentrale Maasmond de opdracht te blijven luisteren. Nu komt ons nieuw aangeschaft AIS systeem goed van pas. En je zal het net zien: zo is er geen schip te bekennen, maar als we gaan oversteken, komen er net twee vrachtvaarders in de verte opduiken die op ramkoers lijken te liggen. Het AIS begint ook al alarm af te geven, maar Maasmond houdt zich stil. Één van de kapiteins begint toch nerveus te worden en vraagt Maasmond of dat “jachie” voor hem niet moet uitwijken. Wij voeren immers geen zeil? Maasmond komt in de lucht en geeft opdracht om koers en snelheid (8 kn inmiddels) aan te houden. Niets aan de hand dus en beide schepen gaan een eind achter ons langs.
Even voor 13.00 uur zijn we bij de Banjaardbank, 44 NM van Scheveningen en de splitsing naar de Roompot. Het gaat zo lekker dat we besluiten door te gaan. Nu nog 39 NM te gaan. Ter hoogte van Vlissingen neemt de wind weer wat toe en gaat de Genua op. De snelheid loopt nu wel wat terug want ook de stroom is omgekeerd. Maar de boot is nu een stuk stabieler geworden en dat voelt lekker aan. Ter hoogte van Zeebrugge moeten we op de kust af. Het is daar uitkijken geblazen want er liggen een paar zandbanken voor de haven en in de vaargeul is het tamelijk druk met schepen uit de Westerschelde. Door de hoge golfslag en de sterke stroom van bijna 3 kn (!) voor de monding langs, is het nog een hele tour om binnen de haven te komen. En, je zal het altijd zien, met op hetzelfde moment een uitvarende veerboot die precies jouw wal wil varen!

Om 19.45 uur meren we af in de Marina naast de Vissershaven van Zeebrugge. Een tocht van ruim 12 uur volbracht! We geven elkaar een dikke zoen: we hebben nu eindelijk het idee dat we Engeland wel zullen halen!
De haven ligt stampend vol. Het lange weekeinde is daar debet aan en voor de meeste Noord-gaanders is de zee met deze NW-wind veel te rauw (gebleken). Sommigen hebben het nog wel geprobeerd, maar kwamen al gauw terug.

Met de vouwfietsjes – hier zeer geestig ‘plooifietsjes’ genoemd – verkennen we de omgeving. Zeebrugge was toch leuker dan ik dacht na mijn bezoek met Dick Ringenier aan de haven vorig jaar.

Nu we de fietsen bij ons hebben, kom je toch op de interessantere plaatsen. Het is een druk bezochte haven, o.a. door veel autocarriers en ook cruiseschepen. In de “kaaien” barst het dan ook van de  auto’parkeerhuizen’ en parkeerplaatsen met rijen nieuwe en dure auto’s.

De hefbrug met zijn gigantisch hoge brughelften, blijkt van de zeesluis te zijn. De sluis geeft toegang tot de autokaden daar achter en tot het kanaal naar Brugge. Je kan er met je zeilboot naar toe.

Deze eerste dag fietsen we naar het strand en boulevard van Zeebrugge. Het is prachtig weer en de strandliefhebbers komen er aardig aan hun trekken. Je vindt er veel vliegeraars en kitesurfers.

De Belgen houden – net als de Borkumers en Norderneyers – ook veel van badhokjes, want het barst ervan. Hier zijn het echter badhokken om je om te kleden en voor de berging van je spullen. Van daaruit  togen we de andere kant op en bezoeken we Knokke. Maar dat was veel van hetzelfde.

Brugge blijkt redelijk dichtbij te liggen (15 km).  Dus de volgende dag opnieuw op de fiets geklommen en op naar Brugge. Een prachtige stad met heel veel historie, mooie gebouwen, kerken en gevels.

Maar het was er toch druk….Je kon over de hoofden heen lopen.

Maar het bezoek is alleszins de moeite waard. We komen er wel eens terug als we meer tijd hebben. Op de terugweg verrijden we ons en komen we in Heist terecht, vlakbij Knokke. De bewegwijzering voor fietsers is hier dan ook zeer matig….wat zijn we in Holland toch verwend!

Marianne kijkt wel wat bezwaarlijk als ik meld dat we toch gaan vertrekken. Het is pas zes uur in de morgen…. en het ligt nog zo lekker. Bovendien is er toch slecht weer voorspeld? Windkracht zes en kans op 40 kn windstoten in onweer, toch?

Maar buiten op dek is alles rustig, de vlaggetjes wapperen maar wat in een matige wind. Naar Oostende is het 15 NM en met de wind achter en stroom mee moet dat een peuleschil zijn.

Getraind als we inmiddels zijn – van bed tot opgetuigde boot – varen we om zeven uur al de marina uit en melden ons bij Port Control. We krijgen permissie om uit te varen, maar wel aan stuurboord want we krijgen een cruiseschip als tegenligger. Het blijkt de “Prinsendam” te zijn. Alle uitgaand verkeer is blijkbaar verboden want de lichten op het havenhoofd staan plotseling op 3x rood. Dat had onze PC’er er niet bij gezegd. Wachten dus totdat de zeereus voorbij stoomt.
Net vrij van de pieren op zee moeten we even de hoge golven trotseren die er nog staan van de nacht, maar eenmaal richting kust rijden we met de wind pal achter de golven af. Er staat maar een matige wind en met een grondsnelheid van 5,8 kn varen we naar Oostende. We varen over de zandbanken dicht aan de kust, want er staat genoeg water (steeds 8-9 m). Om 10 uur meren we af in de “Royal North Sea Yacht Club’, ontvangen door de altijd vrolijke en gezellige havenmeester. Volgens hem kunnen we langszij de steiger blijven liggen, want in de middag verwacht hij dat de haven leegloopt: weekend voorbij, meneertje………

Die dag houden we ons verder koest, geen uitstapje. Er zijn nog genoeg klusjes aan boord.
‘s Middags krijgen we bezoek van de douane. Alles willen ze zien: ID’s, ICC (internationaal vaarbewijs) , verzekeringscertificaat, marifooncertificaat. Ook willen ze alle kenmerken van de boot weten. Hele vellen vol worden er geschreven. En wat gaan jullie er nu mee doen, vroeg ik. Wordt allemaal centraal opgeslagen voor naslag als de boot nogmaals in België wordt aangetroffen. Over het feit dat de boot vol kan zitten met drank, drugs of sigaretten werd geen vraag gesteld………

In de mast zit de lazy jack vast, geklemd om het asje. Omringende schippers bieden hun bootsmanstoeltje aan en me in de mast omhoog te lieren. Ik heb daar weinig trek in want het water in de haven is erg rumoerig en de mast zwiept continu heen en weer. Met vier aan elkaar geknoopte bezemstelen haal ik de benodigde lengte en druk de lijn weer terug in het blok. Probleem verholpen. Ik mag tevreden over mezelf zijn….

Dit jaar gebruik ik een ander navigatieprogramma, ook van Stentec, maar nu de WinGPS4 Voyage, op mijn oude Thales laptop (jaja, die doet het nog steeds!). Dit programma gebruikt de recente NL-tides en de US-Grib-file data voor adviezen over de uitgezette route. Zo kan ik met een tijdschuifje zien wanneer de optimale vertrektijd wordt bereikt  en of de route wel bevaarbaar of bezeild is en of  er voldoende water onder de kiel staat (handig in de wantijen op de waddenzee!). Als de route is uitgezet, kan in een soort simulatiemode het traject worden afgevaren waarbij de vectoren van wind en stroom mee bewegen. Zo kan je precies zien of je gedurende de hele weg de stroom mee hebt. Zo niet, dan pas je de vertrektijd aan en check je het traject opnieuw. Zeer handig en effectief dus!

Alle waypoints van de gekozen route worden in een tabel opgenomen met alle gegevens van die route zoals aan te houden waypoint posities (makkelijk om in je GPS in te geven), (grond)koers, lengte en duur van de trip, verwachte aankomst, wind, stroom en of het traject bezeild is voor jouw type boot. Je moet dan ook een polair-diagram van de boot opgeven of invoeren..

Ondanks een workshop, heb ik heel wat moeite gehad om het allemaal te behappen, maar het blijkt een zeer nuttig tool te zijn.

Ook worden de NMEA-data van het AIS zichtbaar gemaakt. Bij het passeren van Maasmond bij Hoek van Holland maakte ik de volgende foto. Het barstte in het Botlek gebied van de schepen (zie de vele labels met scheepsnamen), maar de Nordic Stockholm en het schip erachter die mij in de verdrukking brachten, zijn hier links duidelijk te zien. Onze eigen positie is het scheepje bovenin met de twee blauwe cirkels.

Ook op het IJsselmeer en op onze kanalen is AIS voor scheepsidentificatie toch wel gemeengoed geworden. Het zal niet de radar vervangen, maar het komt aardig dicht in de buurt!

We hebben ons heel wat voorgenomen om Oostende te verkennen, maar regen gooit roet in het eten.

Het miezert praktisch de hele dag en dan is geen stad leuk. Mooie gelegenheid om de blog eens op te starten en door te sturen naar de website. Dus sinds vandaag is de blog dan eindelijk online!

De planning is Nieuwpoort, een afstand van 9 NM. De lucht is grijs, de wind WZW/ZW, maar zwak. De afstand is dus comfortabel en we vertrekken op ons gemak om 10.15 uur, nadrukkelijk nagezwaaid door de havenmeester (wat een mooie kerel is dat toch!). We liggen wat aan lager wal, maar van alle kanten stromen schippers toe om ons af te duwen. Hoeft niet echt, want met een voorspring en een skippybal voorop zou het ons zelf ook wel lukken.

De route voert ons redelijk dicht langs de kust. Het is wat heiïg. Op zo’n 3 mijl afstand van Nieuwpoort komt er een speedbootje op ons af. Twee militairen vertellen ons dat we niet door kunnen varen. Er zijn schietoefeningen aan de gang. Of we maar koers willen wijzigen naar 320 en 4 NM uit de kust blijven! Verschrikkelijk balen dus, want dit kost ons bijna anderhalf uur extra om weer op de route te komen. We worden helemaal narrig als we later zien dat andere schepen toch het gebied mogen invaren. Het is dan bijna 12 uur en ja, dan moeten de mannekes schaften, hè……
We hebben geen zin meer in Nieuwpoort (toch al een paar keer aangelopen) en ik duik in de kaarten om te zien of we toch niet door kunnen varen naar de overkant. Maar dat is een zee te ver: nog 50 NM te gaan; dan zouden we laat in de avond aankomen en dat willen we niet.
Overigens staat de wind net verkeerd en is het traject voor ons net niet te bezeilen. Er zijn me hier ook teveel zandbanken om wat ruimer te varen.

Dan maar naar Duinkerken waar we nog nooit geweest zijn. Op de kaart is het kanaal dat toegang geeft tot de marina’s wit gekleurd. Loopt dit dan leeg bij eb? De Shell pilot van Tom Cunliffe (kado van onze kinderen) geeft gelukkig een positief uitsluitsel. Geen enkel probleem, het kanaal is uitgebaggerd en er staat minstens drie meter water.
Om 15.30 uur meren we af in de Marina van de”Yacht Club de la Mer du Nord”, een hele mond vol, maar één van de meest luxere marina’s die we ooit bezocht hebben (blijkt). Fraai sanitair en ruime boxen. In de zomer zal het wel druk zijn hier. We kunnen nu al bijna geen plek krijgen. Electriciteit en douches zijn inbegrepen, maar dat vinden we eigenlijk langs de kust overal wel zo. Wifi aanwezig.
Die middag doen we niets meer, maar bereid ik nog wel voor morgen de tocht naar Dover voor. Afstand 40 NM, vertrek een prettige 09.00 uur en al gauw stroom mee. De wind is dan nog steeds ZW (misschien te bezeilen hier) en gaat pas in de middag naar 5 BF. Zou dus kunnen. Morgen maar opnieuw bekijken.

We staan vroeg op om op tijd weg te kunnen zodat we de volle stroom mee te krijgen. Marianne komt echter terug van de douche en vraagt of ik de weersvoorspellingen voor vandaag al heb gezien…… Buiten het havenkantoor staat een groot scherm met alle weergegevens voor de komende dagen. De voorspellingen zijn niet mals: ZW 5 tot 6, uitschieters naar 7.
Ze heeft gelijk: dat wordt dus vandaag niet uitvaren.

Schippers die het toch trotseren, keren al na een paar uur terug. Het is niet te doen; een fikse stroom mee, dat wel, maar een fikse wind tegen: dus hoge golven en met deze ZW-er is de route tot de ‘shipping lane’ amper bezeild.

We maken er een slenterdag van. We bezoeken een klein WO2-oorlogsmuseum. In het begin van de oorlog is Duinkerken verschrikkelijk door de duitsers verwoest toen de engelse troepen geëvacueerd moesten worden terug naar de UK (operatie Dynamo). Als je de foto’s en de video bekijkt stond er geen huis meer overeind. Meer dan 300.000 man zijn teruggekomen, met achterlating van ruim gesneuvelde 50.000 soldaten. Een indrukwekkende tentoonstelling.
Als we er echter een half uurtje rondlopen, komt de vriendelijke man die ons de kaartjes verkocht, vertellen dat de zaak helaas tussen de middag dichtgaat. Grrm…dat had hij ons wel eerder kunnen vertellen. Maar we kunnen gerust zijn: om twee uur zijn we weer van harte welkom! Hij zou ons wel herkennen….(geen wonder want we liepen er moederziel alleen)

Dus eerst maar eens op zoek naar het gezellige stadscentrum. Helaas ontbreekt dat hier. Vele en ook dure winkels zat, maar zonder dat er een echte sfeer vanuit straalt.

Wel een enorm uitgebreide markt die zich over vele straten uitstrekt.

Één gebouw kan ons nog wel bekoren: het oude gemeentehuis. Een fraai monument, maar je kan er niet in.

Nee, Duinkerken kan ons als stad niet echt bekoren. Wel de Marina, die is prima.

Die middag maken ons bezoek aan het museum toch maar af. De man herkent ons en we mogen er onze rondgang voortzetten.

Als we om vier uur weer aan boord terugkeren, vallen we doodop neer. We kunnen geen stap meer verzetten….