Bert Barendregt, Griekenland 2023

Van Bert ontving ik een bijna boekwerk (22 blz..) over het weerzien van zijn boot in Griekenland, de boot die hij al een aantal jaren niet meer had gezien, destijds achtergelaten aan mooringlines in de haven van Pylos.
Bert is een boeiende schrijver en het is naar mijn mening de moeite waard om zijn reis en verblijf daar in een 2-wekelijkse blog – gedoseerd dus – als reisbeschrijving in onze website op te nemen. Mijn aanbeveling dus om ook de opvolgende blogs te blijven lezen. Je moet er echter wel geduld voor hebben, want het ‘verhaal is lang en natuurlijk wel op zijn Bert’s.. en geen foto’s… >;)
Hugo


Maandag 07 aug ’23

Uiteindelijk ga ik dan weer naar Griekenland, na een veel te lange onderbreking, eerst waren er de reisbeperkingen door Corona, en daarna kwam er een hele mooie zomer naar Nederland en was het een domheid om naar Griekenland te gaan want daar was de zomer stukken minder, al was de temperatuur er nog wel goed.

Omdat ik een keer in slaap gevallen was met een ernstige aanrijding tot gevolg in Petrovac in Montenegro, wilde ik graag een auto waarin ik kan slapen als ik moe word. Dat  resulteerde in de aanschaf van een kleine camper, een Citroën Jumper. De auto is ideaal voor deze lange rit, al valt de klimkracht in de bergen wat tegen.

Als je moe wordt zoek je een plek waar de camper veilig naast de weg kan staan en in een   paar minuten ben je onder zeil. Een geschikte plek vind je altijd wel.

Mijn navigatiesysteem leidt mij in Oostenrijk naar de autoverlading onder de hoge Alpen door, de auto past maar net op de trein, een beetje precies sturen en je komt ongeschonden aan de andere kant van de Alpen. Het vervolg van de rit gaat naar

Ljubliana in Slovenië. Eigenlijk wil ik naar Dubrovnik in Kroatië via de nieuwe brug die daar is om zo Bosnië Herzogewina te vermijden, maar het navigatiesysteem weet het beter en zo ga ik toch door Bosnië Herzogewina. De plaats weet ik niet maar de cappuccino is uitstekend en kost slechts € 0,50. Omdat de service zo goed is geef ik één Euro. Aan alles  is te zien dat het land eigenlijk stilstaat. Ik parkeer op het parkeerterrein van een niet meer in bedrijf zijnde fabriek. Als het donker wordt schijnt iemand met een fel licht in de camper en houdt dat de hele nacht vol. Het licht beweegt niet, ik houdt mij slapende en val uiteindelijk echt in slaap. Een beetje gestoord daar als je het mij vraagt. ‘s Morgens als het  licht wordt is het licht verdwenen en lijkt alles weer normaal. Om toch positief te eindigen over het bezoek aan Bosnië Herzogewina: aan de grenzen kan ik zo doorrijden, geen enkel probleem.

Zo beland ik weer in Montenegro maar langs een heel andere route dan gebruikelijk. Ik vind eenvoudig de weg naar Ulcinje en Vladimir, daar ga ik de grens over naar Albanië. Vlak na de grenspassage krijg ik een lekke band rechts achter. Daarmee zit ik lelijk in de problemen, de krik kan ik nergens vinden. Het reservewiel vind ik wel, maar hoe je dat onder de auto vandaan moet krijgen, ik heb geen idee. Dan komt er een man die daar in de buurt woont, hij ziet het probleem, en zegt, “Wacht maar even”. Hij komt even later met een hydraulische garagekrik. Na het los draaien van de wielbouten krikken we de camper op en verwijderen we het wiel. Maar ook hij heeft geen idee hoe je het reservewiel onder de camper vandaan moet halen. Dan zegt hij “Ik weet iets beters”. Hij haalt zijn auto op en gooit het wiel in de kofferbak, stap maar in zegt hij, en hij rijdt naar Skhoder naar een bandenbedrijf. “Je moet toch een nieuwe band hebben” zegt hij, en ze leggen er daar een nieuwe band om die slechts € 100,00 kost. En hij rijdt weer terug, het wiel weer monteren is in een ommezien gebeurd.

Ik vraag hem of ik even mijn handen mag wassen. Natuurlijk zegt hij. Als ik terug kom op zijn terras heeft zijn vrouw een uitgebreid ontbijt klaar gezet met thee, tomaten, vlees en nog veel meer. Ik had nog niets gegeten, dus het smaakt mij voortreffelijk. Ik wil het ontbijt afrekenen, maar daar wil hij niets van weten. Ik zeg “U moet mij niet boos maken, U heeft al zo veel gedaan”, en uiteindelijk accepteert hij mijn betaling. Albanezen helpen altijd, dat is blijkbaar een soort eren plicht als iemand in de problemen zit. Albanezen zijn fantastisch.

De route door Albanië is eenvoudig en de weg naar Ioanina is eveneens eenvoudig, maar inmiddels is mijn navigatiesysteem kapot, alle wegen zijn er uit verdwenen. Het systeem zegt “Ga naar 5”. Dat ik route 5 moet hebben, weet ik ook wel, maar hoe vindt je die? Dat zegt het systeem niet. Ik pak op goed geluk een mooie weg naar het zuiden, maar dat moet je niet doen in bergland, ik loop hopeloos vast op een klein bergweggetje. Met de hulp van de plaatselijke Grieken lukt het om de camper te keren, de weggetjes zijn afschuwelijk stijl, maar uiteindelijk raak ik omgekeerd en moet helemaal terug naar Ioanina.
Maar nog altijd weet ik niet waar route 5 begint. Dan zie ik een bord dat verwijst naar de periferie van de stad, daar vind je wegwijzers. Route 5 wordt nergens genoemd, ik kies voor Athene en later zie ik Patras op de wegwijzer. Daarna is het eenvoudig. Dus ik kom zonder moeilijkheden bij de brug. Die blijkt behoorlijk duur voor een camper, maar er zijn geen alternatieven. Dat dacht ik toen, maar je kunt nog altijd met de ferry voor de helft van de brugprijs. Ik denk eigenlijk dat het verschil nog groter is. Een taxichauffeur zei me later met een gewone auto ga je over de brug, met een camper neem je de ferry.

De weg door de Pelopenesos is eenvoudig gewoon de kust volgen, in het zuiden zijn enkele nieuwe wegen aangelegd, dat scheelt enorm en zo bereik ik Pylos. En daar is alles nog precies hetzelfde. Ik ga direct bij de boot kijken, de buitenkant is erg vies, binnen is het heel netjes, ongelooflijk.

Er komen autoriteiten die vragen of het mijn boot is, wat ik bevestig. Ze willen de eigendomspapieren zien en vooral de registratie. Ik overhandig hen de map met bootpapieren en na even zoeken vinden ze wat ze hebben moeten. Alles is in orde en ze wensen me een aangenaam verblijf in Griekenland.

Behalve dat de boot van binnen keurig netjes is, is de buitenkant enorm vies en zeg ik dat ik zo niet wil gaan varen in zo’n vieze boot, en dat snappen ze wel.

Wat mij direct opvalt is dat de hoes om de genua is verdwenen, ik denk gestolen. Maar dan komt er een Engelsman naar mij toe die zich voorstelt als Adam en die zegt ik heb de hoes er maar omheen gedraaid want hij is kapot gewaaid door een storm en om te voorkomen dat hij nog verder kapot gaat. Voor nu ziet het er goed uit dus ik laat dit verder rusten. Later bleek dat het stikwerk van de enorm lange rits over de gehele lengte is doorgebroken. Het naaiwerk was niet bestand tegen de kracht van de storm.

Later, toen ik hem in Nederland wilde laten maken bleek de lange rits aan de bovenzijde kapot was gescheurd.

Ook kan ik het water uit de douchebak niet wegpompen. Adam biedt aan om te kijken wat de oorzaak is. Ik heb zo’n ontstopper en Adam gaat aan het werk. Na een tijdje zwoegen meldt hij dat de douche weer goed doorloopt. Ook de boordaccu’s zijn kapot en geven nog maar 7 Volt aan. Ik besluit een dag te wachten om te zien of het zich hersteld. Alles was uitgeschakeld, behalve de bilgepomp. Hoelang die situatie geduurd heeft weet ik niet maar desondanks is de boot helemaal droog. Adam denkt dat het door de schakelaar komt, maar het probleem kan wachten.

Ook de ankerketting is stijf verroest en lijkt niet langer bruikbaar. Er zijn ook allerlei harpsluitingen en touwen bijgeplaatst, dus zijn er mensen –  Grieken of andere zeilers – bezig geweest om de boot voor erger onheil te behoeden. Dat valt niet tegen.
Ik heb gelijk een nieuwe ketting gekocht van 70 meter lang, de 40 meter die ik had, daar lachen ze hier om, is veel te weinig.

Ik heb een swivel verbinding tussen anker en ketting daar heb ik een speciale borging op aangebracht, maar ik heb hem helaas vergeten mee te nemen en dus bleef er niets anders over dan een nieuwe te kopen. Maar ik wil met alle geweld die speciale borging erop hebben, ik ben al een keer een anker kwijt geraakt. De door mij bedachte borging is de beste ter wereld. Het bestaat uit een blind draadgat M6 dat precies op de draad wordt aangebracht, dus half in de bout en half in de moer daar plaats je dan een madeschroef in en de verbinding kan nooit meer losgaan terwijl hij wel eenvoudig te demonteren is. Onbegrijpelijk dat zoiets niet standaard is.

Het is al net als bij Signaal: goede oplossingen moeten van mij komen. Maar deze wens is hier niet zo eenvoudig te realiseren. Draadsnijden in roestvaststaal vereist vakmanschap en dat is niet eenvoudig te vinden in Griekenland en al helemaal niet in Pylos. Maar misschien lukt het in Kalamata?

Ook de ankerwinch en de boegschroefmotor doen het niet meer. De laatste is niet zo belangrijk omdat de schroef een aantal jaren geleden onder water is gestolen door de eigenaar van de duikschool, maar procederen tegen Grieken is een zinloze zaak, maar zonder ankerwinch is varen in Griekenland onmogelijk. Na het verwijderen van corrosie deed de boegschroefmotor het weer, maar de ankerwinch doet nog niets.

Volgens Adam zit er ergens op de dieselmotor een anode. Dat is nieuw voor mij, maar moet wel vervangen worden. Hij haalt die informatie van het internet. Ook de anode op de schroefas moet vervangen worden. Hier gaan meerdere dagen mee heen.

Wordt vervolgd

Bert is inmiddels op zijn boot, een Jeanneau Sun Odyssey 43 DS, terug in de haven van Pylos en stelt vast dat er eerst nog wel de nodige reparaties en schoonmaakklussen verricht moeten worden alvorens te kunnen uitvaren. Maar wat wil je ook als je je boot daar al zolang onbeheerd in het water achter hebt moeten laten.
Overigens nog even Bert gevraagd naar de naam van de boot: de Realised Dream

Bij die reparaties krijgt hij hulp van een Engelsman, ene Adam, die daar als onderdeel van een in de haven overwinterende zeilersgemeenschap, zijn diensten steeds aanbiedt. Maar helemaal vertrouwen in de bedoelingen van de man en die van de eigenaars van de lokale watersport /duikschool, heeft Bert niet zo.
Hilarisch, maar ook tekenend voor Bert, is de passage bijna aan het einde van deze blog met zijn overpeinzingen over de algemene vaardigheden, de betrouwbaarheid van afspraken en de technische kennis van Grieken. Die zijn – naar zijn ervaringen aldaar – blijkbaar niet al te best….Deze eigenschappen blijven ook later een grote rol door heel zijn reisverslag spelen.
Afin, lees zelf maar.
Hugo

Dinsdag 15 Augustus 2023

Vandaag is een heuglijk moment geschied, de ankerlier doet het weer in beide richtingen, dat is dus een zorg minder. Ook blijkt er een USB aansluiting op de boot te zijn, alleen jammer dat er geen spanning op staat, dus tot nu toe heb ik er niets aan. De oorzaak van al dat falen is oxidatie op de contacten. Adam heeft een spuitbus gehaald met de naam “contact cleaner spray” en hij heeft alle elektrische verbindingen er mee ingespoten met het gevolg dat de ankerlier het weer doet.

Vandaag was een vrije dag voor de Grieken, dus was alles gesloten. Morgen gaan we er weer op uit om de borging voor de swivel (een draaibare RVS schakel) voor elkaar te krijgen. Ik hoop dat het gaat lukken want dan kun je je anker niet verliezen. Door al het geklooi met de elektrische verbindingen is het schoonmaken van de bakboordzijde er bij ingeschoten. Ook de oude ketting gaat mee naar huis en moet nog naar de camper gebracht worden. Met een boot heb je altijd werk!

Woensdag 16  Augustus 2023

Vandaag weer naar Kalamata gereden, er was iets met de smartmobiel van Adam – die deed niets meer – maar in Kalamata was het in een ommezien geregeld. Toen probeerden we een werkplaats te vinden die de borging op de swivel  kon aanbrengen. De eerste werkplaats was gesloten terwijl ze gezegd hadden dat ze open zouden zijn. De tweede was een goedwillende maar onbekwame oude baas die er geen probleem in zag. Ik zei herhaalde malen “het hoeft geen doorgaand gat te zijn”. Ik heb zelf de boor geslepen en toen boorde hij goed (ik was heel bang voor ‘koudversteviging’, omdat dat gemakkelijk optreedt in roestvaststaal). Toen de boor doorkwam, brak hij. De man wilde de boorpunt wegvijlen, wat natuurlijk niet ging en ook ontzettend dom was omdat de boorpunt de mogelijkheid bood om de boor terug te drukken of te slaan. De Grieken weten dus helemaal niets van RVS. Ik was het zat. Tegen zoveel onbekwaamheid ben ik niet bestand.

We zijn toen maar teruggegaan naar Pylos. Ik had de pest erin omdat de swivel onbruikbaar was geworden. Eenmaal terug op de boot probeerde ik de boorpunt terug te drukken met een waterpomptang en dat lukte. Een slag met een hamer gaf het gewenste resultaat. Ik heb dus nog altijd geen borging op de swivel en dat vind ik een te groot risico.

‘s Avonds heb ik mijn Tonneke gebeld om te vragen of zij een swivel kon vinden, bijvoorbeeld in de auto. En als dat niet lukt om mij dan de M6 tap toe te zenden, dan kan ik het zelf maken. Van de Grieken hoef je niets te verwachten, die hebben nergens verstand van. Het zijn aardige mensen, maar hun onbekwaamheid drijft je tot wanhoop. Ik hou er dus rekening mee dat ik iets anders moet bedenken.

Donderdag 17 Augustus 2023

Ik heb weer eens geprobeerd de oude ankerketting los te maken. Het lukt me echter niet, de ketting zit onder water ergens muurvast. Adam denkt dat het door de roest komt en dat zou best wel eens kunnen. Maar ik denk ook dat Niko van de duikschool de ketting onderwater heeft vast gemaakt. Hij heeft indertijd ook de schroef van de boegschroef aandrijving gestolen.

Ik heb dat bij de verzekering gemeld en zij hebben mij direct een nieuwe schroef vergoedt, die ik dan ook maar meteen heb aangeschaft. De schroef ligt al jaren hier aan boord omdat ik de schroef toen niet kon monteren.

Wat de ketting betreft: Adam heeft beloofd morgen te kijken, anders moet ik de ketting op de bodem van de haven achter laten en dat is jammer. Het is inmiddels mij wel duidelijk dat er opzet in het spel is, de ketting is dus verloren.
Omdat Adam direct aandrong op een nieuwe ketting, lijkt het erop dat ook hij in het complot zit. Een gedachte die ik verafschuw.

Vrijdag 18 Augustus 2023

Vandaag ben ik op het eind van de dag in zee gaan zwemmen en daarna een douche op het strand. Adam hamert er voortdurend op dat andere havens veel duurder zijn en dat het hier gratis is. En dat is natuurlijk waar. Hij gaat ervan uit dat ik terugkom. Maar hij aast ook op mijn ligplaats, want ik denk dat ze me hier weg willen hebben. Vooral Niko.

Eigenlijk is Griekenland een corrupt zooitje. Maar warm weer hebben ze hier wel. Volgens Adam komt morgen de supermonteur uit Kaparisia, die hier zo ongeveer de hele haven als klant heeft en in een dikke Mercedes rondrijdt. Hij komt de anode van de motor vervangen. Ik hoop dat hij ook een vervanging heeft voor de gebroken moer op het contactslot.

19 Augustus 2023

Ik had nog een extra accu en die heb ik aangesloten op het boordnet om het effect ervan te zien. De laatste dagen was de accuspanning van het boordnet steeds erg laag, zo’n 10 Volt, veel te laag dus. Nu is de spanning 12,4 volt en dat is een stuk beter, wel nog altijd te laag maar voldoende om de accu permanent in te bouwen.
De spanning van de startaccu is 13,6 Volt, maar die wordt alleen voor het starten van de dieselmotor gebruikt. Alweer volgens Adam, zou ik er een zonnepaneel moeten bij nemen van minimaal 200 W. Dat is goedkoper dan stroom draaien met de dieselmotor. Ik heb nu 3 x 80 W is 240 W. Er is echter nog een mogelijkheid: schakel de accu’s van boegschroef en ankerlier parallel aan het boordnet. Die zijn nu via een diode van het boordnet gescheiden. Dan bestaat het boordnet uit 6 accu’s. Maar of dat een goede keuze is, weet ik eigenlijk niet, maar de klus om de diode te overbruggen is erg eenvoudig.

Iets anders is dat ik steeds meer het gevoel krijg dat Adam onder één hoedje speelt met de winkel in bootbenodigdheden. Ze proberen mij zoveel mogelijk te verkopen, nu weer extra zonnepanelen. En dat de boot aangroei heeft geloof ik wel, maar dat Adam dat even kan verwijderen en de schroef schoonmaken zonder duikuitrusting, dat geloof ik niet. Daarom speel ik met de gedachte om naar Preveza te gaan en de boot daar uit het water te hijsen, dan kan ik hem zelf schoonmaken en de anodes vervangen.

Onmiskenbaar heeft hij echter veel problemen voor me opgelost en dat is wel een dilemma.
– Hij heeft gezorgd dat het douchewater weer wordt afgevoerd.
– Hij heeft meegeholpen om water te halen, zodat ik kan douchen als ik dat wil.
– Hij heeft de ankerlier weer aan de praat gekregen, iets dat ik aanvankelijk heel somber inzag.
– Weliswaar heb ik de dieselmotor zelf weer aan de praat gekregen, maar door alle contacten met contactspray in te spuiten heeft Adam wel allerlei elektrische functies weer werkend gekregen, o.a. de kajuitverlichting die ook niets meer deed.

Hij zegt steeds dat zeilers onderling elkaar moeten helpen. Er is hier een soort commune ontstaan van buitenlanders, meest Duitsers, Italianen,  Engelsen, een Spanjaard en een Nederlander (ik) die hier overwinteren – omdat het hier gratis is – maar het gaat mij te lang  duren. Ik geloof er niet in dat het onderwaterschip zo te reinigen is. Als ik ga varen kan ik een en ander beter beoordelen en zien of het varen nog gaat. Ook hamert hij er voortdurend op de motor te gebruiken zonder dat de interne anode is vervangen. Maar dit leidt tot het vernielen van de motor, en dat wil je natuurlijk niet. Vreemd eigenlijk dat niemand het daar ooit over heeft gehad.
(Krijgsman heeft destijds wel meer steken laten vallen, zoals het ondeugdelijke Danfort Anker..)

Zaterdag 20 Augustus 2023

De accuspanning is weer 12,2 V. Dat is te laag en betekent dat de koelkast zichzelf uitschakelt. Met een nachttemperatuur van 25 graden C is dat goed te merken. Alles in de koelkast voelt lauw aan en dat zou eigenlijk koud moeten zijn. Ik denk al jaren dat de isolatie van de koelkast niet goed is.
Overdag maken de zonnecellen wel veel goed en is de koelkast ook echt koud. De temperatuur is overdag tussen de 33 en 35 graden C, eigenlijk teveel van het goede. Zo’n temperatuur mat je af en maakt dat je zweet als een otter. Ook de temperatuur van het zeewater is hoog, wel lekker eigenlijk, maar verkoeling geeft het nauwelijks.

Zondag 21 Augustus 2023

Ik besloot om het dek verder te schrobben. Daarvoor had ik een heel goede harde schrobber, maar de steel ervan was van geplastificeerd ijzer en was volledig weggeroest. De nieuwe steel die ik nog heb, is van PAP, een PVC-achtige stof, maar paste slecht op de schrobber met als gevolg dat de schrobber over boord viel en dus weg is.
Even naar de supermarkt voor een nieuwe schrobber. Maar daar hebben ze alleen zachte schrobbers die ook nog eens niet aan de steel passen.
Het is Griekenland ten voeten uit: ze hebben niets, ze kunnen niets en wat ze wel hebben is ongeschikt voor wat je er mee wil… Ik kan de boot dus niet meer schoonmaken. Ik haat dit land, niet de mensen die zijn aardig genoeg, maar er kan helemaal niets, zelfs zo iets simpels als een schrobber, het is onmogelijk.

Op de boot kan ik de telefoon niet opladen. De USB-aansluitingen doen het niet. De 12 V stopcontacten doen het wel, maar de verloopstekker naar USB doet niets (ook in Griekenland gekocht..).

Nog altijd beweert Adam dat de monteur maandag met de anode voor de motor komt en mogelijk ook met een moer voor het gebroken exemplaar van het contactslot. Ik hoop dat het waar is, maar veel vertrouwen heb ik er niet in. Adam wil meevaren naar Preveza, maar ik weet niet of dat zo’n goed idee is. Ik verlies mijn privacy, maar krijg er wel hulp voor terug.
Maar of ik nu echt hulp nodig heb, ik weet het niet. Zelf denk ik dat het wel mee zal vallen met die hulpvraag. Of ik heb gewoon pech, of ze verkopen hier echt alleen rommel. Ik houd het maar op het laatste.

Voor het avondeten heb ik zalm, ui, courgette, spaghetti en tomaat gemaakt. Het smaakte heerlijk, maar het was opzettelijk te  veel. Wat overbleef was voor de jonge hondjes (8 weken) die hier in de haven onder een boot wonen. Adam geeft ze 2x per dag vers water en wat bij mij nu overbleef, was in een ommezien op. De moeder kwam te laat, maar het is een genoegen om te zien hoe dankbaar ze zijn en hoe snel het op is.

Word vervolgd

Alweer het derde gedeelte van zijn boeiend reisverslag. Hierin krijgt Bert werkelijk schoon genoeg van het wachten op een monteur en genoeg van het niet nakomen van afspraken. Hij wil vertrekken. De bedoeling is om de boot ergens op de wal te laten plaatsen voor het verwijderen van de aangroei en reparatie van de asafdichting. Hij vertrekt, maar zijn tocht onderweg gaat niet zonder horten en stoten: de motor draait matig, de dynamo is defect, de accu’s raken leeg (een hoofdthema dat telkens terugkeert) en door het ontbreken van digitale navigatiemiddelen raakt Bert ’s nachts op zee ook nog verdwaald (..) en gedesoriënteerd. Uiteindelijk komt het allemaal goed en vindt hij voorbij Lefkas een plek voor zijn boot, maar moet in zicht van die haven ankeren om daar een week te moeten wachten op de walplaatsing. Hij kan echter niet van boord omdat zijn bijboot lek is en zijn voedsel raakt ook wat op.
Het kan er allemaal nog wel bij..
Hugo

Maandag 22 Augustus 2023

Dat de monteur vandaag zou komen had ik niet verwacht en tot nu toe (half drie) is er ook niemand geweest. Ik heb Adam vertelt dat ik morgen sowieso vertrek. Misschien moet ik nog een brood halen maar dat is het dan wel. Het verblijf hier heeft al veel te lang geduurd. Vanmorgen controleerde ik of er water in de boot zou staan. Inderdaad stond er water in en veel van de kielbouten waren bijna onder water. Ik heb de bilgepomp aangezet om te zien wat er zou gebeuren. Aan de trillingen in het water kon ik zien dat de pomp werkte en dat ook het waterpeil begon te dalen: zo te zien is er dus niets aan de hand. Waarom waren dan alle boordaccu’s kapot? Dat zal wel eeuwig in de sterren staan.

We hebben ook een verloopstekker gehaald met USB om de smartphone te laden en een oplaadbare hoofdlamp zodat je op de donkere plekken iets kunt zien, eentje met USB laadmogelijkheid. Verder heb ik chloor (bleekwater) gehaald dat moet worden toegevoegd aan de watertanks om bacteriëngroei tegen te gaan. Bij het nalezen van de adviezen van Jeanneau merkte ik echter dat ze het gebruik van chloor nadrukkelijk afraden.

Een ander probleem is om een veilige parkeerplek vinden voor de camper waar deze tijdens mijn afwezigheid kan worden geparkeerd. Daar moet ik morgen een oplossing voor zien te vinden.

Dinsdag 23 Augustus 2023

Er is een nieuw probleem opgetreden: de dinghy begint uit elkaar te vallen, niet de lijmnaden die ik zelf gemaakt heb, daarmee is niets aan de hand, nee, de fabrieksmatige lijmnaden laten allemaal los. Daarvoor moet ik een oplossing zien te vinden. Ik heb nog Sikaflex maar dat is strikt genomen een afdichtmiddel en geen lijm. Toch heb ik het idee dat het wel moet kunnen. Vragen in een winkel die het zelf verkoopt, noem ik bij de duivel te biecht gaan. Hij zal altijd proberen iets te verkopen. Maar ik moet in ieder geval een schuurmiddel zien te vinden. Ze hebben sandypaper (schuurpapier), een volkomen waardeloos product. Ik moet schuurlinnen hebben met grofheid 80, dan maak je kans op een goede verbinding. Ik ben naar de watersportwinkel geweest en heb schuurpapier gekregen met grofheid 100, dus iets fijner dan gewenst, maar het is goed schuurpapier. Ook heeft hij lijm besteld, dat is hier over 2 dagen. Het is echter niet anders…

Woensdag 24 Augustus 2023

Dit wordt weer een dag van wachten. Schandalig eigenlijk dat zo’n gelijmd opblaasbaar product na een tijdje gewoon uit elkaar valt. Nu kan ik zien dat er wel heel erg weinig lijm gebruikt is, alleen op de randen is er wat lijm aangebracht. Het lijmvlak zelf is nooit met lijm in aanraking geweest. Een schande! Maar kwaad worden helpt niet.

Dan maar een dagje naar het strand in Finikounta, zo’n straf is dat nu ook weer niet. Daarna ben ik gaan eten in het restaurant van camping Methoni, spaghetti met garnalen en mosselen: heerlijk!

Ik heb de dieselmotor maar gestart om voldoende stroom te hebben om dit stukje te kunnen schrijven. Al zo lang ik de boot heb tob ik met te weinig stroom (of wel te lage spanning). Nu zag ik in het dorp in de elektrowinkel hele kleine zonnecellen die 200 W leveren. Ik ga morgen nog eens vragen of die geschikt zijn voor 12 V. Ik denk eigenlijk dat deze voor 230V bedoeld zijn.

De lijm voor de PVC dinghy is geleverd. Het blijkt cyanoacrylaat te zijn, de rottigste lijm om te verwerken (zgn. secondenlijm). Als je per ongeluk door je ogen moet wrijven zijn je oogleden vastgelijmd. Ze hebben er wel een vertrager aan toegevoegd zodat de lijm een langere open-tijd heeft. Ik zag pas later dat je de ingesmeerde vlakken eerst even (15 minuten) moest laten aandrogen en dan aandrukken. Ik doe dit nu alsnog en hoop dat het gaat vastzitten. Verder moet je twee dagen wachten voor de maximale sterkte wordt bereikt.

Ik heb toch maar zonnecellen besteld omdat het voortdurende gebrek aan stroom niet langer te verdragen is. Verder heb ik de extra accu maar weer afgekoppeld waardoor de overgebleven accu’s eerder vol zullen zijn. Meer accu’s is niet altijd wijs.
De accuspanning is nu (om 14.45 uur) 12,9 V. Daarom kan ik nu typen en de omvormer aanzetten. Maar het duurde echter maar even en begon de omvormer weer te gillen: te lage accuspanning…

Zaterdag 27 Augustus 2023

Alle voorgaande dagen was de accuspanning te laag en kon ik niets schrijven. Ik heb de tijd voornamelijk gebruikt om een oplossing voor dit probleem te vinden.

Om naar Preveza te varen moet ik een betrouwbare boot hebben. Maar alle deskundigen hier achten het onverantwoord om met een 4 à 5 jaar oude schroefasafdichting de zee op te gaan, want wat als het water met bakken tegelijk langs de schroefas naar binnen stroomt? Daarom ben ik gaan praten met mr. Vasilie, de kapitein van de oude kraan hier, hij komt tussen 6 en 7 uur vanavond.

Er zijn twee mogelijkheden, a. hij kan mijn boot op de kant zetten of b. hij kan dat niet.
– Ad a. ik doe de werkzaamheden hier en vervang de as-afdichting door een nieuwe, of:
– Ad b. ik ga toch naar Preveza, maar kost meer en is risicovoller.
Meer keuzes zijn er niet.

De temperatuur buiten is 33 graden en het definitieve besluit is genomen: ik vertrek morgen naar Preveza. Hoe lang ik er over ga doen in verband met de jarenlange aangroei, dat zien we dan wel.

En: Mr. Vasilie bevestigt opnieuw de onbetrouwbaarheid van Griekse afspraken door niet te komen opdagen…

Zondag 28 Augustus 2023

Ik vertrek, maar de dieselmotor loopt niet sneller dan stationair, dus vaar ik met een slakkengangetje. Normaal kies ik voor de route buitenom over de Ionische zee, maar aankomende bij die zee wordt de voortgang helemaal nul, ik kom niet meer vooruit.

Zo kom ik er dus niet. Maar Lefkada (Lefkas in NL) is een eiland, dus als buitenom niet gaat, kan ik ook nog langs de andere kant. Ik noem dat binnendoor, maar ook dat is natuurlijk open zee.

Maandag 29 Augustus 2023

Niet alleen de motor loopt moeilijk, maar ook de dynamo, die hier altenator wordt genoemd, doet helemaal niets meer. Zo raken alle accu’s uitgeput en ikzelf ook. Ik heb geen kaart meer omdat de computer niets meer doet, maar ook de telefoon raakt leeg en doet niets meer.

Op goed geluk volg ik de adviezen van andere zeilers op en kom op een werkelijk schitterende inlandige vaarweg terecht dat ook weer op groot water uitmondt. Het lijkt Loosdrecht wel met heel veel zeilers. Ik begrijp hier helemaal niets van, ik had een kanaal verwacht met een drijvende brug erin. Hierdoor raak ik volledig gedesoriënteerd en kom ik tot het besef ik dat ik nu op zee in Griekenland verdwaald ben, zonder ook maar een grammetje stroom. Het wordt nacht en ik weet eigenlijk niet meer wat ik moet doen. Ik durf de diesel niet uit te zetten uit angst dat ik hem dan niet meer gestart krijg.

Om dezelfde reden durf ik ook niet te ankeren. Hoe diep het ergens hier is weet ik niet en het is ook de vraag of ik het anker wel weer omhoog zal krijgen nu er helemaal geen stroom meer is. Hierdoor kies ik ervoor om op open zee zinloze rondjes te blijven varen. De zoektocht rondom het eiland heeft niets opgeleverd waardoor ik maar weer terug ben gegaan en opnieuw zinloze rondjes op zee vaar. Uiteindelijk val ik toch in slaap.

Dinsdag 30 Augustus 2023

Als ik zo rond 3 uur wakker schrik, ben ik helemaal de kluts kwijt. Verdwaald op zee met gevaarlijke rotseilanden die werkelijk overal liggen. Waar moet ik heen? Dan zie ik donkere hoogten met hier en daar een beetje licht. Daar zijn natuurlijk mensen!

Ik besluit om een wat feller oranje licht te gaan volgen en wel meteen. Straks wordt het licht en is mijn geleidelicht weg.

Het blijkt een goede keuze. Als ik bij het land kom zie ik ook wegen, dit is Lefkada en niet een toevallig bewoond rotseiland. Maar waar ben ik? Dat is de vraag, maar aan wie moet je die stellen? Iedereen vaart rond met zijn eigen interesse en begrijpen mijn probleem niet. Dan zie ik een geankerd jacht liggen in een mooie baai en besluit erheen te gaan. In de baai ligt achterin een strandje met veel badgasten, allemaal Grieken, zo blijkt later.

Iedereen heeft wel een mobieltje tegenwoordig en dan kunnen ze mij wel laten zien waar ik ben. Ik vaar door en laat het anker vallen, wat moet ik anders? Ik wil met de dinghy naar het strand roeien, maar de dinghy loopt langzaam leeg en kan mijn gewicht niet dragen. Ik leg mijn horloge en mijn gehoorapparaat in de dinghy en besluit te gaan zwemmen. Het is nog best een grote afstand, is geen probleem, maar het kost alleen tijd.

Bij het strand vraag ik of er iemand Engels spreekt, het blijken allemaal Grieken. Uiteindelijk meldt zich iemand die zegt een beetje Engels te spreken. Het blijkt valse bescheidenheid te zijn, hij spreekt heel goed Engels.

Blijkbaar vinden ze het wel een aardig verzetje om een verdwaalde Nederlander weer op weg te helpen. Op een gegeven moment wordt het zelfs een beetje druk op de boot. Ik zeg hen niet op de rommel letten, er is geen vrouw aan boord. Het wordt zelfs een beetje gezellig.

Dan zegt een man: “In de baai hiernaast is een jachthaven met pontoons (steigers). Je hoeft niet te ankeren en de shorepower (walstroom) is inclusief”.

Een besluit is dan snel genomen. De afhankelijkheid van elektriciteit is enorm. Ik ga er kijken en de haven is prachtig. Het is hier veel mooier dan in Preveza, waar heel veel muggen zijn. Ik kan weer douchen en hoef niet zuinig te zijn met water.

Donderdag 31 Augustus

Vandaag voor de eerste keer hete thee gemaakt en dat smaakt heerlijk en ook vertrouwd. De haven hier is prachtig maar de sanitaire voorzieningen zijn onder de maat. Het haventoilet is zo’n losstaand huurdingetje waarvan de deur niet dicht kan en waar voor de ingang een hele berg kartonafval ligt. Ik denk dat niemand het gebruikt, ze gaan liever in het restaurant, annex café, en nemen daar gelijk een kop koffie of zoiets. Een situatie waar iedereen wel bij vaart.

Er loopt iemand langs mij heen die roept: “Je moet je brandstoffilter vervangen”. Ik denk dat het een Griek is, maar het blijkt een Italiaan. Ik bedank hem voor het advies. Ik heb een nieuw exemplaar aan boord.

Vandaag wil ik dat brandstoffilter vervangen en moet ik ook proberen de watertanks te vullen. De dynamo vervangen zal wel niet lukken. Maar ik moet toch naar Preveza omdat het hier niet mogelijk is boten op land te plaatsen vanwege het bergachtige landschap. Morgen tussen 8 en10 komt er een tankauto en kan ik ook diesel tanken.

Dat vervangen van het brandstoffilter is nog niet zo makkelijk, ik kreeg het filter niet los. Er zou iemand over een uur mij komen helpen, maar we zijn nu 4 uren verder en er is nog altijd niemand. Grieken zijn het meest onbetrouwbare volk ter wereld, ze beloven van alles en maken nooit iets waar. Dat wist ik natuurlijk allang, dus ik moest het zelf oplossen.

Om er beter bij te kunnen heb ik de kajuittrap verwijderd, maar ook dan kreeg ik het oude filter niet los. Tijd voor drastische methoden. Het oude filter is afval dus besloot ik er een gat in te boren, 8mm, om daar de schroevendraaier in te steken en zo het filter los te draaien. Dat lukte uiteindelijk. Het nieuwe filter monteren is dan een eitje, maar de sensoren die er onder zitten gingen telkens scheef (kunststof). Dat mag natuurlijk niet omdat het dan gaat lekken, maar uiteindelijk is ook dat gelukt.

Natuurlijk heb ik de diesel gestart om te kijken of alles werkte. De diesel startte direct en gas geven met gebruik van het rode knopje (dan loopt de schroef niet mee) leverde meteen een hoog  toerental op, dus dat lijkt in orde. Meteen maar nieuwe filters aanschaffen zodra dat mogelijk is en een dynamo natuurlijk. Problemen worden hier niet opgelost, nergens in Griekenland eigenlijk. Toch hoop ik dat Preveza de uitzondering op de regel is, ik verblijf daar wat langer en kunnen de spullen dus uit Athene komen.

Water is geen probleem meer en warm water ook niet, dus tijd voor een wasje. Drogen is nergens een probleem, vanwege het mooie weer. Toch maar even naar de supermarkt hier voor melk en brood. De plaats hier heet Sivota en ligt in het zuiden van het eiland Lefkada.

Vrijdag 1 September 2023

Diesel tanken, betalen en vertrekken. Ik maak mij nu al zorgen om het varen zonder stroomopwekking. Hoewel de omgeving van deze haven fantastisch mooi is, was de ligplaats tot mijn stomme verbazing gratis. Je moet alleen het gebruikte water en de stroom afrekenen. Ik heb er twee dagen gelegen en moest € 20,00 afrekenen. Ik vind de plek zo mooi dat als het kan, ik de boot daar laat overwinteren. Ik hoop dat dat lukt.

Na het vertrek uit Sivota is de route heel eenvoudig, gewoon almaar naar het noorden varen. De brug naar het vaste land wordt ieder heel uur geopend. De brug is een grote drijvende bak die om een paal scharniert en door scheepsschroeven wordt open- en dichtgevaren. Ik was om 16:00 uur bij de brug.

De Ionian Marina ligt verderop maar sluit om 17:00 uur, dat kun je niet halen. Dus lig ik nu geankerd bij Preveza, dat doen heel veel jachten. Ik hoop morgen op tijd bij de marina te zijn, dan zijn in ieder geval mijn stroomproblemen voorbij. Of een definitieve oplossing hier mogelijk is…..? Ik hoop het.

Zaterdag 2 September 2023

Alle vooraf bedachte senario’s zijn veel te optimistisch! Om een plaatsje te krijgen in de droge marina’s moet je vooraf reserveren. Dat had ik niet gedaan. Maar iets anders is ook, hoe maak ik de mensen kenbaar dat ik een plaatsje zoek?

Bij de Cleopatra Marina hebben ze een prachtige drijvende betonnen buitensteiger om hun haven heen. Omdat aanleggen daar verboden is, is de steiger helemaal vrij, dus leg ik er aan..Daarna wandel ik naar Ionian marina om te vragen of ze een plaatsje hebben voor een week of misschien 10 dagen. Ze doen heel moeilijk en vragen van alles, maar uiteindelijk hebben ze geen plaats. Ze zeggen om het maar bij Aktio Marina te proberen.

Daar zijn ze gelukkig aardiger en na wat zoeken in hun planning vinden ze een plekje en kan ik op 7 september uit het water gehesen worden. Schoon spuiten en anodes vervangen kost met het in- en uithijsen € 720,44. Voor de tussenliggende 5 dagen is er geen aanmeer mogelijkheid, dus lig ik 5 dagen geankerd. Toegang tot land heb ik niet omdat de dinghy lek is. Hij is oud en dat wreekt zich nu.

Ik heb ook vrij weinig te eten, groenten en zo heb ik b.v. niet, maar daarmee overleven doe ik wel. Ik heb een heel brood gekocht en heb nog beschuit en koekjes. Leuk is anders. Ik lig nu vlakbij de Aktio Marina, niet zo heel ver van een strandje. Of naar de wal zwemmen een optie is weet ik zo niet. Ik moet dan in ieder geval geld en schoenen meenemen. Hoe je dat weer moet oplossen, ik heb geen idee. Waterdichte zakken heb ik niet.

Het wordt saai in de zon met niets omhanden omdat de stroom natuurlijk op raakt. Accuspanning: 13,9 V. Ik heb een douche genomen bij het laatste daglicht, dan heb ik geen elektriciteit nodig. Dat ging prima, water genoeg en ook warm.

Ik heb mezelf op rantsoen gezet om deze 5 dagen door te komen zonder de mogelijkheid om aan land te gaan. Dit houdt in dat ik niet meer dan 4 kleine sneetjes brood en een beschuit per dag mag eten, dit is inclusief het avondeten.

Wordt vervolgd

Blog04: Reisverslag Bert Barendregt: Terug in Griekenland 2023

Er staan een hoop klussen voor Bert op het programma, want er moet nogal wat achterstallig onderhoud worden verricht (wat niet zo verwonderlijk is na zoveel jaar stilstand..). En verder is het maar voor anker liggen nabij Preveza en gedwongen wachten op de walplaatsing bij Aktio marina. En dan dagen lang niet van boord kunnen, is ook wel heel erg saai.

Daarnaast is het accumanagement aan boord toch niet in orde, ondanks de zonnepanelen. De defecte dynamo zal daar zeker ook debet aan zijn. Voor het oplossen van alle problemen duikt Bert in deze blog wat dieper in werktuigkundige details, soms wel wat te technisch voor ons lezers, denk ik… ;>) Het geloof in enig Griekse vaardigheid en in het nakomen van afspraken blijft ook in dit verhaal matig tot geen..
Hugo

Zondag 3 september 2023

De saaiheid is nu al voelbaar omdat er niets te lezen is. Accuspanning 13,4 V.

Het lijkt er op dat de zonnecellen aan de elektriciteitsvraag kunnen voldoen. Daar ben ik blij om, omdat als de bilgepomp het binnenkomende water niet meer kan afvoeren, dan loopt de boot langzaam vol en dan is het maar de vraag of die vijf dagen niet te lang zijn. De vaardagen moeten er nog bij worden opgeteld. Accuspanning 13,6 V. Toch lijkt het er op dat de zonnecellen het verbruik van koelkast en bilgepomp wel aan kunnen, nu om 14.00 uur is de accuspanning 13,7 V. Dat is beter dan ik had durven hopen.

Ik heb de Grieken als niet erg betrouwbaar ervaren als het om afspraken gaat, maar het volgende is echt wel nodig:
. Schoonspuiten van de onderzijde van de boot
. Schoonspuiten van de schroef
. Een nieuwe schroefas-afdichting van Volvo
. Een nieuwe dynamo
. Een nieuw brandstoffilter als spare
. Een nieuw oliefilter als spare

En verder moet ik:
. de gestolen schroef van de boegschroef weer monteren
. de anodes op de schroefas vervangen
. proberen te bereiken dat de afsluiters van toe- en afvoer van het toilet weer open en dicht kunnen (zit muurvast op dit moment)
Ik schrijf dit maar op dan wordt er niets vergeten.

Waar ik mij de meeste zorgen om maak: kunnen ze de nieuwe delen wel op tijd leveren?
Andere blijvende zorg: de accuspanning. Nu om 10:30 uur: 13,1V

Maandag 4 september 2023

De accuspanning is nu om 12:45 uur 13,4 V. Ik heb de telefoon kunnen opladen en met het eten zit het wel goed want ik had ook nog muesli. Wachten is altijd saai. Omdat de dinghy kapot is zit ik te denken, is misschien een niet opblaasbare bijboot beter? Maar van welk materiaal moet je die dan maken? In hout heb ik niet zo veel vertrouwen, dat gaat rotten. Polyester is beter denk ik en duurzamer.

Het is vandaag bewolkt en het regent, gepaard met onweer. De 30 graden wordt niet meer gehaald, het is 27,3 graden. Dat het wat koeler is eigenlijk wel prettig, want de hitte is heel afmattend.

Ik zou wel graag aan de gang gaan met al die werkjes. Dat wachten is moeilijk.

Dinsdag 5 september 2023

Het eerste wat je controleert is de accuspanning, die is: 13,2 V. Gisteren  was een regendag, vandaag is het nog zwaarbewolkt, maar het regent niet.
De temperatuur is 20,7 graden, dus het typische weer waar Griekenland zo beroemd om is, dat is er niet meer. De herfst komt er aan. Ik heb nog een half brood, een anderhalve rol beschuit en ook nog Griekse yoghurt met muesli, dus met het eten zit het wel goed.
Hoewel ik de omvormer aan heb staan neemt de accuspanning nog toe, dus de zonnecellen doen wel wat ondanks de bewolking. Het is nu 13,4 V.

Ja, wachten is saai, maar het is niet anders.

Nu ik weer de beschikking heb over de kaart probeer ik de rotsen te vinden waarmee ik zoveel moeite had om er voorbij te komen, maar ik kan niets vinden. Heb ik aan zinsbegoocheling geleden en waren die rotsformaties er in werkelijkheid niet? Het blijft raar. Maar één ding is duidelijk, de kaart kun je niet missen! Dus zonder stroom aan boord is het niet te doen.

Woensdag 6 September 2023

Nog een dag van saai wachten. Het is weer een regendag en ik heb nog 5 sneetjes brood die ik voor morgen wil bewaren. Voor vandaag wordt het pannenkoeken bakken, daarvoor is alles aan boord. Alleen wil ik graag wat zon dan kan ik de mixer gebruiken.

Accuspanning is nu 13,6 V en dat valt niet tegen.

Ik heb de pannenkoeken gebakken en dat ging prima. Ik kon zelfs de mixer gebruiken. Accuspanning 13,4 V. En voor morgenvroeg is er nog een beetje brood.

Donderdag 7 september 2023

Vandaag gaat het gebeuren, ik ben de derde boot die uit het water gehesen gaat worden. Ik hoop dat er walstroom is en dat de benodigde onderdelen “snel” geleverd kunnen worden, zodat ik zo snel mogelijk kan beginnen met alle werkjes.

Om 14:30 uur ben ik in Aktio marina, maar dat was blijkbaar niet helemaal de bedoeling.
Ik meen toch echt te hebben verstaan dat ik de derde zou zijn die uit het water gehesen zou worden, maar er verscheen niemand op de steiger langs de hijsplek.

Toen ik uiteindelijk het rondjes varen zat was, besloot ik om langs de hijsplek aan te meren, alleen was dat niet zo eenvoudig.

Eerst stootwillen (fenders) uithangen en dan zonder hulp van de wal aanmeren. Alleen liep er een buis langs de kade en moest ik dus van de boot afspringen. Maar het ging heel goed, je moet soms een beetje brutaal zijn anders kom je nergens.

Het hijsen en het plaatsen van de boot op de wal is blijkbaar uiteindelijk toch goed gekomen en gaat Bert’s verhaal hier verder (red.) :

De boot is enorm aangegroeid met  zeedieren. Zo erg heb ik het nooit eerder gezien. Adam had gelijk: de boot móest uit het water. Ze zijn hem nu aan het schoonspuiten en in de regen aan het afkrabben, want het is slecht weer. Alle papieren waren in orde, maar dat de registratie elk jaar vernieuwd moet worden, dat wist ik niet. Ook de verzekering zoals die in de computer staat is oud, maar ik heb wel degelijk een verzekering.

De mensen verwonderen zich erover dat ik zo’n grote boot alleen zonder hulp kan bemannen. Ze etaleren hun achting voor mij.

Nu ik deze tekst intik hoor ik steeds de hogedrukspuit waarmee ze de boot aan het schoonmaken zijn. Coppercoat groeit wel aan maar het zit niet zo heel vast. Ik slaap op de boot, maar er zijn hier toiletten en douches. Er rijdt ook een busje naar Preveza waar je voordeliger boodschappen kan doen. Ook krijg ik walstroom en verder moet ik precies aangeven wat ik nodig heb. Dan wordt dat ingekocht als het hier niet op voorraad is.

Vanavond sprak ik iemand uit Duitsland die vertelde dat er in Preveza een werkplaats is waar ze generatoren kunnen repareren. Dus morgen begin ik met de dynamo uit te bouwen. Hij opperde ook nog dat het misschien aan slechte contacten te wijten is, maar dat kan ik nu niet meer controleren nu de boot op land staat.

Vrijdag 8 september 2023

Vandaag heb ik de dynamo uitgebouwd die meegaat naar Preveza waar deze gerepareerd kan worden. Ik ben ook nog bezig geweest met de afsluiter van de WC, d.w.z. ik heb ze ingespoten met penetrerende olie, maar voorlopig zonder resultaat. Verder heb ik geprobeerd de propeller van de boegschroef er weer aan te zetten, maar de schroefas is zo erg aangegroeid dat ik dat er niet af kreeg. Ik moet een zo lang mogelijke schroevendraaier hebben en niet breder dan 4 mm, misschien is het dan mogelijk om de aangroei van zeedieren weg te bikken. Het is keihard, ook de harde aangroei op de as zelf is bijna niet weg te krijgen. Misschien dat het met een houtbeitel zal lukken. De as ligt heel diep in de tunnel, dus moet je iets hebben dat aan de voorkant snijdt.

Omdat ik er met de haargroei niet meer uitzag ben ik met de tondeuse aan de gang geweest en ik kreeg een applaus van de bewaking! Ze kenden me niet meer terug.
Ik ben dus hopelijk wat toonbaarder morgen in Preveza.

Toen ik bij het koken de kooktijd in de gaten wilde houden, ontdekte ik dat mijn horloge er nog moest hangen. Ik ging gelijk terug, maar het klokje hing er niet meer. Dus liep ik direct naar de bewaking, die vroeg “Marka?”. Ik zei “Seiko, een vijfje”! Hij gaf het direct terug.

Zaterdag 9 september 2023

Om 10:00 uur vertrekt het busje naar Preveza, daar moet ik dus wel inzitten.
Er was een Duitser die dacht dat de koolborstels in de dynamo vervangen moesten worden, maar het is een wisselstroom dynamo en die hebben geen koolborstels.

Het busje ging keurig op tijd. In Preveza heb ik een extra lange smalle schroevendraaier gekocht en een houtbeitel. Daarmee ben ik de harde kalkafzettingen te lijf gegaan en dat hielp. Daarna het asje schoonmaken met polijstpapier en toen passen. De schroef ging er niet helemaal op, maar een tikje met een houten stokje en de hamer bracht alles op zijn plaats. Maar nu bedenk ik mij dat ik er vet achter had moeten doen, dus moet hij er morgen weer af…

Zondag 10 september 2023

Vandaag moet ik proberen om de afsluiters van het toilet – aan en afvoer – weer gangbaar te maken. De afsluiters zitten op dit moment muurvast. Dat betekent dat ik mijn behoefte moest doen op de emmer en het daarna overboord moest gooien. Nu ik op het droge lig speelt dit allemaal niet, er zijn hier goede toiletten en douches.

Ik ben er in geslaagd om beweging in de toiletafsluiter te krijgen, hij gaat nu wel open en dicht maar erg makkelijk gaat het niet. Ik spuit hem iedere keer weer in, in de hoop dat het steeds makkelijker zal gaan. Ik zie wel of het echt verbetert of niet.

De avondmaaltijd was iets paella-achtigs met souvlaki in plaats van kip, zonder ui want dat had ik niet meer en zonder vis. Maar bij trek smaakt alles.

Maandag 11 september 2023

De marina shop kon wel een nieuwe Volvo afdichting leveren, dus ben ik nu bezig de oude te verwijderen. Daarvoor moet de koppelingshelft op de schroefas verwijderd worden en dat is nog niet zo eenvoudig. Ik heb een soort poelietrekker gemaakt die je afdrukt met een M8 RVS bout. Helaas redt deze het niet, de bout wordt krom. Ik kan nog naar M10 en dan niet RVS maar M10 Klasse 12.9, als ik daar aan kan komen. Als dat nog niet sterk genoeg is moet ik naar M12, maar mijn grootste boor is 10 mm. Moet het toch groter dan moet ik het gat uitvijlen, dat lokt me niet aan. Maar het is niet anders.

Dinsdag 12 september 2023

Elke dag gaat er een minibus naar Preveza, vertrek 10:00 uur en terug om 12:30 uur. Ik zorgde dat ik op tijd was omdat ik een zware hamer nodig had en een sterkere afdrukbout. De hamer werd een moker en de bouten M10, Klasse 8.8, die zijn veel sterker dan RVS en voor de zekerheid kocht ik ook nog een M12 bout. Het lukte allemaal, ook kocht ik nog een vis voor maar
€ 3 en groenten.

Eenmaal terug heb ik in het stukje hoeklijn het middelste gat opgeboord naar 10 mm en toen drukken maar. De koppelingshelft kwam niet los, maar een tikje met de moker was voldoende en met een knal kwam de koppelingshelft los.

Vernieuwen is dan zo gepiept. Dat is dus ook klaar. Nu maar hopen dat de HeliCoil en de dynamo ook snel komen.

Of de vis lekker zal zijn dat moeten we avonduren, maar afwisseling  is nooit verkeerd. Nou, de vis smaakte heerlijk. Ook dit maakte ik net zo als paella, dus alles in één pan, eenvoudig en lekker.

Woensdag 13 september 2023

Als nu eindelijk de andere spullen ook klaar zijn en de inverter en ook de HeliCoil M8 geleverd wordt, kan ik weer varen. Ze hebben inderdaad HeliCoil in Griekenland. Een doosje compleet met tap enz. kost € 60,00. Dat vonden de Grieken te duur, dus hebben ze M 10 in de asmoer gemaakt. Maar dat betekent wel dat het gat in het anodemateriaal (zink) ook groter moest worden en vooral de kamer van de boutkop, die moest nou rond 16 mm worden. Nu de dynamo nog en ik ben klaar.

Maar eerst moet ik het toilet afronden. Maar dat is inmiddels ook naar tevredenheid gangbaar gemaakt, het gaat nog wel een beetje zwaar, maar het is te doen.

Ik heb wel te horen gekregen dat de dynamo repareerbaar is, maar dat de eerste monteur hem niet konden maken omdat hij bepaalde onderdelen niet kon krijgen. Ze hebben toen een ander bedrijf opgezocht. Ik hoor morgen hoe de vlag erbij staat.

Donderdag 14 september 2023

Ik ben benieuwd of het gaat lukken. Op veel “technische” gebieden is Griekenland een ontwikkelingsland. Of er voldoende kennis is kan ik niet beoordelen, maar de middelen zijn ontoereikend, dat kan ik wel vaststellen.

Ik heb het principe besluit genomen om de boot weer in het water te doen, ook als de dynamo hier niet gemaakt kan worden. Griekenland bevestigt hiermede dat het een ontwikkelingsland is, immers:

• het onderwaterschip is schoongemaakt
• de boegschroef is weer gemonteerd
• de Volvo schroefas afdichting is vernieuwd
• de toilet afsluiters gaan weer open en dicht
• de anodes op schroefas en schroef zijn vervangen

Niet gelukt zijn:

• een oliefilter als reserve aan boord
• een brandstoffilter als reserve aan boord
• een goed wekende dynamo op de dieselmotor

Overige mankementen zijn:

• de bijboot is lek
• de magnetron-oven plateau draait niet

Ik heb het hele stuk van Pylos tot de Aktio marina bij Preveza afgelegd zonder werkende dynamo. Vaartijd 3 dagen en naar de mooie haven in het zuiden van Lefkada –  de plaats Sivota – kost één dag.

Beloofd was dat ik de dynamo om één uur terug zou krijgen. Maar nee dus, weer niet waar gemaakt. Het is nu opgeschoven naar 15:00 uur. Ik ben benieuwd of dat nu wel gaat lukken.

Vrijdag 15 september 2023

Blijkbaar is de dynamo wel geleverd en gaat het verhaal hier verder (red.).

De boot kon niet het water in omdat er een moertje van een terminal van de dynamo was zoekgeraakt. Ik dacht dat dat moertje M5 was en dat had ik niet aan boord. De plek is moeilijk bereikbaar en slecht zichtbaar. Ik heb nieuwe moertjes gekregen, maar dat bleek toch niet de goede maat. Het moest toch M6 zijn en die had ik zelf aan boord. Ik kon dus nu de dynamo verder inbouwen. Of hij het doet weet ik niet omdat ik op land de diesel niet mag starten. Als hij het niet doet, bouw ik hem in Sivota opnieuw uit en neem hem mee naar huis om hem te laten nakijken.

Morgen ga ik opnieuw het water in en ga ik naar Sivota. De rest van de dag is een rustdag.

Wordt vervolgd

Bert’s verblijf in Griekenland startte al midden augustus, komt in deze blog tot het besluit om terug te keren naar huis en zoekt een walplaats voor de winter, maar dat valt niet mee. Maar eerst moet de camper terug van Pylos en ook dat leidt weer tot een heel avontuur. Eenmaal weer terug ontdekt Bert een ernstig probleem: zijn boot is zinkende: er staat water boven de vloerdelen. Oorzaak is toch een opnieuw lekkende asafdichting en daarbij: de bilgepomp doet het niet….
Ook dit keer is het weer een onderhoudend verhaal, alleszins de moeite waard om verder te lezen.

Na deze blog volgt er nog 1 aflevering van Bert’s reisverslag, waarin zijn boot uiteindelijk toch op de kant komt en hij de terugreis naar huis aanvaardt.
Hugo

Zaterdag 16 september 2023

Als alles volgens afspraak verloopt dan vaar ik weer binnendoor naar Sivota, en ik hoop dat de ligplek bij het restaurant vrij is, en dat ik de boot daar voor de winter mag laten liggen. Daarna moet ik met openbaar vervoer – de bus – naar Pylos om de camper op te halen. Hoe lang dat gaat duren weet ik niet, de boottrip duurde 3 dagen. De bus zal wel sneller gaan denk ik.

Om één uur ging ik door de brug bij Lefkada city en om 19:00 uur lag ik afgemeerd en wel in Sivota. De eerdere ligplek was nog vrij, maar de havenhulp vond dat geen goede plek. Ik lig nu aan de steiger en aan een mooringlijn, ook een goede plek. Ik ging gelijk op zoek naar de bushalte. Er gaat een bus om 06:00 uur op maandag. Het is achter in de haven waar de meeste restaurants en winkels zijn.

Als er harde wind recht op de invaart van deze haven staat kan het waterpeil daardoor flink stijgen, dat kan gevaarlijk zijn.

Zondag 17 september 2023

Vandaag moet ik de vaat doen omdat er nu warm water is en misschien is het ook een goed idee om een klein wasje te doen. Maandag moet ik de camper ophalen. Verder is het een relax dag. De boot aan de steiger laten liggen is misschien beter dan dicht bij de rotsen. Als de meeste boten in de winter vertrekken, kan hij ook niet in botsing komen met anderen. Er is een beetje wind die van zee recht deze baai in waait en dat is goed te merken aan de bewegingen die de boot maakt. Ik kan mij dus wel voorstellen dat het hier onrustig zal zijn als het echt hard waait. Maar de vraag is hoe erg is dat, als er geen andere boten zijn waarmee je kunt botsen?

De afsluiters van het toilet doen het weer prima, maar de Jabsco pomp doet niets. Staat te lang droog denk ik, maar het is ook mogelijk dat de kleppen niet goed werken. Je kunt je behoefte altijd nog doen op de emmer of hier aan de wal. Maar misschien is het niet verkeerd om er even naar te kijken.

Maandag 18 september 2023

De bus arriveerde exact op tijd om 06:30 uur en er was ook nog een vrouw die voor haar werk in Lefkada stad moest zijn. Voor deze bestemmingen gebruiken ze een iets kleiner type bus en de chauffeur was zeer vlot in het rijden van de route.

De vrouw zocht voor mij uit wat de beste route was. Ik wilde via Athene, zij adviseerde om via Patra te gaan en daar een taxi te nemen naar de bushalte voor Kalamata. En zo deed ik het. We waren voor 12:00 uur in Patra en ook de taxirit was snel, maar de bus naar Kalamatra ging pas om 16:00 uur. Om de tijd te doden maakte ik een wandeling langs de haven en belandde in een keurig restaurant waar ik spaghetti met garnalen en mosselen nam. Dat smaakte heerlijk en was niet duur (€ 16.00 inclusief een Heineken van een halve liter). Toen begon het wachten, tot het uiteindelijk 4 uur werd.

De bus volgt de route die ik zelf ook altijd neem, langs de kust tot Kaparicia. Alleen rij ik daarna door naar Pylos. Maar de bus reed terug naar een weg die naar de weg Athene -Kalamata leidt. We kwamen daar aan toen het net donker begon te worden. De bus naar Pylos vertrok pas de volgende dag om 10:00 uur. Zo lang wachten, daar had ik geen zin in, dus ik begon te wandelen.

Maar ik liep in de verkeerde richting, daarom vroeg ik of iemand de route in mijn telefoon kon zetten. Er kwam een meisje die zei dat doe ik wel even, maar ik was niet “on line”,  ze zette haar wifi in mijn telefoon en vroeg nog wel: lopen? ,dat kan niet, veel te ver. Maar ik had mijn route en begon aan de wandeling.

In Messinias was nog een tentje open die nog suflaki’s aan het grillen was. Ik nam er één en een pilsje en wandelde weer verder. Bij de afslag naar Keroni heb je er 30 km op zitten. Daarna kwam de verlatenheid, het is er aardedonker, er was geen maan en de sterren werden afgeschermd door de wolken. Ik begon moe te worden en liep strak op de witte lijn links van de weg.

Dinsdag 19 september 2023

Ik verlangde naar wat straatverlichting en een bushalte omdat daar altijd een bank in zit waarop je even kunt rusten. De eerst lantarens waren van een heel klein dorp zonder halte, dus doorlopen maar weer. Toen kwam er uiteindelijk een groter dorp met een halte en een bank. Ik ben er even gaan zitten en toen weer verder. In dat zelfde dorp stond bij een huis een oude gestoffeerde stoel buiten in de tuin, ik ben er even in gaan zitten en in slaap gesukkeld. Daarna weer verder om zo ongeveer 05:00 uur rustte ik weer wat uit in een bushalte en toen weer verder. Het was niet zo heel ver meer naar Pylos.

Plotseling stopte er een auto die in de richting Kalamata reed en die mij een lift wilde geven. Ik zei “U rijdt in de richting Kalamata en ik moet naar Pylos. Daar staat mijn camper dus ik rij niet met u mee naar Kalamata”. Hij zei: “Ik breng je wel naar Pylos”. Zo zie je, er zijn ook heel aardige Grieken. Hij bracht mij naar Pylos. Ik was daar heel blij mee want ik begon het toch koud te krijgen.

Onderweg belde hij iemand die goed Engels sprak en die vroeg “heeft u iets nodig, kunnen we helpen?” Ik antwoordde dat dat niet nodig was omdat ik van alles in de camper had, dat de supermarkt weer open was en dat ik dus kon kopen wat ik nodig mocht hebben. Eenmaal op het haventerrein reed hij gelijk naar een grote camper. Ik zei “zo groot is mijn camper niet” en wees hem de juiste. Ik bedankte hem heel hartelijk.

Ik kon de sleutel van de camper niet uit mijn broekzak krijgen omdat ik mijn vingers niet kan strekken – ouderdom komt met gebreken – maar tenslotte het lukte het en kon ik de camper openen. Daarin bevond zich lang niet alles wat ik nodig had. Ik had vers brood nodig en vooral toiletpapier. Na een cappuccino bij de bakkerij en een bezoek aan de supermarkt moest ik wel snel naar de WC. Daarna een kort slaapje en toen op zoek naar Adam, maar hij was er niet meer, en zo begon ik aan de reis terug naar de boot. De gewone route over Kapparicia en Patra, toen met de ferry over naar de noordkant, daar parkeerde ik de camper op een parkeerplek waar mensen naar de nieuwe brug kunnen kijken. Er was niemand, dus een prima plek om te overnachten.

Woensdag 20 september 2023

Ik was vroeg wakker en at het restant van het keiharde brood met water, kaas en marmelade, en ging op weg naar Lefkada. Dat is eigenlijk heel eenvoudig ware het niet dat Griekenland dat niet logisch oplost. Ik moet naar route 5 en dat was simpel want daar zat ik al op, maar op een gegeven moment kom je op een rotonde en de enige weg in de goede richting is de tolweg en die wilde ik niet. Ik beide andere afslagen geprobeerd, maar ze waren beide fout – controle via Google Maps. Er bleef dus maar één mogelijkheid over: de tolweg en dat deed ik dus. Bij de betaal slagboom bleek dat deel gratis te zijn. Dat is natuurlijk mooi, maar een beetje meer duidelijkheid zou mooi zijn.

Dan volgt de afslag Lefkada en dan kom je op een nieuwe schitterende snelweg, Helaas is die nog niet helemaal klaar, maar er wordt hard aan gewekt. Om 11:00 uur was ik bij de drijvende brug, dus net bij de openingstijd. De weg naar de haven (Sivota) is eenvoudig, maar ik moest wel aan de andere kant van de haven zijn. Daarvoor waren er twee mogelijkheden, langs de haven of langs een heel smal weggetje achter de huizen langs. En daarin maakte ik een fout, ik koos een smalle weg te vroeg. Ik had dat wel snel door, maar je kunt nergens keren, daarvoor is de weg overal te smal.

Op een gegeven moment hielt de asfaltering op en dacht ik.. dit gaat fout, ik moet terug. Maar het is bergland, aan één kant de rotswand en aan de andere kant de afgrond…

Er kwam een iets breder stukje – heel kort – dus hier moet ik keren dacht ik, anders lukt het nergens. Ik hield de rotswand aan de achterkant van de camper, zodat ik bij de afgrond het beste zicht had. Het ging, ik had slechts 10 cm om heen en weer te gaan. Op een bepaald moment slipte de wielen zelfs weg, maar gelukkig de goede kant op – het mag ook wel eens mee zitten – en zo kwam ik gekeerd. De andere weg was net zo onmogelijk smal, maar kwam uit op een pleintje waar ik ook nog kon parkeren. De weg langs de haven is de beste mogelijkheid, maar die is verboden en staat ook vol met tafeltjes en stoelen voor de restaurantgasten.

Terug in de haven kreeg ik een domper te verwerken toen bleek dat ik er niet mocht blijven liggen. Voor de 4 dagen dat de boot er lag moest ik € 100.00 aftikken en moest ik weg.

Ik lig nu in een andere veel grotere baai (geankerd) en dus zonder toegang tot land. Maar er is morgen weer een dag. Maar zo langzamerhand ga ik toch denken aan terugkeer naar Pylos, wat ik eigenlijk niet wil, maar overmacht wint altijd.

Donderdag 21 september 2023

Bert heeft zijn boot blijkbaar omgevaren van Sivota naar het noordelijk gelegen Nydri en is het hem gelukt om van de ankerplek te verhuizen naar de wal. Het verhaal gaat hier verder(red.).

De plaats waar ik nu aan de steiger lig, heet Nydri en is veel groter dan Sivota. Er zijn hier ook grote vlakke stukken zodat de wegen breder zijn en er ook mogelijkheden zijn om de boot op het land te parkeren. Misschien is het toch beter de boot op land te laten zetten.

Dan is het probleem van waar ik de boot laat voor de winter, ook meteen opgelost.

Het probleem van de winterberging werd overruled door een veel ernstiger probleem: de boot was aan het zinken, er kwam veel water naar binnen dat niet meer door de bilgepomp werd weggepompt. In de voorkajuit dreven de vloerplanken al, echt dramatisch en ik raakte in paniek.

De havenmeester zag het probleem en zorgde voor een technicus en een klein dompelpompje om mij te helpen de oorzaak te vinden. De technicus bleek een Engelsman te zijn die direct de pomp installeerde en aansloot op mijn accu’s. Dat laatste deed ik overigens zelf. Hij zei dat de pomp wel liep, maar er kwam geen water uit de slang. De slang was te lang en zat vol knikken. Hij sneed de slang af en legde hem in de afwasbak. Dat was slim omdat het water rechtstreeks naar buiten gaat/ Uiteindelijk begon het water te stromen en daalde het water, maar wel heel langzaam. De monteur ging eerst lunchen.

Toen hij terug kwam was het water zo ver gedaald dat de oorzaak kon worden gezocht. Het bleek de nieuwe seal van de schroefas te zijn. Niet de seal lekte, maar de aansluiting op de romp van de boot. Ik had de oude roestvrijstalen klem weer gebruikt in de veronderstelling dat die precies hetzelfde was als de nieuwe, dat bleek niet zo te zijn. De oude klem was 1 mm dik en de nieuwe 2 mm en dat was mij ontgaan.

Voor meerdere zekerheid zette hij niet alleen de dikkere klem er op, maar ook nog een laagje rubber tussen het oude en nieuwe plaatje onder de sluitnaad van de klem. Pas toen was de verbinding waterdicht en begon het water echt te dalen. Maar de bilgepomp doet nog altijd niets. Ik heb aangeboden om de bilgepomp uit te bouwen zodat je er beter bij kan.

De monteur heeft ook nog vast kunnen stellen dat de generator geen stroom levert. Hij gaat op zoek naar een andere of een nieuwe, of hij laat de mijne repareren.

Vrijdag 22 september 2023

Vandaag ga ik de bilgepomp uitbouwen, dat lijkt niet al te moeilijk, hij zit slechts met 4 schroeven vast maar waarvan er één slecht bereikbaar is. Uiteindelijk wordt deze toch door de monteur losgeschroefd. De bilgepomp is kapot. We hebben er gewoon 12 V op gezet en hij loopt niet. We hebben dus een nieuwe gekocht, ziet er hetzelfde uit als de oude, maar is niet van Jabsco. In de verpakking zat ook nog een filter, maar ik denk dat het oude filter beter is. Ik laat dat maar aan de monteur over. Hij is met de oude generator naar een elektromonteur om aan een andere dynamo te komen. Als dat lukt ben ik hier klaar en komt het hoofdprobleem weer terug; waar laat ik de boot voor de winter?  

Toch is er best wel veel bereikt vandaag, de bilgepomp is vervangen en de dynamo is naar een reparateur.

Ik zag dat er nog een bus ging naar het zuiden van Lefkada om 17:45 uur. Ik dacht die kan ik nog halen, maar alle tijden zijn Lefkada tijden. Ik was veel te vroeg, maar hij kwam uiteindelijk wel. Hij rijdt alleen eerst helemaal door tot het eindpunt, wacht daar dan een half uur en gaat dan weer terug. Het was een grote bus en ik was benieuwd hoe ze dat zouden oplossen, omdat zo’n bus in Sivota niet kan keren. Wel, Grieken zijn praktisch, ze lieten mij uitstappen op het kruispunt van de hoofdweg en de weg naar Sivota. Ik vroeg nog: ‘gaat u niet naar Sivota?’ Hij –  de conducteur – zei: ‘nee, je kan alleen te voet, have a nice walk!’

Dus weer een nachtwandeling, maar niet zo ver als bij Kalamata en de weg gaat constant naar beneden, met een behoorlijke helling. Dat loopt wel lekker, maar het is best nog een heel eind, dus ben ik naar een restaurant gegaan en nam daar een porc steak en een pils (€ 16,00). De steak was fantastisch en groot. Ik heb een klein poesje nog mee laten delen en ging daarna bij aankomst in Sivota in de camper slapen.

Zaterdag 23 september 2023

Om half drie was ik uitgeslapen en ben ik terug gereden naar Nydri. Uiteindelijk is dat een betere plek omdat er veel meer ruimte is.

Dit is een zeekaart van de Ionische Zee bij Lefkas (red)

Wat het liggeld is aan deze steiger (pontoon) dat weet ik niet, maar er zijn natuurlijk kosten. De havenmeester is langs geweest om te zeggen dat je normaal voor 11:30 uur vertrokken moet zijn, maar ik kan niet weg omdat de dynamo niet is gemonteerd  want die is in reparatie. Hij, de havenmeester, wilde wel weten wanneer ik die weer terug krijg. Ik zei vandaag, als alles goed gaat. Het is nu kwart over elf en de monteur komt meestal rond het middaguur.

Ik heb de hele dag gewacht, maar de monteur is niet gekomen. Dat betekent natuurlijk dat de generator niet klaar is. Hoe lang gaat dit niet duren? Bij het invallen van de duisternis kwam de monteur ineens opdagen met de gerepareerde dynamo in zijn hand. Ik zei dat we die morgen wel zouden inbouwen, maar hij zei nee, we doen het meteen, want je moet hier morgen weg zijn.

We togen aan het werk, maar het is lastig, de trap moet wel weg want dan kunnen we er iets beter bij. En met de moer aan de voorkant is de montage eenvoudiger, dan kun je het pijpje – een afstandsbus – al aan de bout hangen en hoef je nog maar één gat te zoeken om de bout door te steken. Ik zei hem om de hamer voor het laatste tikje te gebruiken. Met de headlight kon ik goed zien op welke kant het tikje moest, en zo kregen we hem erdoor. De rest is daarna heel eenvoudig. De monteur zei me om de motor te starten, maar dan moesten we wel eerst de trap terugplaatsen. Ik deed dat zelf omdat de trap erg zwaar is en ik nog iets meer kracht had. Toen startte ik de diesel, en de monteur meldde dat de dynamo prima laadde. En dat was ook zo. Morgen de afrekening van de monteur en de steiger.

Ik overweeg om gelijk een nieuwe dinghy te kopen, want ankeren zonder mogelijkheid om aan land te gaan, dat wil ik niet meer.

Zondag 24 september 2023

Ik weet niet of de shop open is op zondag, anders heb ik weer een probleem, omdat ik  niet aan land komen. De shop was open, maar ze hadden maar één opblaasbare boot en die was veel te groot.

De steiger heb ik afgerekend, € 25.00 per dag, dat is niet vol te houden, de monteur nog niet.

Het vinden van een ligplaats gaat een groot – misschien wel te groot – probleem worden. Ik sprak een Nederlander die hier met een camper is en die zei dat hij iemand kende die ook in Griekenland zeilde, maar die alle problemen zo zat was dat hij is teruggegaan naar Nederland. Ik zei dat ik dat ook liep te overwegen. Maar dan moet je wel vroeg in het jaar vertrekken.

Ik ben gaan wandelen naar de Vliho Yacht Club, hiervandaan ongeveer 45 min. Deze jachtclub ligt direct aan de grote weg die rond het hele eiland loopt. Ze hebben alleen ligplaatsen aan pontoons (steigers) en geen parkeerplaatsen op land. Ik moet morgen gaan kijken wat mogelijk is.

Maandag 25 september 2023

Vandaag heb ik de knoop doorgehakt: ik ga naar huis. De enige mogelijkheid is de boot op  land te parkeren, dat is veilig maar duur, € 2160,00 voor 9 maanden. Maar ik begin genoeg te krijgen van Griekenland en naar Pylos wil ik niet meer. Ik vind dat een afschuwelijke haven zolang de crimineel Nikos daar rond loopt (de eigenaar van de duikschool), dus volgend jaar ga ik terug naar Nederland.

Maar ik vind de winteropslag bij WSV Thales ook afschuwelijk, niet alleen omdat de mast eraf moet, maar ook omdat de boot extreem smerig wordt daar. Het afgevallen blad en de aanwezigheid van het diervoeder overslagbedrijf zijn hier debet aan. Ook dit is een voorbeeld van de “wet van behoud van ellende”. Je onderneemt iets om een probleem kwijt te raken en je krijgt er een ander probleem voor terug.

Maar als ik hier over doordenk dan is het feit dat mijn Tonneke er niet bij is, eigenlijk het wel ergste is.

Wordt vervolgd

Dit is alweer het laatste deel van Bert’s avonturen in Griekenland en van zijn reis terug naar Nederland. Hierin heeft hij nog wel even slecht weer in de baai van Vliho, gaat zijn anker wat slippen en heeft hij te maken met een bekend fenomeen bij ankeren in griekse wateren: je moet anker op, maar je anker zit vast aan een anker van een naastliggende boot..
Ook nu blijven de zorgen over voldoende spanning aan boord bestaan, zeker als je die hard nodig hebt voor het opladen van de telefoon en de laptop waarin Bert zijn verhalen kwijt wil.

En dan is het tijd om de boot klaar te maken voor de walplaatsing bij een boatyard nabij Vliho. Hij krijgt daar een prima plek, zelfs tussen andere boten van Nederlanders, en kan hij begin oktober met een gerust hart beginnen aan de terugreis met zijn camper, de trip die hij – zoals we hem kennen – weer uitgebreid beschrijft.
Na een week is hij weer thuis bij zijn vrouw Ton, laat hij zijn hele avontuur in Griekenland – want dat is het toch wel – eens bezinken en laat hij mij later zijn complete verhaal hierover doen toekomen voor plaatsing op de website van onze vereniging.

Tijdens de recente nieuwjaarsreceptie vroeg ik Bert wat nu zijn plannen zijn voor dit jaar met zijn boot. In zijn blog had hij het er immers over dat hij dan misschien terug zou keren naar Holland, maar daar was hij nog niet over uit. Misschien wel, maar dan waarschijnlijk verdeeld over twee jaar.
Alternatief had hij er ook wel oren naar om terug te keren naar Griekenland, maar dan de boot over te brengen naar een ander eiland, meer richting Turkije, noordwestelijk van Lefkas. Dus mogelijk krijgen zijn blogs een voortzetting later in dit jaar.
We zien het wel.

Terloops (..) wees Bert mij nog even op de maar in zijn blog half geplaatste foto van zijn dinghy waarvan de plaksels loslieten en waardoor de bijboot in feite onbruikbaar werd. Bij deze dan de correcte versie…

De bijboot ligt inmiddels bij Bert thuis voor reparatie.

Hierbij dan het einde van mijn bijdrage aan Bert’s blog. Deze met veel plezier gelezen, hier en daar wat geredigeerd en met korte inleidingen geplaatst.
Hugo

Dinsdag 26 september 2023

Vannacht is er een onweer losgebarsten, met windstoten neem ik aan. Ik schrok wakker van een bonk tegen de boot en ik ging kijken. Er lagen drie boten tegen mij aan en het andere jacht had ook fenders buitenboord hangen, wel hele dikke. Hun ankers hielden niet en ze sliepen er allemaal gewoon doorheen. Ik denk dat mijn anker het ook niet hield. Ik startte de diesel en voer langzaam achteruit. We lagen al angstwekkend dicht bij de oever.

Voor de zekerheid controleerde ik dat met Google Maps.

Ik voer langzaam achteruit en ging ondertussen naar voren om het anker op te halen. Een andere ketting, dat van een ander jacht, bleef op mijn anker liggen. Dus ging ik naar beneden om de pikhaak te halen om die ketting van mijn anker af te halen.

Toen hij eraf schoot, kreeg ik het volle gewicht van die ketting op mijn pikhaak. Omhoog trekken lukte niet. Ik moest de pikhaak loslaten, die ben ik dus kwijt. Of hij blijft drijven en ergens aanspoelt, weet ik niet.

Toen ik weer vrij was zocht ik langzaam varend een betere ligplek. Dat was niet eenvoudig omdat hier ongelofelijk veel jachten voor anker liggen en ik niet in de buurt van anderen wil liggen. De regen is opgehouden en de wind is ook weg, het was kort maar hevig. Ik lig nu in het midden van deze grote baai en het lijkt er op dat het anker houdt. Als het rustiger weer wordt is het probleem voorbij. Het gebeurde allemaal dicht bij de droge marina waar ik naar toe wil. De kans dat ik de pikhaak terug vindt is er altijd. Intussen begint het weer te onweren. Hoe lang dat gaat duren weet ik natuurlijk niet. Ik denk dat de ankergrond hier slecht is omdat er zoveel gebruik van wordt gemaakt. Het is een grote heerlijk beschutte baai met bergen rondom, die heel populair is. De bodem lijkt slik, geen zand. Het anker brengt modder naar boven, zoals ook in Nederland vaak het geval is. In Nederland is het dan meestal zoet water, maar slik komt ook voor bij zoutwater bodems zo blijkt.

Nu om 09:20 uur is het onweer en de wind voorbij, maar de regen gaat onverminderd door. De temperatuur is gedaald tot 21,6 graden. Om 12:00 uur hielt de regen op en steeg de temperatuur weer tot 22,8 graden.

Hoe het hier heet, kan ik niet achterhalen. Het lijkt dat de baai Vliho baai heet, er liggen vijf  dorpen om heen, die alleen in het Grieks zijn aangegeven, het zijn: Kallithea, Steno, Vlycho, Geni en Vliho. Google Maps toont dat de boot op dezelfde plaats blijft.

Omdat ik voor anker lig is de accuspanning weer een punt van zorg, op dit moment (12:30 uur) is die 12,5 V., aan de lage kant, maar de zon komt erbij dus misschien loopt het nog iets op. Dat gebeurt niet, het is gedaald tot 12,4V (14:30 uur)

Nadat de zon zich heel even heeft laten zien (15:30 uur) werd het heel donker en kwam er een idioot harde wind. Ik werd door elkaar geschud, echt niet leuk meer, maar door deze wind heeft de windcharger (zijn windturbine aan dek. Red.) de accuspanning wel een beetje kunnen opkrikken. Dat is dan weer wel mooi meegenomen. Nu (16:00 uur) regent het enorm hard. Die mevrouw van de droge marina had groot gelijk om het uit het water halen van de boot uit te stellen tot zaterdag.

Op de smartphone verschijnt een waarschuwing in het Grieks en het Engels om vooral te blijven waar je bent en niets te ondernemen, het weer is gevaarlijk slecht. Maar controle op Google Maps leert dat de boot goed op zijn plaats blijft. Het zonnedakje vangt heel veel water op, ik heb het al een paar maal met moeite leeggedrukt, maar dat is voorlopig zinloos.

Ik overweeg om pannenkoeken te bakken, maar de mixer niet te gebruiken. De accuspanning is daarvoor te laag, dus gewoon met de hand mengen – heb je gelijk iets te doen.

Om 19.00 uur barstte het noodweer opnieuw los, met vooral veel regen.

Woensdag 27 september 2023

De hele ochtend is de regen doorgegaan, het is nu om 11:00 uur eindelijk droog, maar de bewolking breekt nog nergens. De accuspanning is nog altijd dramatisch laag (11,7 V). Rond het middaguur brak de zon door en dan is het gelijk warm. Het is nu om 16:00 uur 26,2 graden en de accuspanning is 12,7 V. Om 17:30 uur was het weer bewolkt, geen regen, maar wel veel wind zodat de windturbine goed stroom kon opwekken.

Ik heb het zonnedak eraf gehaald omdat de thuisreis aanstaande is, bovendien kan alles dan goed drogen.

Ik moet die haven toch maar bellen zodat ze een sein kunnen geven waar ik moet zijn. Er zijn er drie vlak bij elkaar en ik weet niet welke ik moet hebben.

Donderdag 28 september 2023

Het mooie Griekse weer is weer helemaal terug, maar ik kan niet in de kuip zitten. Het zonnedak is al opgeruimd, je wordt daar dus levend gebakken. Binnen is de temperatuur 27,8 graden en er is geen wind, dus een goede gelegenheid om de genua naar binnen te halen.

Het is nu kwart voor drie en de genua is binnen. Dat was niet eenvoudig omdat het zeil zo groot is. Hij is niet overal zo heel netjes zig-zag opgevouwen, maar hij ligt in het vooronder en dat is het voornaamste. De hoes waaide erbij kapot, maar met het zeil ging het wel goed. De genua begint slijtplekken te vertonen en er is ook stikwerk kapot.

Morgen nog een dag van gedwongen niets doen en dan kan de boot op land.

Vrijdag 29 september 2023

En weer is de accuspanning dramatisch laag. Als de motor niet loopt heb ik te weinig elektriciteit. Een extra zonnepaneel van 200 Watt zou hier uitkomst kunnen bieden en dat is goedkoper dan op de motor stroom te draaien. De dynamo levert evenwel 45 Amp. en daarmee is er stroom genoeg.
Dit is wat Adam destijds bedoelde: dit kost allemaal diesel en extra zonnecellen leveren die energie gratis.

Ik zie hier drie droge marina’s, maar welke ik nou moet hebben dat weet ik niet, ik vermoed de middelste. Ik bel ze morgenvroeg om te vragen waar ik moet zijn.

Volgend jaar kom ik terug naar Nederland, maar of ik dat haal in één zomer kan ik absoluut niet bekijken.

Zaterdag 30 september 2023

Om 11:30 uur wordt de boot uit het water getild bij de marina Vliho boatyard te Vliho Griekenland. Dat ligt aan een grote baai op het eiland Lefkada. Waar die helling precies is weet ik niet. Omdat het me niet duidelijk is moet ik maar even bellen en vragen of ze een signaal willen geven.

Voor de duidelijkheid heb ik het even telefonisch nagevraagd: waar is de helling nou precies? Het blijkt de laatste marina vanaf Nydri te zijn. Maar ik zag er niemand, dus ging ik toch twijfelen. Maar ik had wel de goede en uiteindelijk lig ik nu hoog en droog tussen de boten van veel oudere Nederlandse paren.

Omdat het terrein niet zo heel groot is liggen de boten dicht bij elkaar.
Ik ga nu de vaat doen en opruimen. Ik blijf hier vannacht nog slapen en douchen.

Zondag 1 oktober 2023

Dit is de dag dat ik weer naar huis ga. Het is 13:15 uur, alles is aan kant, opgeruimd en schoongemaakt. Nu nog even alles naar de camper dragen en ben ik klaar voor vertrek. Het noodlot bepaalt dat je altijd iets vergeet: deze keer is dat mijn scheerapparaat. Dat ontdekte ik net na het passeren van de Albanese grens. Dan is teruggaan geen optie meer. Het is niet anders.

Maandag 2 oktober 2023

Omdat mijn navigatiesysteem in de camper niet de wegen bevat van Griekenland, Albanië, Kroatië, Slovenië en Italië moest ik gebruik maken van de wegwijzers en Google Maps. Dat gaat overigens prima. Helaas berekent Google Maps alleen een route als je een internet toegang hebt via WiFi/4G netwerk en die heb je meestal niet. Maar de ingebouwde GPS geeft je positie altijd en dat is ruim voldoende. Dus het eerste deel van de reis ging probleemloos. Alleen kon ik mijn witte (kleurloze) bril niet meer vinden, zodat ik alleen overdag reed als het licht was.

De eerste overnachting was op een heel klein parkeervlak, want er was verder niets te vinden in Albanië. Aan de rechterzijde een rotswand, met geen enkele parkeer mogelijkheid en aan de linkerzijde een uitgestrekt moeras met een heel klein parkeervlakje. De camper paste er net op, tussen 3 meter hoog riet. Maar het was een heel rustig weggetje. Er zijn maar drie auto’s langs gekomen. Dus kon ik er goed slapen.

Dinsdag 3 oktober 2023

Toen ik wakker werd was het nog donker, maar de ochtendkilte zorgde ervoor dat ik toch weer ging rijden, want dan doet de verwarming het tenminste weer. Het zuiden van Albanië is erg mooi qua natuurschoon en bergachtig. Ik moest zonder bril rijden omdat ik die niet meer kon vinden. Ik wist niet meer waar ik die had neergelegd. Maar op zo’n rustige weg is dat niet zo erg, alleen kon ik zonder bril de wegwijzers niet lezen.

De bewegwijzering is overigens prima in orde daar.  En de wegen zijn ook goed. Verderop liep de weg over een soort dam door het moeras, uniek. Verder naar het noorden, voorbij Vlorië, wordt het veel drukker en tussen Dürres en Tirana is het zelfs heel druk en dat blijft zo tot Skhoder. Op het laatst reed ik achter een truck uit Montenegro. Ik dacht daar blijf ik gewoon achter hangen want ik moet daar ook heen.

Achteraf niet zo’n goede keuze want zodoende kwam ik terecht in Podgorica, de hoofdstad van Montenegro en niet op de kustweg.

De smartphone liet alleen de stad zien, zodat ik niet wist hoe ik verder moest. Ik koos een weg die naar het noordwesten liep en dacht dat dat wel goed zou zijn. Maar dat was niet zo: deze weg liep naar Bosnië Herzogewina en daar wilde ik niet heen.

Toen ik de stad uit was liet de telefoon (Google Maps) weer heel Montenegro zien en zo zag ik dat ik naar Kotor moest rijden om in Hersek Novi te komen. De weg langs de beroemde baai van Kotor is, zoals gewoonlijk heel druk en soms heel smal. Zo kwam ik bij de grote, zeer goedkope supermarkt vlak voor de grens met Kroatië, dat eigenlijk Republiek Hevratska heet. Ik passeerde de grens en overnachtte op een parkeerplek langs de drukke kustweg.

Woensdag 4 oktober 2023

Wat opvalt in Kroatië is dat de wegen er zo ongelofelijk mooi zijn. Ik kwam niet meer door Dubrovnik, maar nu wel over de prachtige nieuwe brug die er voor zorgt dat je niet meer door Bosnië Hertzogewina hoeft. Er zijn daarin ook nog drie tunnels opgenomen, werkelijk prachtig allemaal.

De weg door Kroatië is lang maar tot Split is het erg eenvoudig, maar hoe het dan verder gaat is onbegrijpelijk. Gelukkig zijn de Kroaten heel behulpzaam en die adviseerden me om de tolweg tot Riëka te nemen. Dat was wel een goed advies, alleen gaat die weg eerst naar Zagreb. En dat is een flink stuk omrijden en dat doe ik dus niet. Ik zocht dus uit waar de tolweg het dichts bij de kustweg lag en nam die afslag er naar toe. Daarna gewoon de kustweg volgen tot Riëke. Daarna besloot ik Triëst in Italië aan te houden.

Vlak na de grenspassage was er een klein parkeerplekje met een gesloten tentje. Ik besloot er te overnachten, maar een heel goed plekje was het niet. Er kwam veel vrachtverkeer voorbij, maar dat werd ‘s nachts minder. Maar het is er bergachtig en dan zijn vlakke stukken schaars.

Donderdag 5 oktober 2023

Ik vond bij toeval mijn witte brillen terug in een vakje bij de achterdeuren, die ik vrijwel niet gebruik. Daarom kon ik ze ook niet meer vinden. Nu ik de brillen weer had kon ik ook ‘s nachts rijden. Een goede manier om de koude te verdrijven.

Triëst is niet echt de goede richting, dus toen ik Udine op de wegwijzer zag staan dacht ik, daar moet ik heen. Het was wel de tolweg, maar de Alpen doemen als een muur voor je op zonder dat ergens een pas zichtbaar is, dus: op de snelweg blijven! Er volgden drie tunnels die mij in Oostenrijk brachten en toen – o wonder – deed het navigatiesysteem het weer en die vervolgde de weg door de Felber Tauern Tunnel. Bij de volgende pas nam ik een Apfelstrüdel met koffie bij een restaurant op 1120 m hoogte met een schitterend uitzicht op de Alpen.

Door Oostenrijk rijden kost de hele dag en kwam vervolgens de drukte van de Duitse Autobahn. In de buurt van Frankfurt heb ik ergens op een Raststätte overnacht.

Vrijdag 6 oktober 2023

Op een gegeven moment reed ik op Autobahn 3 en die gaat bij Arnhem de grens over. Maar het navigatiesysteem wist het beter en koos voor de richting Hannover, echt onbegrijpelijk. Wel driemaal corrigeerde het systeem de route omdat ze een fout hadden gemaakt.

Uiteindelijk kwam ik in midden Duitsland door onmogelijk kleine dorpjes en extreem smalle wegen. Op een gegeven moment was er weer kans op een Autobahn, maar die kon ik niet bereiken omdat de weg er naar toe was afgezet en er geen omleiding was aangegeven. Op het systeem zag ik echter een smal weggetje dat ook in dezelfde richting liep.

Ik dacht laat ik die eens proberen, maar de weg werd toen zo smal dat ik er geen vertrouwen meer in had. Daarom liet ik de camper op de weg staan en ging te voet verder om niet in onoplosbare problemen te komen. Toen kwam er een Duitser, ook in een camper, die zei, rij maar gewoon achter mij aan, dan komt het wel goed.

Het was maar goed dat hij voor mij uitreed want het werd wel een hele slechte modderweg, maar die uiteindelijk wel weer op een asfaltweg uitkwam. Toen zei het navigatiesysteem dat ik moest keren. Wat ik ook deed bij een bedrijf dat wat meer ruimte had.

Uiteindelijk liep alles wel goed en ik kwam op de Autobahn, waar ik op een overvolle parkeerplaats overnachtte.

Zaterdag 7 oktober 2023

Daarna was het nog ca. 280 km tot thuis. En dat ging zonder problemen. Ik kwam langs Ikea Hengelo, ging daar naar het toilet en nam een koffie en een garnalenbroodje. Tegen het middaguur was ik thuis.

Einde van een probleem-vakantie.

Bert Barendregt
2023