Lezing KNRM

Afgelopen woensdag vond, in het kader van de jaarlijkse winteraktiviteit, de aangekondigde lezing over de KNRM plaats. Door de Corona periode was het alweer een paar jaar geleden dat we op deze manier weer met zijn allen konden samenkomen. Om acht uur namen we met z’n tweeëntwintigen plaats in een voor dit doel prima zaaltje van het restaurant ‘De Zevenster’, vlak onder de rook van Thales. De avond werd afgetrapt door Harrie Stevens die onze gast van vanavond verwelkomde en tevens de groet overbracht van Niels, onze voorzitter, die helaas door Thales werkzaamheden verhinderd was.

Vervolgens werden we begroet door onze presentator van deze avond, Ralf van Vegten uit Eembrugge. Ralf, 45 jaar en nog niet zolang geleden directielid van NEP, een productie bedrijf op het mediapark in Hilversum voor o.a. TV registraties, verder 20 jaar vrijwillige redder en schipper van reddingsstation Huizen-Blaricum geweest en nu sinds een jaar fulltime werkend voor de KNRM.
Hij zet zich in voor promotie van het werk van de KNRM, geeft o.m. dus lezingen en geeft leiding aan de organisatie van het 200-jarige jubileum dat in 2024 moet plaatsvinden. Het leek mij best een unicum dat het bestuur hem voor deze lezing in Twente heeft kunnen strikken!

KNRM, opgericht dus in 1824, nadat in Huisduinen 6 redders en 3 drenkelingen het leven lieten. Aan de hand van een power point presentatie nam Ralf ons verhelderend mee in de organisatie en hun werkwijze.  Als watersporter hebben we natuurlijk veel affiniteit met de KNRM en denken we dat we er alles wel van weten door alle berichten in de media bij calamiteiten en door hun donateur magazine De Reddingsboot.
Maar toch werden vele zaken die rondom hun bedrijf spelen, een stukje duidelijker. Dachten we dat de KNRM zwaar gesubsidieerd werd door de overheid, dan hielp Ralf ons gelijk uit de droom. De KNRM blijkt een totaal onafhankelijke en vrijwillige organisatie te zijn. Alle inkomsten worden gedragen door donaties, giften, schenkingen, soms door bedrijven, of nalatenschappen.

Ralf ging uitgebreid in op de verschillende types boten, reddingstations en locaties, maar vooral op de vrijwilligers die de boten moeten bemannen. Hun opleiding tot opstapper, hun passie, hun kleding, de verschillende facetten van hun inzet en de zorgen voor hun veilige thuiskomst dat altijd en absoluut voorop staat, alles kwam voorbij. Elke aspirant redder – voor welk type boot ook – volgt hiervoor dan ook dezelfde driejarige – redelijk pittige – opleiding.

Na de pauze, waarin het bestuur ons verraste met een drankje en een hapje, ging de presentatie verder met begeleidende beelden die meer ingingen op enkele spectaculaire reddingen en dramatische achtergronden, dramatisch voor de achterblijvenden, maar soms zeker ook voor de redders zelf. Recente beelden van het drama in Scheveningen en Terschelling kwamen natuurlijk voorbij.

Al met al was het een leerzame avond, zeker ook door de plezierige presentie van Ralf van wie, met een dankwoord van Harrie en de overhandiging van een flesje, afscheid werd genomen.

Hugo

PS. De opbrengst van de vrijwillige bijdragen en die van de vereniging in het rondgaande bunkerbootje was ietwat teleurstellend. Maar waarschijnlijk speelt mee dat we tegenwoordig niet al te veel losgeld meer bij ons dragen….;>)