Er komt heel toevallig een bericht van Rinus Hoogstrate binnen. Hij zit tot dinsdag voor Thales in Portsmouth en vroeg zich af of we elkaar nog zouden zien. We bellen en maken voor vanavond een afspraak.

Om 08.30 uur vertrekken we, maar als we het grootzeil de mast uitlieren blijkt deze bovenin dubbel en ook vast te zitten. Na een hoop getrek, geduw en geklapper in de wind, komt het toch nog goed. Maar echt leuk vinden we dit niet. We moeten er niet aan denken dat het zeil vast blijft zitten, inrollen is er dan niet bij en onder zeil de haven weer in te lopen is geen optie…..

Later dan gepland kunnen we dan eindelijk op weg. Het is fraai en zonnig weer. De wind is N 3-4 en op de automaat varen we praktisch het hele stuk. Het enige waar we op moeten letten zijn wat ondieptes waar we omheen moeten. Ter hoogte van Selsey Bill zakt de wind volledig in en moet de motor de rest doen. De geul tot Portmouth is geheel betond. Volgens Reeds moeten we hier uitblijven vanwege het drukke scheepsverkeer en snelle ferry’s/hoovercrafts/catemarans. Nou, vandaag is er maar weinig verkeer te beleven en zonder moeite schuiven we naar binnen en belanden uiteindelijk in de Gosport Marina. Om 16:30 uur maken we aan een keurige vingersteiger vast. Afgelegde afstand: 46 NM: een makkie deze dag!

s’Avonds gaan we met het pontje naar de overkant en treffen daar Rinus met Thales collega Willy Berends. We laten ons het goed smaken in één van de vele restaurants aan het “Waterfront”. Zij zitten hier al 14 dagen om instructie te geven aan BAE over de S1850M radar op de MISC, de Landbased Test Site van de engelse marine hier in Portsmouth. Leuk om weer eens iets te horen over mijn eigen programma.

Tegenover de jachthaven, aan de stadszijde, ligt ook al een T45 fregat, de “Dauntless”, zodat ik ook nog kan zien hoe het schip in elkaar steekt en hoe onze radar er bij staat. De schepen worden er met al die schuine wanden van de romp er nou niet niet bepaald fraaier op, vinden we beiden….

We sluiten de avond af in een pub met een engels biertje aangeboden door Willy. Daarna haasten we ons terug voor de oversteek met de pont, want de oogjes beginnen wel erg klein te worden…Ik neem nog wel een nachtfoto van die bijzonder markante en architectonisch fraaie toren aan de overkant: de “Spinnacker Tower”.