Vandaag keren we weer terug naar de Historic Dockyard van de Navy. Dit weekeinde zijn er in heel Engeland open dagen waarop je de gelegenheid krijgt om kazernes en marine schepen te bekijken.

Een unieke kans voor mij om hier in Portsmouth HMS Daring, het eerste schip van de T45 klasse, te bezoeken. Ik heb er wel mee te maken gehad, maar het schip werd pas na mijn pensionering in dienst genomen.

Tot mijn grote verbazing mag iedereen in de CIC (operatie centrale) rondlopen.
Dat was vroeger wel anders, ook bij onze eigen marine! Ik tel in de gauwigheid 30 operatorstoeltjes!

Geen wonder dat er in operationele omstandigheden 200 man meevaren!

De meeste jongelui die ik aanspreek zaten nu een jaar op deze boot. Ze zijn zonder uitzondering enthousiast over het schip. Veel ruimte, veel comfort voor hen zelf. De S1850M radar schijnt het prima te doen. Ze hebben waarschijnlijk instructies gekregen, want erg mededeelzaam zijn ze niet. Maar ja, het waren allemaal dan  ook van zulke broekies….(zegt deze oude….)

Op het andere schip, de Gloucester, staan de mensen in de rij, ook op het schip. Dat laten we dus maar zitten.
Verder is het op het terrein weinig te doen en we besluiten nog maar enkele tentoonstellingen op de dockyard – die we van de week hadden overgeslagen –  te bezoeken.
In een hal van het Marinemuseum staat alles van Nelson, zijn uniform, zijn bezittingen, zijn medailles, brieven, etc. Zo staan we oog in oog met een wassenbeeld van Nelson. Een klein manneke blijkt. Uniek is ook een gezichtsmasker van hem, aan de hand waarvan de historici een goed beeld van hem hebben gekregen.

In weer een andere zaal bovenin het museum is het originele voorzeil van de Victory te zien. We vonden dit wel zeer bijzonder. En ook weer typisch voor engelsen om zoiets te bewaren. De  kogelgaten van de slag bij Trafalgar zitten nog in het doek!
Je mag er niet fotograferen, maar ik kan het toch niet laten…  Flitser uit en Iso1600, dan kom je een heel eind.

Maar dan hebben we onze portie van de Victory en Nelson wel gehad. Tijd om een pintje te nemen in het oude visserskwartier aan de haven: The Still & West Country House uit 1700!. Hier hebben Dick en ik vorig jaar ook gezeten. Het is daar genieten van het uitzicht en van het continue havenverkeer! En raad eens wat ze daar schonken? Grolsch tapbier. Helaas tappen ze het wel op zijn engels: dus zonder schuimkraag……