Mochten we het idee hebben dat de wind en de zee het vandaag wel wat kalmer aan zouden gaan doen, dan hebben we het mis. Het fluitconcert van de masten in de haven geven wel aan dat we ons nog maar niet buiten moeten wagen. Bovendien moeten we Brighton nog bezoeken.
Achter de haven ligt de km-lange boulevard naar de stad. Om een indruk te krijgen wat wij op zee en bij het binnenvaren van de pieren meegemaakt hebben, hierbij wat passende foto’s …..voor het geval dat we onze indrukken mochten zijn vergeten.
We lopen de hele boulevard af. Dit soort kusten kent geen zand-, maar kiezelstranden. Het ziet er best gaaf uit, maar het zal wel hard liggen lijkt ons! Met dit weer ligt er natuurlijk geen mens op het strand en zwemmen kan je hier al helemaal vergeten. Ze kennen ook een Naturistengedeelte. Hiervoor hebben ze de zaak met een omdijking wat opgehoogd, 
maar ik vrees dat ze in de hoge flats en badhotels langs de kustweg de verrekijkers klaar hebben liggen…
Uiteraard bezoeken we de bekende wandelpier. Deze is heel wat
beter onderhouden dan in Eastbourne en het is er een stuk gezelliger.. Het is er wel altijd kermis. Vanwege de extreme weerscondities staan enkele attracties (roller coaster, zwaaiarm, e.d.) stil.
Brighton is het Zantvoort aan Zee voor de Londenaren en dat merk je. Het is zaterdag, dus een drukte van jewelste. Veel autoverkeer (maar dat geldt in Engeland overal wel) . Ook zijn er opmerkelijk veel buitenlanders, die blijkbaar graag bij elkaar kruipen op het strand.
Brighton kent ook een heel gezellig centrum met kleine straatjes, veel winkeltjes en restaurantjes. Maar het heeft met zijn 
busverkeer ook wel wat weg van London. Kortom, het is een leuke stad en kent vele gezichten. Zo sta je ineens voor een oosters uitziend kasteel (morgen maar bezoeken) en zo loop je door een soort Hidepark waar veel jongelui elkaar treffen en muziek wordt gespeeld.
‘s Avonds doen we ons te goed in één van de vele restaurants aan de haven. Ondanks dat de haven ruim 1000 ligplaatsen (!) kent, hebben we toch het idee dat er niet veel mensen aan boord zijn. Dus plek genoeg zou je zeggen om ergens te eten. Maar omdat ook de haven blijkbaar als uitgaanscentrum bekend staat, zijn de restaurants toch aardig vol. Maar in Café Rouge krijgen we een mooie plek toegewezen en is het eten er prima. Mooi om de dag mee te eindigen!
Eenmaal weer aan boord zie ik dat ik een SMS heb ontvangen van Dave Marsden, een engelse collega in het S1850-team van destijds. Hij woont hier niet ver vandaag en zal proberen langs te komen als we nog langer in Brighton zijn. Ik zou het inderdaad leuk vinden om hem aan boord hier te ontvangen (helaas lukte dat niet meer).
Follow Us!