We hadden graag nog met onze boot Cowes aangedaan, maar dit weekeinde is er de “Round the Island” race waar ze over de 1800 boten verwachten. Vergeet het maar dat er nog een plekje te vinden is voor ons. Dus gaan we met de “Wightlink” ferry naar Fishbourne en nemen we de vouwfietsen mee.
Er zijn hier twee veerbootdiensten en dus staan we eerst prompt bij de verkeerde, de catemaran ferry naar Ryde. Deze neemt echter geen fietsen mee.
Die naar Fishbourne is een autoveer (het schip doet – qua grootte – erg denken aan de veerdienst naar Texel) en is een stuk verderop.
Voor 9 pond p.p. mag je mee. De fietsen mogen gratis mee en moeten we droppen tegen de voorklep van het schip aan. Het hele autodek staat vol, maar voorin staan de twee fietsjes van ons! Voordeel: iedereen met auto moet op je wachten. Je bent als eerste aan en van boord!
In ruim 40 min. zijn we aan de overkant en beginnen we aan de tcoht naar Cowes. Volgens de kaart kent Wight enkele fietspaden, maar we kunnen ze op de heenweg maar met moeite ontdekken. De meeste tijd rijden we langs de normale weg, waar de auto’s langs je racen. En de wegen zijn hier al niet te breed. Niet helemaal ongevaarlijk dus.
Het voortdurend en continu langsrazen van auto’s is iets wat na een tijdje gaat irriteren. Nooit is het rustig op de weg. Er is altijd lawaai. Oversteken is uitkijken en wachten. Het doet ons denken aan St. Maarten, waar ook iedereen in een auto zit voor wat voor boodschap ook. Alleen hier stopt geen auto om je over te laten steken en in SXM wel.
Het kaartje en de bewegwijzering is hier vaag en we verrijden ons dan ook een beetje. We hebben twee uur nodig om in Cowes te komen. Het is hier behoorlijk heuvelachtig en soms moeten we afstappen om de helling te kunnen nemen. Met die kleine 20 inch wielen is dat ook niet te doen.!
We passeren Newport en zien in de verte het complex van BAE liggen dat we met het Thales team een keer heb bezocht voor een vergadering en waar we de Sampson radar hebben mogen bewonderen.
Met bijna stijve kuiten arriveren we in Cowes, het Mekka van zeezeilers. In één van de Marina’s leggen we onze fietsen aan de ketting. Er staat een CCTV-camera op gericht dat ons een veilig gevoel geeft om de fietsen daar achter te laten.
In de hoofdstraat is het een drukte van
jewelste. Allemaal vanwege de race. Ook veel (grote) boten op het water en later ook in de havens.
Cowes kent vele leuke winkeltjes op zeilgebied en we doen ze bijna allemaal aan. Ik laat me (opnieuw) verleiden tot de aanschaf van Cowes-shirts. Ze worden – met de gewenste opdruk en tekst – ter plekke gedrukt!
Langs de boulevard zie je pas hoe druk het op het water is. Iedere
deelnemer aan de race wil waarschijnlijk nog even oefenen met zijn bemanning.
Let ook nog even op de koninklijke afmeerpaal en de reeks kanonnen in de haven, onderdeel van de meest prestigieuze jachtclub van Engeland, de Royal Yacht Squadron. De heren die van bovenaf op ons neerkijken vanuit het aangrenzende deftige clubhuis doen vermoeden dat wij – gestoken in ons wandelkloffie – daar niet erg welkom zijn…..
Het loopt al tegen de avond en we moeten toch weer het hele eind terugfietsen. Maar eerst nemen we nog een stevige hap in een bar aan de haven om energie op te doen. Ik krijg hier een stuk steak voorgeschoteld die bijna het hele bord beslaat. Ik ben niet vies van een stukje vlees, maar dit hoeft nu ook weer niet!
Tijdens ons eten komt de Queen Mary II voorbij. Het blijft een imposant schip! Toen het schip in Rotterdam was voor promotie en s’nachts de Nieuwe Waterweg afvoer , is Marianne nog gaan kijken.
De weg terug voert weer via Cowes-East. Daarvoor moet je nog in Cowes met de pont over. We proberen nu een andere lokale weg, via Whippingham (leuk kerkje staat daar!) en Wootton, die aanzienlijk korter blijkt te zijn met heel weinig autoverkeer .We zijn er nu binnen een uur en met de Wightlink ferry van negen uur varen we weer terug. Weer staan onze fietsjes helemaal vooraan en kunnen we als eerste van de pont af in Portsmouth.
En als we dan weer de pont nemen naar Gosport zijn we het varen en fietsen wel zat. Eenmaal op de banken in onze kajuit kunnen we dan ook geen pap meer zeggen. Wat een enerverende dag! Cowes blijft de moeite waard om te bezoeken, maar voor het eiland zelf moet je echt een auto ter beschikking hebben (tenzij je graag in heuvelachtig terrein fietst met je racefiets. Iets voor Jan F.?)
Geef een reactie