Het water in de haven is niet bepaald koud, maar om er nu in te gaan zwemmen….
Nee, al een hele tijd merken we op dat de kruissnelheid niet wordt gehaald op de motor. Met de hendel vol open moeten we toch ruim zes knopen kunnen lopen. Maar we komen niet veel verder op het log dan 4,5 kn.
Ik trek nu toch maar eens de stoute schoenen aan en waag me in wetsuit onder water en inspecteer de schroef. Ik heb een lijn “gekielhaald” (heet dat eigenlijk wel zo?) waaraan ik me vasthoud en me naar beneden trek onder de boot.
Zonder touw zou ik steeds weer naar boven drijven door de opwaartse kracht. Het blijkt een prima methode te zijn, want zonder lang te zoeken vind ik de positie van de schroef.
Inderdaad zit er wat wier vast aan de as van de schroef, maar of het dat nu geweest is? In elk geval haal ik het weg en merken we morgen wel of het iets heeft uitgehaald.
Op sommige stukken van de zuidkust van Engeland – met name rond Wight – dreef er ook veel wier in het water. Het ligt er in lange slierten (veroorzaakt door de stroming) en je moet er een aantal keren doorheen. Het blijft ook vaak achter je roer hangen.
Morgen gaan we weer op weg. Geen wind uiteraard… Einddoel: Scheveningen: 73 NM. Dat wordt weer een lange motordag!
Nog even dit:
Snelboot?
Geef een reactie