Elk jaar maken we wel mee dat we onderweg getuige zijn van een boot die in moeilijkheden was gekomen of dat we zelfs hulp moesten bieden. In de Duitse bocht een boot nog net voor de shipping lane op sleep genomen of in Denemarken assistentie verleend bij een boot met gebroken mast en zo waren er nog wel een aantal meer.

We vroegen ons deze reis al af of dat ons nu ook nog zou overkomen. Nou, we worden vandaag op onze wenken bediend!
Maar eerst de dag van gisteren.

Na een lange tocht maken we er de volgende dag meestal een rustig dagje van. Bovendien waren we nog niet in Nieuwpoort geweest. Pas in de middag gaan we op weg en slenteren op ons gemak door Nieuwpoort. Geen echt opwindend stadje blijkt. Op de grote markt is het nog wel gezellig en we strijken neer op hetzelfde terrasje waar Dick en ik vorig jaar ook uitgebreid een pintje pakten.
Wij bestellen er koffie met appelgebak, maar als dat op tafel komt blijkt ons oog groter te zijn geweest dan onze maag: de koffie bevat al een stuk cake en het appelgebak is een enorm warm taartstuk versierd met een bolletje ijs en slagroom…..echt op z’n belgisch!  En dus echt op z’n hollands gaat er een groot stuk taart mee terug aan boord (zonder ijs uiteraard…) voor vanavond bij de koffie!

We liggen hier in de Belgische havens steeds in de Royal Yacht Club’s. Die keuze is niet bewust, maar het komt zo uit. Het is ook niet altijd ‘koninklijk’  liggen, maar hier in Nieuwpoort zijn de voorzieningen prima in orde. De boxen zijn ruim, er is altijd een langssteiger en de douches en toiletten zijn schoon. Nu dan even niet want we maken de laatste dagen mee van de “Flanders Regatta”, waar de internationale jeugdtop zeilwedstrijden houden in  alle jeugdklassen: Optimist, Splash, 470, Laser, etc. Tientallen bootjes en dito tentjes staan op de wal. Leuk om te zien dat de jeugd hier zo met het zeilen en elkaar bezig is!

We overleggen wat we morgen gaan doen. De voorspellingen voor morgen zijn redelijk. ZW3/4. Morgen dan eindelijk weer eens een zeilrak? We besluiten om naar Blankenberge te gaan, maar 17 NM verderop.

Heel relaxed gaan we om 12.00 uur op weg. En inderdaad het traject is bezeild! Volgens de Reeds hadden we stroom tegen moeten hebben, maar de boordmeters geven het tegengestelde aan. Ik begrijp er niets meer van. Uit voorzorg had ik vanmorgen nog even de gever van het log losgetrokken of daar iets in zat, maar die bleek schoon.

Als we bij Oostende komen, ziet de stuurvrouwe in de verte een catamaran op zijn kop drijven met drie kinderen en een man er bovenop. We strijken de zeilen en varen er naartoe. Ondertussen waarschuw ik via de marifoon de kustwacht en Port Control Oostende.
Het blijkt een bootje te zijn van een groep die zich op het strand bevindt en de schipper wil maar dat ik hen ga waarschuwen zodat ze met een dingy kunnen worden opgehaald. Helaas is het voor ons te ondiep en vertel ik dat de kustwacht is gealarmeerd en er aankomt. We kunnen ze zelf niet aan boord nemen, want daar komen alleen maar verwondingen en beschadigingen van met deze wind en golven.
Voor hen hoeft dat ook niet, ze hebben het niet koud – roepen ze – en hebben allemaal wetsuits en reddingsvesten aan. We blijven in de buurt cirkelen, zodat we het in elk geval in de gaten kunnen houden en houden de kustwacht op de hoogte. Oostende blijkt helemaal geen reddingsbrigade te hebben en de Kustwacht moet vanuit Blankenberge komen….Wat zijn wij in Holland toch verwend met onze KNRM!
Ondanks voortdurend armzwaaien hebben ze het op het strand pas na een tijdje ook in de gaten dat er iets aan de hand is en komen ze met twee dingy’s aanracen en is het leed snel geleden. Kinderen aan boord (één ervan is wel erg jong en heeft het zichtbaar koud) en drie man trekken de catamaran weer overeind en zeilen terug naar het strand.
We worden door hen uitgebreid bedankt voor onze assistentie en wij informeren de kustwacht over de nieuwe situatie, dat de kinderen veilig aan boord genomen en op weg terug zijn en dat het bootje door een paar man overeind getrokken wordt. Verdere hulp van de kustwacht is derhalve niet meer nodig. We worden ook door hen bedankt voor onze inzet.
Als we al weer onder zeil zijn zien we het schip van de kustwacht net naderen. Lekker op tijd…..

Maar al dat gedoe heeft ons niet veel verder gebracht. Nog 7 NM te gaan vanaf Oostende. Achter ons is het behoorlijk zwart waaruit zichtbaar regen valt. We zullen het dus niet droog houden tot aan Blankenberge en of de duvel er mee speelt: de wind draait plotseling naar het NW en valt even later ook nog weg! Zeilen naar beneden, zeiljassen en motor dus maar weer aan en opstomen naar de haven.
Vlak voordat we de pieren bereiken gaat het inderdaad even hard regenen. Waarom moet dat nou?

Om 17.30 uur meren we af in de “Koninklijke”van Blankenberge. De zeilen moeten we helaas nat opbergen, altijd vervelend, want hoe krijg je later ze weer droog?

Na het eten lopen we nog even de wal op. Blankenberge blijkt wel een leuk stadje te zijn met een lange en gezellige boulevard. Het is er ondanks het late uur, nog best druk. Op een bankje aan zee denken we nog even aan de jongelui die daar op zee op hun omgeslagen bootje zaten. Het had ook anders kunnen aflopen….