Blog 06 – Reisverslag Bert Barendrecht: naar de Middellandse Zee, 9 aug – 22 aug

Dag 78: Dinsdag 9 augustus 2016

Ton komt vandaag weer thuis? Voor de zekerheid zal ik de telefoon aanzetten.

Vandaag ben ik vertrokken en komt er een einde aan het gewaagde balanceren over het smalle, en eigenlijk te dunne plankje dat de verbinding vormt tussen de boot en de wal. Je meert hier af met de kont naar de wal, maar de brugvormige betonnen kade – de zee stroomt er onder door – is zo hoog, dat ik de plank op de bovenste trede van de opgeklapte zwemtrap moet leggen om het plankje enigszins horizontaal te houden. Nee, ik ben niet gecharmeerd van deze manier van afmeren, maar het is hier de regel.

Het vertrek was om 10.00 uur en ik ben op weg naar Cabo de Gata, de laatste kaap op weg naar Formentera en Ibiza. Omdat de beruchte oostenwind weer is opgestoken met 20 knopen, besloot ik om aan de westkant van Cabo de Gata het anker te laten vallen. Wat mij opviel bij het anker neerlaten, was dat het onderste harpje van de Genua losgedraaid is. De sluiting blijft hangen omdat de Genua heel strak gehesen is. Nu ben ik bang dat als ik de spanning iets verminder dat de harpsluiter er uitvalt en weg is. Dat dus dat durf ik niet te doen. Dan maar proberen om hem er met een tang uit te halen, dan kan ik daarna de spanning verminderen en hem er weer indraaien. Ik blijf het toch eigenaardig vinden dat de wind niet naar het westen wil draaien.

Even het Raymarine systeem aangezet om te kijken hoeveel wind er nog is. ‘s-Avonds wordt het vaak minder, niet te geloven de windmeter zegt: 0,0 kts. (kts = knots dat is Engels voor knopen) en het systeem doet het. Als de boot stil ligt, doet hij het, zodra hij beweegt is het ‘No Fix’.

Dag 79: Woensdag 10 augustus 2016

Ik ben vertrokken bij Cabo de Gata omdat de wind iets was gedraaid. Om de beide kapen te ronden waren twee laveerslagen nodig en er dreigde nog een derde bij te komen. Ook de rest van zuidoost Spanje was recht tegen de wind in. Dat werd allemaal wat te veel, dus moest de Diesel bijspringen. Ik besloot te kijken of er ankerplekken zijn aan deze kant, die recht in de wind ligt. Spanje bestaat hier uit indrukwekkende rotsformaties en de zee is 80 m diep tot aan de loodrecht oprijzende rotsen. Er is een kleine baai die wat beschutting zou kunnen geven.

Ik lig er nu, er is geen betere plek te vinden. Er liggen vier jachten: een kleintje van een Spanjaard en een Duits jacht. Ik was het derde jacht en er is net een Engels jacht bijgekomen.

Er is hier een hotel en een strandje. Er is ook netwerk voor de telefoon. Hoe het hier heet, moet ik op de kaart nazien. Het heet hier: Cala de San Pedro  en er is een ruïne van een kasteel met dezelfde naam: Caserio de San Pedro. Het is nu 18.00 uur en er staat nog altijd meer dan 20 knopen wind. Het valt te hopen dat dat nog wat afneemt. Bestemmingen die tegen de wind in liggen – niet bezeild zijn – zijn uitermate slecht te bereiken.

Dag 80: Donderdag 11 augustus 2016

Het waait – hier in het baaitje – nog altijd 15 knopen Noord, niet echt de goede richting. Het is 07.15 uur en het Engelse jacht is al vertrokken, dat voorbeeld moest ik maar volgen. De koers is NO, 54 graden, afstand 200 Nm. Het waait 20 tot 25 knopen. Om niet te schuin te gaan, vaar ik zwaar gereefd, koers zuidoost 120 graden. Zo kom ik weer bij de kust van Marokko of Algerijë uit. Omdat ik na overstag, hooguit een koers van 15 graden kan halen moet ik eigenlijk pas overstag gaan als de koers naar Ibiza 15 graden is. Het systeem doet het weer en geeft een koers van 50 graden naar een waypoint bij Ibiza. Om van die 50 graden 15 graden te maken moet ik nog heel lang deze koers aanhouden, te lang vermoedelijk, ik wil de shipping lane niet passeren: ik zie al veel grote schepen. Als ik nu al overstag ga, ontmoet ik weer het vasteland van Spanje. Niet bezeild is een ramp.

Uiteindelijk is het toch nog meegevallen, omdat ik na het overstag een hele lange slag kon maken naar het noorden en daar moet ik ook heen. Ik lig nu in een niet zo heel erg beschut baaitje met veel deining. Het is niet anders, het heet: Punte Del Canon. Er is ook een rotseiland vlakbij: Isola de Los Terreros. Als dit op de kaart niet te vinden is, het land heet: Sierra De Los Pinos, en iets verder: Sierra Almagrera.

Dag 81: Vrijdag 12 augustus 2016

De plaats hier heet Aguilas. De wind, 10 knopen, is NO, de afstand tot Ibiza Formentera is nog 170 Nm, koers 58 graden, dus recht tegen de wind in. Weer hetzelfde als gisteren. Als ik weer een laveerslag maak, kom ik weer wat noordelijker het Spaanse vaste land tegen. Met al die moeite schiet je bar weinig op, daarom koos ik voor de motor, recht tegen de wind in, anders kom je er nooit. Ik lig nu in een klein baaitje – een stukje van een heel grote baai – omgeven door hoge bergen, maar de deining is ook hier aanwezig. Het is bij de stad Cartagena en het heet: La Algameca Chica, dit is de naam van het water, het land heet: Ensenada De Rodriguez.

Dag 82: Zaterdag 13 augustus 2016

Wat mij bij al dat varen op de motor opviel, is dat ik lang niet zoveel snelheid maak als gewoonlijk. Dat kan niet alleen komen door de tegenwind en de golven, er is meer aan de hand: aangroei. De antifouling uit Nederland werkt voor geen meter….

Een mensenleven telt niet, het gaat om de vissen en ander zeeleven. Het dilemma is nu, kan ik zo wel verder of moet ik er hier al andere nieuwe antifouling opzetten? Omdat het water hier zo helder is, kan je heel goed zien dat er veel aangroei is, daarom zijn er ook zo veel vissen om de boot, die eten die algen en andere aangroei op.

Ik ben hier gaan ankeren, omdat dat geen kosten meebrengt, maar eigenlijk moet ik ook tanken. Kan ik gelijk zien of de vulslangaansluiting nog lekt. Het ziet er nu goed uit, dus het zal wel dicht zijn, alleen is de bocht van deze aansluiting 3 cm hoger dan de special van Jeanneau, zodat uiteindelijk de vloer omhoog moet.

Bij het ophalen van het anker zat er deze keer ijzeren troep in de ankerketting, zodat het anker niet meer op of neer kon. Hierdoor was ankeren niet meer mogelijk, varen ook niet en bleef er geen andere optie over dan naar de marina te gaan, helaas. Ik lig nu afgemeerd en de troep is reeds verwijderd, dus moet ik er ook gelijk gebruik van maken om boodschappen te doen. Deze haven van Cartagena heeft een eigen zwembad, wat tamelijk bijzonder is.

Volgens mijn Nederlandse buurman, die uit Eindhoven komt, scheelt tegenwind en tegen golven ca. 2 knopen, dat klopt met mijn ervaring, dus valt het mee met de remmende werking van de aangroei; dus door naar Ibiza. De bekendere plaatsen die hier in de buurt liggen zijn: Alicante en Benidorm. Morgen ga ik door naar Ibiza / Formentera omdat er geen tussenstops meer mogelijk zijn. Al vier maal geprobeerd om Ton te bellen maar het is niet gelukt. Uiteindelijk laat in de avond wel.

Dag 83: Zondag 14 augustus 2016

Vertrek uit Cartagena ca. 11.30 uur.

Nadat je de sleutels hebt ingeleverd word je niet op de steiger toegelaten en moet je over de glazen afsluiting heen klimmen om bij je boot te kunnen komen, een beetje gestoord is die beveiliging hier.

Graag wilde ik op tijd vertrekken en ik was de haven al uit, toen ik mij ineens realiseerde dat ik hier naar toe was gegaan om te tanken. Dat was ik glad vergeten, dus terug en alsnog tanken. Het tank station was te zien, maar hoe je er moest komen was een raadsel. Er bleef niets anders over dan aan te meren en het over land uit te zoeken. Dat lukte uiteindelijk.

Ik heb één grote laveerslag gemaakt, en wat je aan hoogte wint is zo teleurstellend, dat ik het laatste stuk bergland op de motor heb gedaan. Tijdens het zeilen zwom er een walvis vlak voor de boot langs, ik dacht eerst die ga ik raken! Maar zo dom zijn eenzame mannetjes nou ook weer niet. Even voor de goede orde: het was een walvis, niet een dolfijn. Tijdens het zeilen brak ineens de Genua schoot doormidden. Ik heb de einden weer aan elkaar geknoopt en dat was best nog lastig omdat het zo hard waaide, en de schoot zit hoog.

Nu lig ik gemeerd in een piepklein haventje waarvan ik niet eens wist dat het er was. Ik kreeg alle hulp bij het aanmeren van de mensen op de kade. Spanjaarden stellen je nooit teleur.

Nu moet ik nog iets te eten maken, kijken wat er nog is. Ton’s spagettisaus zou ik wel blieven. De maaltijd bestond uit vruchten- kerriesaus, ook heel lekker. Het heet hier: Puerto de Cabo Palos, tijd 22.00 uur.

Dag 84: Maandag 15 augustus 2016

Gelukkig is de wind in de nacht gaan liggen, zodat er toch nog geslapen kon worden.

Nu op zoek naar een touw-winkel en een goed kopje koffie. Koffie is eenvoudig, touw is veel lastiger. Uiteindelijk vind ik iemand die een kaartje tekent met daarop aangegeven de touw-winkel. Het blijkt een soort Gamma die ook in touw doet. Ik moet 14 mm lijn hebben, blijkt 12 mm hun grootste maat: triest. Andere winkels zijn dicht omdat het een feestdag is.

Ze doen aan mastlopen over een ronde paal boven het water, de meeste jongens vallen er snel in. Maar ik heb deze plaats verkeerd beoordeeld. Ook hier is een marina, die stond op de kaart aangegeven als heel ondiep, daar klopt niets van. Het ligt er vol met zeiljachten, dus het is diep genoeg. Maar hier in de oude haven, waar ik nu lig, hoef je niet te betalen.

Als morgen de feestdag voorbij is ga ik het nog een keer proberen en als het niet lukt dan moet de oude lijn gebruikt worden tot ik een andere heb. De aanzuigleiding lekte ook. Die heb ik een flink aantal slagen kunnen aandraaien. Hij zal nu wel dicht zijn. Het opruimen van de gelekte dieselolie is nog niet zo eenvoudig, maar wat ik al vermoedde het verdampt hier snel: je ruikt het al bijna niet meer. Als alles verdampt is kan ik het met Dasti schoonmaken.

Vanavond was er hier een bijzondere happening die met de visvangst te maken heeft. Alles wat varen kan gaat naar zee, zelfs kano’s. De man die met aanmeren hielp – Michael  – nodigde mij en nog anderen uit voor een zeiltocht met zijn boot, een Beneteau 38′, heel leuk allemaal. We gingen niet zo ver de zee op, maar het was leuk even niet alleen te zijn. Hij heeft foto’s gemaakt die hij naar mij zal mailen. Hij zegt morgen weer langs te komen. Hij vaart onder Belgische vlag omdat een Spaanse registratie heel duur is. Dus de Nederlanders en Belgen die ik hier zie zijn gewoon Spanjaarden of Portugezen die de kosten willen drukken. Het was een heel bijzondere ervaring. Ik vertrouwde hem toe dat ik een beetje bang was voor deze haven vanwege de vele rotsen die hier zijn en die soms niet of nauwelijks boven het water uitsteken. Volgens Michael is het morgen windstil en draait de wind daarna naar het westen, zodat ik in één rechte lijn naar Ibiza kan zeilen. Ook waarschuwde hij dat de mensen op Ibiza niet zo eerlijk zijn als hier en dat je goed op je spullen moet passen, speciaal op de dinghy.

Dag 85: Dinsdag 16 augustus 2016

Na Ton te hebben gebeld, ben ik vertrokken uit Cabo Palos, wind ca. 10 knopen en nog altijd noord-oost. Maar weinig wind betekent ook kleine golven en dat leidt tot een hogere snelheid en een hogere koers. Ik kan nu 90 graden halen; pal oost. (was 120 graden) Volgens het kompas vaar ik zelfs 85 graden. Het Raymarine systeem doet het en berekent voor Ibiza / Formentera 47 uur.

Vincent – die Hagenaar toen in Turkije- zei destijds: ‘Niet te ver van je koerslijn afwijken.’ Vraag is, wat is niet te ver? Ik wil het vaste land van Spanje niet meer tegenkomen, omdat daardoor het idee ontstaat dat je niets opschiet.

Tijdens het varen is de situatie volkomen veranderd: eerst hoog aan de wind zeilen en de koers die je wilt, haal je niet. Daarna een korte tijd windstil. En daarna halve wind, die gaandeweg steeds ruimer werd. Nu zit de wind op 160 graden over stuurboord, dus bijna plat achter. Het is relaxed en langzaam; 3,3 knopen. Als dat zo blijft gaat het 30 uur duren. De wind is 8 knopen, maar bij achterlijke wind moet je er de vaarsnelheid bij optellen, dus 11 á 12 knopen. Zo ga ik de nacht in. Nog 100,7 Nm tot de ankerplek.

Dag 86: Woensdag 17 augustus 2016

Om 02.30 uur passeerde ik de nul meridiaan, d.w.z. ik zit nu weer ten oosten van Greenwich. De breedte was 38*03,225′ N. Het is weer windstil, maar ik moest toch stroom draaien, de accuspanning was nog maar 10 V. De laadstroom is bijna 20 Amp. Nog altijd hoog, de accu’s zijn nog niet geladen, toch is de spanning nu 14 V, dat is de laadspanning. Afstand tot Ibiza 77,2 Nm.

De nacht is voorbij, het is 10.45 uur, er komt net een groot cruiseschip voorbij en de afstand tot het waypoint bij Ibiza is nog 42,6 Nm, nog zo’n 11 uur varen, snelheid: 4 knopen. De wind zit nog altijd pal achter met 8 á 9 knopen. De diepte van de zee is hier tussen de 300 en 500 m. Koers: 43 graden.

Ibiza kwam in zicht om ca. 16.00 uur, maar dan duurt het nog tot 21.30 uur voor je het anker kan laten vallen. Ibiza is hoog en kan je ver zien. In de baai waar ik nu lig: Cala Bassa bij San Antonio is het een drukte van belang, meest Spanjaarden. De drukte wordt nog verergerd doordat de baai van San Antonio erg diep is zo’n 80 m, daar kan niemand ankeren.

Ik heb 40 m ankerketting en je moet driemaal de waterdiepte aan ketting zetten, dus ca. 13 m is de maximale ankerdiepte; ik lig nu op 11,50 m. Nederland is gruwelijk ondiep en Spanje is extreem diep. De Middellandse Zee is soms meer dan 3000 m diep.

Dag 87: Donderdag 18 augustus 2016

Deze baai bij San Antonio is bij deze wind (ZW) heerlijk beschut en er zijn niet zoveel andere plekken. Een dagje relaxen moet kunnen, vind ik. Omdat een goed kopje caffe con leche er wel in gaat, ben ik naar het strandje geroeid in deze baai. Een strandje van iets meer dan 100 m breed, en ongelofelijk druk. Nog nooit heb ik een strandje gezien dat zo druk was, er is geen vierkante centimeter vrij strand te ontdekken. Het is er stampvol, nergens een stukje strand te vinden om de dinghy neer te leggen, zodat er uiteindelijk niets anders op zat dan terug te roeien.

Er kwamen op een gegeven moment een paar mannen naar mij toe: wat of ik wilde. Een plekje voor de dinghy zei ik. Maar er was nergens ruimte, dus ging ik weer terug naar de boot. Ook het water is ontzettend druk. De strandmensen – de helft van de vrouwen topless – kan over het algemeen niet zwemmen en het wordt hier snel diep, zodat ook hun stukje zee maar klein is. Bootmensen kunnen, zo zie ik, wel zwemmen. Direct achter mij ligt een zeil-catamaran met minstens 7 mooie meiden aan boord, ze zwaaien en lachen naar mij. Het is ongelijk verdeeld in de wereld.

Bleef over een stukje zwemmen en een paar biertjes drinken en weer stroom draaien. De zonnecellen kunnen het verbruik niet aan. Pal achter mij – dichter bij het strand – ligt nog een Jeanneau Sun Odyssey 43 DS, hetzelfde schip als het onze. Morgen de reis weer voortzetten naar Mallorca. Daar zijn de ankerplekken aan de westkant echt schaars, aan de oostkant zijn er mogelijkheden.

Dag 88: Vrijdag 19 augustus 2016

Omdat één van de gasflessen al een tijdje leeg is, ben ik naar San Antonio gegaan om te proberen aan gas te komen. Het bleek onmogelijk om zonder kosten daar aan land te komen. Vrije plekken plenty maar alles achter hekken. Gedesillusioneerd  ben ik vertrokken, eerst op de motor – accuspanning te laag – daarna zeilen met de wind achter zeer zwak, SOG 1,3 knopen. Het is hier warm 32,5 graden en veel zon. Zo sukkel ik langzaam richting Mallorca. Nu – 16.10 uur – zit ik voor de noordoostkaap van Ibiza. De snelheid wordt zo laag dat ik er niet aan ontkom om de motor bij te zetten. Ik heb Ton nog kunnen bellen, leuk.

Dag 89: Zaterdag 20 augustus 2016

Eigenlijk is het best nog vlot gegaan, de wind nam toe tot 15 knopen (4 Bft ZO). Uitstekende zeilcondities, hoog aan de wind. Voldoende wind om een leuke snelheid te halen omdat de golven maar klein zijn. Om drie uur kwamen de lichten van Puerto de Andraitx in zicht en 1,5 uur later kon ik het anker laten vallen op 9 m diep water. Hier moet ik proberen van mijn afval af te komen, boodschappen te doen en gas te kopen. Vullen met LPG – hier GPL – is de beste optie, maar of het gaat lukken??

Eerst ben ik naar een strandje geroeid, waarvan ik dacht dat het bij een hotel hoorde maar het blijkt een publiekelijk strand. Er liggen wat vrouwen topless te zonnen, afval wegdoen is zo gedaan, dan een koffie, die hier € 2,00 kost, en dan een gasvulstation zoeken. Uiteindelijk kom ik bij een benzinepomp en daar zeggen ze: ‘Dat kan hier niet’. U moet naar Alcudia gaan, daar lukt het wel. Alcudia ligt aan de noordoost kant van Mallorca. Dat komt goed uit, want die kant moet ik toch op. Verder valt op dat alles hier veel duurder is dan elders in Spanje, maar ja dit is Mallorca!

Dag 90: Zondag 21 augustus 2016

Gelukkig gaat de wind ‘s-nachts liggen en verdwijnen de speedboten, zodat je toch nog rustig kunt slapen. De dag begint hier laat – zonsopkomst 07.30 uur – maar dat went. De accuspanning is een voortdurend punt van zorg: spanning nu: 11,7 V. Maar ik ga vertrekken naar Alcudia en dat begint op de motor door gebrek aan wind en dat komt goed uit bij lage accuspanning.

Dat gebrek aan wind was maar heel kort, het ging waaien uit het oosten met 20 knopen. Één laveerslag heb ik gemaakt en toen het laatste stukje op de motor naar de lijzijde van een schiereiland: Peninsula de la Foradada, op zich een uniek plekje, maar heel erg diep zodat ik nu lig geankerd op 18 m diepte terwijl ik maar 40 m ketting heb. Driemaal de waterdiepte kan niet, dan lig je gevaarlijk dicht bij de rotsen. Als het daar tenminste nog ondieper wordt, wat ik ernstig betwijfel omdat ook de kaart grote diepten aangeeft tot aan het land. Er is hier een soort duikschool, geen strand en direct diep water. Wie hier komt moet goed kunnen zwemmen. Wat ik hier zie bewijst dat ook. Deze plek ligt nog voor Puerto Soller, dus nog niet de helft van de afstand. Aan de westkant ben ik tussen een voor de kust van Mallorca liggend eiland door gevaren, daar stonden enorme golven tussen beide kusten.

Dag 91: Maandag 22 augustus 2016

Helaas ben ik vergeten een foto van de rotspartij te maken. Het leek echt op een olifant, er zat ook een gat tussen de kop en de slurf. Aan de noordwestkant van Mallorca zijn alleen hoge bergen en nauwelijks ankerbaaien met beschutting en meestal is het zeer diep tot aan de rotsen. Om 07.30 uur was ik wakker en om 08.30 uur was ik vertrokken.

In het begin windstil en daarna was de wind achter, maar te zwak om er wat aan te hebben. Dus heeft de Diesel weer veel moeten helpen. Om 19.00 uur lag ik geankerd voor Alcudia. Een rustige dag en veel zeiljachten die dezelfde kant op gingen, allen lieten de motor helpen. Morgen kijken of het lukt de gasfles te laten vullen. Ik lig nog wat ver van de haven, dus ver lopen Of ik vaar naar het tankstation en informeer daar. Een ankerplek kun je altijd wel vinden, ook al is het druk.