Blog 01 – Reisverslag Bert Barendrecht: naar de Middellandse Zee, 27 mei – 13 juni

Dag 1: Woensdag 25 mei 2016

Jan (dhr. Jan Mulder) brengt mij weg, en brengt ook de auto weer terug. Jan wilde samen gaan eten, maar ik had een pizza gekocht als eerste maaltijd. Een klein misverstand; sorry Jan.

 

 

 

 

 

 

 

Dag 2: Donderdag 26 mei 2016

Dit is het echte vertrek, niet ver deze keer, ik ga naar Stavoren. Het gaat allemaal heel vlot  en gemakkelijk.

Dag 3: Vrijdag 27 mei 2016

Het weer is goed; Noordenwind dus ik verlaat de steiger van de Marrekrite te Stavoren en zet koers naar Enkhuizen.

Dag 4: Zaterdag 28 mei 2016

Ik kies voor de Blocq van Kuffeler omdat je daar beschut kunt ankeren, dus zonder kosten.

Dag 5: Zondag 29 mei 2016

Omdat het nog altijd hard waait en het verstandiger lijkt om bij harde wind niet een vreemde haven aan te lopen, blijf ik nog even liggen.

Dag 6: Maandag 30 mei 2016

Ik ga toch maar naar de jachthaven hier, want ik heb hoognodig walstroom nodig en 24 uur walstroom zal de accu’s goed doen.

Het is een aardig fietstochtje naar Almere voor een paar boodschappen. De route gaat door een park waar ook nog aanleg steigers zijn, een mooi plekje en fantastisch beschut. Wellicht een goed idee voor een volgende keer?

Dag 7: Dinsdag 31 mei 2016

Vertrokken uit de Blocq van Kuffeler voor de tocht naar Beverwijk. In de industriehaven is misschien een gratis ligplaats te vinden.

In de Oranje sluis krijg ik op mijn duvel van de sluismeester; ik was niet ver genoeg naar voren gegaan in de sluis, zodat een Duits stel geen plek kan vinden om vast te maken. Ik zeg tegen hen maak gewoon aan mij vast, het is hier breed zat, en dat doen ze. Zij vertellen mij dat ze op weg zijn naar de Caribiën. Zo zo, dat is niet mis; ik wens jullie een heel goede reis toe. Ook ontmoet ik een Belg die alleen vaart en zegt dat hij naar de Middelandse Zee gaat. Ik zeg wat leuk dat is ook mijn bestemming kunnen we mooi samen gaan.

Dag 8: Woensdag 1 juni 2016

Dit plekje in Beverwijk bevalt eigenlijk heel goed, er is zelfs een Appie Hein vlakbij.

Ik doe makkelijk vandaag en ga Chinees halen: babi pangang. Ook de Belg die later aankomt heeft een plekje gevonden hier aan een nieuwe jachthaven die hier wordt aangelegd, Ik was niet ver genoeg doorgevaren om dit te ontdekken.

Dag 9: Donderdag 2 juni 2016

Er komt iemand om te zeggen dat ze de kade zelf nodig hebben, dus ik moet hier weg dat komt mooi uit ik wilde toch vertrekken.

Dag 10: Vrijdag 3 juni 2016

Als ik wakker wordt, zo rond 6.00 uur, is mijn Belgische vriend al vertrokken. Desondanks ga ik eerst rustig ontbijten, zoveel haast heeft zeilen nu ook weer niet. Bij de sluis van IJmuiden ligt hij daar als enige te wachten. Wat ik al vermoedde: tijdens de ochtendspits wordt de brug niet geopend, boten zonder mast worden wel geschut. Voor mij is dat makkelijk, hij helpt met afmeren. Zo rond 10.15 uur zijn wij pas aan de beurt. Er zijn nog twee jachten bij gekomen, 4 jachten is voor de kleine sluis niet veel, dus het gaat vlot.

De geringe wind zorgt er voor dat de trip naar het Slijkgat Stellendam meer dan 40 uur zou gaan duren, daar heb ik weinig zin in voor zo’n relatief korte afstand, daarom heb ik de motor er licht bijgezet om toch het Slijkgat nog op een aanvaardbare tijd te halen en om ongeveer 17.30 uur meer ik af tegen een binnenvaarttanker, want er is geen vrij plekje meer te vinden aan de achterzijde van de wachtsteiger.

Dag 11: Zaterdag 4 juni 2016

De volgende morgen word ik gewekt door de tankerschipper. Hij blijkt al te zijn vertrokken, terwijl ik er nog naast hang; ik meer je zo wel af tegen de steiger, zegt hij. Ik zeg, dat hoeft niet, dat doe ik zelf wel en start de Diesel. Ik wens hem goede reis en meer af met de boeg in de wind. Het is heerlijk weer, een prima plek om de boot verder schoon te maken. Alleen het dek en de kuip, de zijkanten daar kan ik niet bij.

Dag 12: Zondag 5 juni 2016

Het is hier zo lekker dat ik dit aangename verblijf nog even rek, wie weet komt mijn Belgische vriend nog, dat was immers de afspraak. Maar hij komt niet.

Dag 13: Maandag 6 juni 2016

Ook deze dag gaat voorbij met puur genieten. De Belg is niet gekomen. Omdat je hier maar drie dagen mag blijven liggen, ga ik morgen weer verder.

Dag 14: Dinsdag 7 juni 2016

Na het vertrek uit Stellendam van de gratis ligplaats aan de buitenzijde van de sluis gaat alles heel vlot, de wind is noord 4 Bft. En om het risico van aan de grond lopen te vermijden houd ik op zee een minimale diepte van 10 m aan. Er zijn veel grote schepen en de Straat van Dover ligt al achter mij voor ik er erg in heb. Het is inmiddels nacht en een nieuwe dag is begonnen.

Dag 15: Woensdag 8 juni 2016

Om stroom te sparen schakel ik alles uit wat niet strikt nodig is: de koelkast, de diepvries en alle binnenverlichting, maar niet de navigatieapparatuur en de stuurautomaat. Ik zit binnen en het gaat echt lekker tot nu toe.

Opeens maakt de boot een scherpe draai naar links. Ik denk wat krijgen we nou? Ik vaar juist door een ankergebied dat hier ligt en dat ik op de kaart niet kan vinden. Als ik aan dek ga zie ik dat de stuurautomaat vanzelf naar Standby is gegaan, ik zet hem terug op Auto, maar dat lukt niet. Ook de GPS is uitgevallen en ook de navigatieverlichting; er is totaal geen spanning meer. Kompas en andere apparatuur kan ik niet meer aflezen: te donker.

Ik realiseer mij dat ik zo niet verder kan omdat het onmogelijk is een onbekende haven aan te lopen zonder apparatuur. Daarom besluit ik eerst om terug te gaan naar Nederland, maar niets werkt, ook de dieptemeter niet, dus kruip ik aan de Engelse kant zo dicht mogelijk naar de vaarweg van de grote vaart. Aan de Engelse kant komen ze op je toe en dat kun je gemakkelijk inschatten. Maar zij zien mij niet, omdat ik geen verlichting meer heb.

Als ze dichterbij komen zien ze toch iets onverlichts en flitsen hun felle zoeklichten aan. Ik geef meer gas in de hoop dat er zo toch nog wat stroom wordt opgewekt, maar het helpt niet. Ik zie dat de Noordzee breder wordt en besluit over te steken naar de Belgische kant.

Dan komt er een Belgisch schip die vanwege mijn dwarrelkoers – het is heel moeilijk om met de hand een strakke koers te varen (ook mijn kompas is onzichtbaar) –  en ziet dat ik problemen heb. Hij gaat langzaam voor mij uit varen en ik volg, blij dat ik nu een vast doel heb om mij op te richten. Het begint al een beetje licht te worden als hij aangeeft dat ik er ben; hij gaat terug. Maar waar ben ik, ik heb geen idee… en dan gaat ook het alarmtoetertje van de motor af; ook dat nog: impeller alarm. Zo verder varen (en waarheen???) is ondoenlijk. Ik denk dat ik voor Walcheren zit en zend een bericht uit voor de kustwacht. Ze vragen: “waar zit u”? Ik antwoord dat ik dat niet weet, maar dat ik denk voor Walcheren te zitten. Alle stroom is uitgevallen, zeg ik. ‘We komen’ is hun antwoord. Na een tijdje komt er een kleine boot van de Belgische SAR (SAR = Search And Rescue; NL: Zoeken En Redden) die mij naar Blankenberge sleept en mij daar in de haven afmeert.

Na een vermoeiende nacht moet ik toch weer door; ik zoek een bedrijf die dit soort problemen kan oplossen, zij sturen een monteur die komt kijken wat er aan de hand is. Hij gaat voor een nieuwe wallader zorgen en samen bouwen we de dynamo uit en ik ook nog de boegschroefmotor, hij neemt beiden mee. ‘Ik kom morgen wel weer langs’ roept hij nog.

Dag 16: Donderdag 9 juni 2016

Hij komt en brengt de nieuwe wallader. Om toch iets te hebben mocht ik de acculader lenen van de jongen die de kapitein was van de reddingboot. Ik ben er blij mee, maar de volkomen lege accu’s vragen zoveel stroom dat het bijna te veel is voor die lader: hij wordt erg warm.

De rest van de dag gaat op aan boodschappen, een praatje met mensen langs de haven en genieten van het mooie weer; maar ik ga vroeg slapen.

Dag 17: Vrijdag 10 juni 2016

‘Het leven bestaat uit wachten’ zegt men wel eens: nou dat klopt wel. Toch heb ik niets te klagen. ‘s Middags werd de nieuwe wallader gebracht en hoewel hij veel lichter is dan mijn oude lader nl. oud 50 A, nieuw 35 A, laadt hij als de beste: binnen de kortste keren vult hij de accu’s tot 15 Volt. Zo hoog heeft de oude lader de spanning nooit gebracht. Dat ziet er dus goed uit. Later brengt hij ook nog de nieuwe dynamo – ook een gerepareerd exemplaar – en de boegschroefmotor. Hij bouwt de dynamo in en ik de boegschroefmotor.

De dynamo is OK, de laadstroom bijna 21 Amp. bij stationair toerental, de boegschroef doet het weer, over één kant, net als voorheen. De oorzaak is natuurlijk ingebrande contacten.

Dag 18: Zaterdag 11 juni 2016

Ik ben zojuist om ca. 16.00 uur vertrokken uit de haven van Blankenberge in België, met noorden wind 2,5 knopen. Het gaat zeer rustig.

In Blankenberge is een nieuwe wallader (een acculader op stroom van de wal) aan boord geplaatst, die fantastisch laadt. De accu’s worden opgeladen tot wel 15 volt. Zo’n hoog voltage heeft mijn oude lader nooit bereikt. Ook de dynamo –  die hier consequent altenator wordt genoemd – was kapot en is vervangen. Deze dynamo laadt bij stationair toerental al met 21 Amp. iets dat ik bij mijn oude dynamo nooit gezien heb. Ik tobte altijd met te weinig stroom en uitgeputte accu’s. Ik hoop echt dat die ellende tot het verleden behoort. Het was wel een pittige rekening, ruim €1200,00. Maar om door zo’n  tegenslag je hele plan overboord te zetten is ook niet verstandig, omdat de reparatie gewoon noodzakelijk is.

In de aanloop naar de Straat van Dover gaat het minder voorspoedig; de stroom staat fel tegen, en nadat het eerst windstil werd, waait het nu uit het zuidwesten zo’n 23 knopen. Omdat laveren mij niet verstandig lijkt vanwege de drukke scheepvaart, vaar ik op de motor. Maar het gaat zeer moeizaam.
Ik had op een plek waar de koers zuidelijker moet worden, een waypoint geplaatst. Aan het begin van de avond was dat 4 uur en 55 min. varen, maar nu, de volgende ochtend 9.15 uur, is de vaartijd nog altijd ruim 2 uur: geen doorkomen aan.

Dag 19: Zondag 12 juni 2016

De eerste keer heb ik blijkbaar toevallig de stroom mee gehad en dan ben je er snel doorheen, maar de tegenstroom is inmiddels afgenomen tot 1,6 knopen. De vaartijd tot dat waypoint is nog altijd 1 uur 40 min., daarna wordt de koers meer westelijk en is zeilen misschien mogelijk. Wind ZW. Het is bewolkt en niet warm, maar ja, je kunt niet alles hebben. Het is nu 10.15 uur en het waypoint is bereikt en vaar ik nu een meer zuidelijke koers naar een volgend punt. Verwachte vaartijd ca. 4 uur, maar de tegenstroom neemt af, nu nog zo’n 0,5 knoop, dus zal dit volgende punt wel sneller bereikt worden.

Zeilen kan nu wel, maar de wind is hard, ongeveer 28 knopen. Als je zeilt nemen de vreselijke klappen bij het vallen in een golfdal af omdat de golven nu meer dwars inkomen. Maar het is koud, de zee is verschrikkelijk en er zijn heel veel grote schepen. Maar na één laveerslag wordt duidelijk dat dit tot niets leidt: je gaat heen en terug en komt uit waar je bent begonnen: ondoenlijk dus. Dus dan toch maar de Diesel erbij zetten.

Ik kies voor Le Havre omdat dat een eenvoudige haven is die bij elk tij kan worden aangelopen. Maar het is wel ver.  Het systeem berekent een vaartijd van 33 uur: dus een nacht op zee. En wat voor een zee: de klappen in de golfdalen – nu ik er recht tegenin vaar – zijn verschrikkelijk. Het lijkt wel of de boot op beton slaat. In de kajuit is het een puinhoop en ik vrees oprecht dat de boot lek zou kunnen slaan in dit geweld. Maar er is geen alternatief, dus doorzetten maar. Het zicht is er nauwelijks. De kusten van Engeland en Frankrijk heb ik nergens kunnen zien, zelfs niet vaag. Het is een lange zware nacht.

Dag 20: Maandag13 juni 2016

Het rammen gaat maar door, de aankomsttijd is rond 16.00 uur, overdag gelukkig, slecht zicht is beter dan helemaal geen zicht. Ondanks dat heb ik het vage vermoeden dat de wind afneemt.

Het vermoeden is juist en het effect van wind tegen stroom neemt geleidelijk af, waardoor alles wat dragelijker wordt.

Tegen 16.00 uur bereik ik Le Havre. De kust is nauwelijks te zien, maar waar de invaart is, is heel eenvoudig te zien omdat er veel grote schepen zijn. Ik zie ze heel vaag en de boeien zie ik helemaal niet. Wel passeer ik een paar onbegrijpelijke kardinale boeien, waar iedereen aan de verkeerde kant voorbij vaart.

Afmeren is eenvoudig omdat een Nederlander direct hulp aanbiedt. Maar de gekozen plek is niet zo fijn omdat de golven van de in- en uitvarende schepen hinderlijke golven veroorzaken. Op advies van mijn aanmeerhulp kies ik een andere ligplaats in een box, dat is veel beter.

Nu was mij al opgevallen dat de bovenste bakboord railing-draad er slap bij hangt. De voorste bevestiging bij de boeg is geheel verdwenen. Helaas blijkt de bevestiging die ik heb niet te koop. Ook de bevestiging van één van de stangen van de satelliet volgantenne blijkt te zijn verschoven. Deze bevestiging is niet meer goed en ik repareer het eenvoudig door dubbel gevouwen plakband onder de klemband aan te brengen met de plakzijde naar buiten. Het zit, maar echt betrouwbaar is het niet. Morgen maar eens op zoek gaan naar een betere klemconstructie.