Van Bert hadden we al een tijdje niet veel gehoord op onze watersportvereniging. Geen wonder, want Bert en zijn vrouw Ton reisden dit jaar dwars door half Europa op weg naar Pylos, Griekenland, waar ze in 2016 hun boot hadden achtergelaten om van daaruit zeiltochten op de Middellandse Zee te kunnen maken. Bert zou Bert niet zijn als er weer heel wat avonturen, wetenswaardigheden, technische probleempjes en anekdotes te lezen zijn in zijn verslagen van deze reis in 2018. Hierbij het eerste verslag (18 juni – 7 juli).
(Overigens zijn Bert en Ton al wel weer een tijdje terug in Twente)
Hugo
Dag 1: Maandag 18 juni 2018 – Vertrek uit Markvelde
Het vertrek is op maandag 18 juni 2018. We gaan met de auto omdat er nogal veel mee moet, onder andere de gerepareerde boegschroefmotor, de elektrische lier slinger, dekstoeltjes voor een betere zit met rugsteun in de kuip en nog een heleboel meer. De tuin moet aan kant zijn evenals het huis, zodat alles er schoon bij ligt als we weer thuis komen. Ton houdt niet van rommel en vuil. De buurjongen houdt het gras kort gedurende onze afwezigheid. Veel van deze werkjes komen op haar schouders neer. Ik heb mij nog bezig gehouden met het voegen van de muren van de schuur omdat dat ook wel is mag gebeuren.
De afstand is zo groot dat het navigatiesysteem de route niet in één keer kan berekenen, ik moet dus tussen plaatsen opgeven, de eerste is München.
Dag 2: Dinsdag 19 juni 2018 – De Balkan route
In Duitsland gebeurd er niet zo veel, de Autobahn is snel en eenvoudig en tegen de ochtend bereiken we München en ook nog Oostenrijk. De route gaat via Ljubliana in Slovenië en daarna Zagreb in Kroatië ook dat gaat vlot.
Dag 3: Woensdag 20 juni 2018 – Naar Kosovo
Daarna komt Bosnië-Herzegowina met Sarajevo, behalve wat regenbuien verloopt ook dit voorspoedig. Hierna Komt Prestina in Kosovo. We kennen daar een hotel dat slechts € 25,00 per nacht kost met een eigen garage en uitstekende bedden. Als je moe begint te worden is dat een zeer welkome onderbreking. In dit hotel wordt niets gevraagd, zelfs een registratie blijft achterwege, het is dus een prima hotel voor de snelle wip. Kosovo is een verademing; er wordt overal gebouwd, en het lijkt er veel beter te gaan dan in de direct omringende landen. Alles is er heel goedkoop, dus als je iets nodig hebt koop het dan hier.
Ik had er al eens een paar schoenen gekocht die mij uitstekend bevallen. Dus besloten we om ook voor Ton een paar schoenen te kopen. Het werden uiteindelijk mooie slippers.
Doordat we toch wel erg vermoeid waren besloten we er nog een dag aan vast te plakken.
We hebben een koelkastje om tijdens de lange reis bepaalde dingen – vleeswaar – koel te houden. Die werkt op 12 Volt, maar als je het contact uit zet blijft op het 12 Volt contact achterin gewoon de spanning staan en dat is gevaarlijk omdat je daarmee de accu helemaal leeg trekt. Ook werkt de 230 Volt aansluiting ervan niet zodat alles nog warm wordt als de auto langer stil staat. Ik probeerde dat op te lossen door de accu met behulp van de acculader op spanning te houden. Dat mislukte omdat mijn lader kapot was. Dus kochten wij ter plekke een andere lader, maar die bleek ook kapot. Het was van Engelse makelij. Toen wij terug gingen naar de winkel pakte de man een andere brand nieuwe lader van het zelfde type en merk en die bleek ook kapot. De man gaf ons het aankoop bedrag terug. Gelukkig had het hotel voor zulke problemen een grote vol geladen accu staan waarmee de auto gestart kon worden. Dat betekende wel dat we de auto niet mochten uit zetten de eerste uren. Maar doordat iedereen erg behulpzaam was en heel betrouwbaar, kwam alles weer goed.
Later bleek dat de 230 Volt aansluiting van de koelbox wel goed werkt, ook mijn acculader bleek niet kapot. Hoe het kwam dat hij in Kosovo niet werkte, blijft een raadsel.
Dag 4: Donderdag 21 juni 2018 – Nog een dag Kosovo
Ondanks dat Kosovo een moderne indruk maakt, is de groene assurantiekaart er niet geldig zodat je verplicht bent een verzekering te kopen (€ 15,00), onbegrijpelijk. Omdat ik vorig jaar tijdens het rijden in slaap was gevallen, kostte mij dat de linker spiegel. Bij een sloperij bij Pristina zetten ze er een andere spiegel op. Die was echter niet origineel, het glas van de spiegel kwam steeds los en is tenslotte gebroken bij het weer aandrukken van het glas. Ik ging terug naar die sloper om een ander glas te vragen. Ze konden mij niet helpen. Nog voor wij die sloperij terugvonden kwamen we eerst bij een ander sloperij uit, die wel een spiegel had. We gingen dus terug naar die eerste sloper en kochten daar een originele buitenspiegel voor € 40,00 compleet gemonteerd, zodat alles weer piekfijn in orde is.
Je kunt zien dat oude liefde niet roest; ze juichten er allemaal voor Kroatië toen die Argentinië met 3 – 0 versloeg in het WK.
Dag 5: Vrijdag 22 juni 2018 – Naar Skopje in Macedonië
Beren
Op weg naar Skopje zag ik een zwarte beer die op z’n dooie gemak een vuilniszak uit elkaar zat te trekken. Ton lag te slapen op dat moment. Er vlakbij was een vuilstortplaats en daar was blijkbaar iets te halen.Ook stak er een hert met gewei vlak voor de auto over, evenals een vos. Er is veel wild in de Balkan. De natuur is er overweldigend, evenals in het noorden van Griekenland. De route ging door een donker bos en boven op een berg met zendmasten speelden er ineens twee jonge beertjes midden op de weg. Een leuke ervaring. Gelukkig heb ik geen enkel dier aangereden; de Balkan is mooi!
Dag 6: Zaterdag 23 juni 2018 – Griekenland
Van de grens met Macedonië naar Pylos is exact 1000 km. De gewone weg is vanwege geldgebrek in een zeer slechte staat, een Euroland onwaardig.
Eenmaal op de Peloponnesos ging de reis veel sneller, de wegen zijn er veel beter en veelal nieuw, zodat we toch nog op een redelijke tijd in Pylos aankwamen, zo rond 13.30 uur.
De boot lag er nog prima bij, alleen was er door de zware zuiderstormen veel Saharazand op de boot en via ventilatiespleten ook in de kajuit terecht gekomen. Mijn lief Tonneke heeft dat allemaal weer netjes opgeruimd. Ook één van de landvasten was door de betonnen kade helemaal doorgesleten. De man van de watersportwinkel heeft daar een ander stuk touw bijgezet zodat de boot wel aangemeerd bleef.
Dag 7: Zondag 24 juni 2018 – Pylos
Om het doorslijten van de landvasten te voorkomen zijn we ook ketting gaan kopen zodat het eerste deel van de landvast van ketting is en de rest van touw. Het touwdeel maakt dan geen contact meer met de kade. Dat is een methode die door veel mensen gebruikt wordt.
Wat wel vervelend was, dat er een Duitser was – zijn auto had een Duits kenteken – die een hoop stampij kwam maken, de hele marina bij elkaar schreeuwde en die consequent Engels bleef praten en bleef schelden. Volgens hem lag ik op zijn ligplaats – hij had daar aan Niko (de plaatselijke crimineel) voor betaald. Maar de haven is gratis en Niko heeft er niets te zeggen. Deze schoftenstreek heeft hij bij mij de eerste keer ook uitgehaald. Hij doet of hij de baas is en besteelt op die manier argeloze nieuwkomers. Toen ik zei dat ik niet zou weggaan blokkeerde hij mijn auto zodat ik niet meer van de steiger af kon. Ik moest er om lachen omdat ik daardoor in alle rust alles aan boord kon brengen. Later kwam er een man die mij vroeg of ik mijn auto wilde weghalen omdat hij bepaalde boten moest bevoorraden met dieselolie. Ik zei dat ik dat wel wilde, maar dat ik er niet langs kon. Toen zei hij, als hij zijn auto niet weghaalt, laat ik hem wegslepen. De Duitser dacht dat hij een ligplaats had betaald, maar hij was gewoon bestolen. Iedereen kent Niko en weet dat het een dief en een oplichter is. Desondanks heeft hij ook veel vriendjes, die hand-en spandiensten voor hem verrichten. Zodoende wist hij dat ik weer in Pylos was en ving hij twee vliegen in één klap; mij pesten, die Duitser bestelen en zichzelf verrijken.
Dag 8: Maandag 25 juni 2018 – Meer Pylos
We verwijderen het woestijnzand en gaan de bimini bestellen. Het weer is erg slecht; heel veel wind en veel regen, maar de temperatuur blijft goed.
De watertanks zijn helemaal leeg, dus hebben we geen water. Om de waterboer te bezoeken moeten we naar de overkant varen. Dat willen we niet omdat we dan weer een duiker nodig hebben. We vertellen dit terloops aan de eigenaar van de watersportwinkel en hij belooft ons om ‘s avonds water te brengen. Hij kan niet eerder komen dan 22.30 uur na het sluiten van zijn winkel. Hij komt ook echt, maar hij heeft geen pomp bij zich en zijn slang is niet lang genoeg om de vulopening van de tanks te bereiken. Ook mijn tuinslang biedt geen soelaas, we krijgen zo niet veel water binnen.
Dag 9: Dinsdag 26 juni 2018 – Nog altijd Pylos
De eigenaar van de watersportwinkel stuurt de volgende dag zijn broer. Die is taxichauffeur geweest en nu afgekeurd en gepensioneerd, hij helpt zijn broer. Ton kwam met het idee om een emmer en een trechter te gebruiken. Het is een heel gedoe maar uiteindelijk krijgen we alle tanks gevuld, 550 liter in totaal. We bestellen de bimini die we vooraf moeten betalen, € 1000,00. Ook proberen we de weer ingebouwde en gerepareerde boegschroefmotor. Hij doet het over één kant (links), bij rechts brandt de meegeleverde zekering (10 Amp.) door, ik vermoed kortsluiting in het relais. Ik meld dit aan de verzekering en die geven toestemming om nieuwe relais te kopen, die we dus ook bestellen.
Ton maakt heerlijke spaghettisaus, de hoeveelheid is zo ruim dat we er driemaal van kunnen eten.
Dag 10: Woensdag 27 juni 2018 – Nog altijd Pylos
Het is nog altijd slecht weer, met harde wind en veel regen. Ook de beide relais die alleen als set (2 stuks – één links en één rechts) te koop zijn, gaan we bestellen, ze kosten ongeveer € 650,00.
We besluiten voor de afwisseling een vis te kopen, het worden 2 dorades (€ 13,00), die zo groot zijn dat we er twee dagen van kunnen eten, heerlijke vis. De eerste keer met geblancheerde groente en aardappels, de tweede keer met brood.
Door het slechte weer gaat niemand varen, iedereen blijft liggen.
Dag 11: Donderdag 28 juni 2018 – Nog meer Pylos
Er is een grote catamaran uit Australië gekomen die een wereld omzeiling maakt. Ik vermoed dat ze door het Suezkanaal gekomen zijn.
Dag 12: Vrijdag 29 juni 2018 – We schieten wortel in Pylos
Morgen wordt de bimini afgeleverd, die eigenlijk 20 cm te lang is. Hij moet geplaatst worden tussen de achterstaglijnen en de kajuitkap, afstand 2,20 m. De dichtbij gelegen lengte is 2,40 m en ik wil niet dat de bimini de zonnecellen op het kajuitdak afdekt. Daardoor moeten er gaten komen in het doek van de bimini om de staglijnen te laten passeren. Deze gaten moeten versterkt worden met zeilringen van roestvast staal. De watersportwinkel heeft alleen ringen van 15 mm, maar die zijn te klein. De wandspanners zijn al 15,5 mm en er moet ook nog een antennekabel bij langs. Dus moet ik minimaal 25 mm hebben. De baas van de watersportwinkel belooft zijn best te doen.
Dag 13: Zaterdag 30 juni 2018 – Nog altijd Pylos
De bimini wordt ‘s morgens al gebracht, dus ik kan meteen aan de slag. Het weer is opgeknapt en het ziet er nu weer Grieks uit. Het uitpakken en in elkaar zetten is lastig omdat het zo onhandelbaar groot is. Maar eigenlijk is het eenvoudig, probleem is alleen de bepaling van de afstand tussen de gaten. De achterstaglijnen lopen schuin uit elkaar en daardoor is de afstand tussen de gaten afhankelijk van de hoogte van het zonnedak. Zolang ik de zeilringen nog niet heb schuif ik het probleem voor mij uit. Uiteindelijk moet er tussen de kajuitkap en het zonnedak een kijkspleet overblijven om zicht vooruit te houden. Het moet allemaal wachten tot maandag. Om het makkelijk te houden eten we pannenkoeken. We houden nog twee pannenkoeken over die we later opeten. Vanwege de warmte hier drink je veel en eet je weinig.
Dag 14: zondag 1 juli 2018 – Nog meer Pylos
Omdat we toch niets kunnen doen op de boot nemen we de auto en gaan naar een strandje, even voor Finikounta. Er is daar een tentje waar we cappuccino nemen Een naaktstrand is vlakbij, wel zo makkelijk omdat ik geen zwembroek heb meegenomen. Op de terugweg gaan we iets eten op de camping van Methoni; spaghetti met garnalen, gesmoorde aubergine en een halve liter droge rode wijn. Alles smaakte voortreffelijk en er waren veel garnalen bij. Al dit lekkers kostte slechts € 21,00 voor twee personen.
Dag 15: maandag 2 juli 2018 – Kalamata
Vandaag komt de bimini. Nadat we alles in elkaar hebben gezet, blijkt geen van mijn inbussleutels te passen op de madeschroefjes waarmee de buizen worden vastgezet. Ze zijn niet M6, maar 1/4”. Geen enkele sleutel past en er is geen passend gereedschap te vinden in Pylos.
Ik erger me dood aan deze situatie en we besluiten naar Kalamata te gaan om een Engelse inbussleutel te kopen. Dat lukt niet omdat de winkels al gesloten zijn. We gaan lekker eten bij een groot Italiaans restaurant aan de haven.
Dag 16: dinsdag 3 juli 2018 – Nog een keer naar Kalamata
Bij de watersportwinkel gaat het fout. Ik roep naar Ton: “Ik ga de auto halen, we gaan naar Kalamata, loop jij maar vast langs de weg”. Ik neem gewoon aan dat ze dat gehoord heeft en loop de trappen af naar de haven. Als ik bij de weg kom zie ik Ton nergens. Ik rijd de weg tweemaal helemaal af, maar vind haar niet. Dus ga ik alleen naar Kalamata en vind daar vrij snel de winkel die wel een Engelse inbussleutel en madeschroefjes heeft. Daarna ga ik snel terug naar Pylos. De afstand Pylos – Kalamata is 50 km.
Dag 17: woensdag 4 juli 2018 – Wachten in Pylos
We moeten wachten op alle bestellingen en besluiten het strandje op te zoeken in de buurt van Finikounta. Er is daar zelfs een naaktstrand in de buurt, maar het zand is zo heet dat ik na wat zwemmen Ton gauw weer opzoek die bij het tentje daar was blijven zitten. Ze hebben er schaduw op het terras. Ton bestelt een wijntje en ik een whisky, het is er goed toeven.
Dag 18: donderdag 5 juli 2018 – Wachten in Finikounta
Omdat we nog altijd niet weg kunnen, gaan we nog een keer naar het strandje bij Finikounta.
Dag 19: Vrijdag 6 juli 2018 – Weer Pylos
Het bedrijf dat de bimini geleverd heeft, stuurt op mijn mailbericht twee andere passende eindstukken en een passende inbussleutel. De reis naar Kalamata was dus eigenlijk niet nodig geweest.
Om de ketting van het anker uit de havenketting te trekken en toch een mooring te behouden, knoop ik een lijn aan het uiteinde van de ankerketting met een paalsteekknoop. Bij het optrekken loopt de ketting plotseling vast en de zekering brandt door. Bij het vervangen van de zekering schakel ik de stroom er af en vergeet hem weer in te schakelen. Ik denk er verder ook niet meer aan. Ik moet een manier bedenken om het touw aan de ketting te bevestigen zonder dat er een verdikking ontstaat zodat alles door het oog van de havenketting kan.
Dag 20: Zaterdag 7 juli 2018 – Eindelijk vertrokken uit Pylos
Alle dingen zijn aan kant, we zijn helemaal klaar om te vertrekken uit Pylos. De was is opgehaald. Er is echter nog één probleem: het waait hard! En in harde wind is vertrekken lastig, dus wachten we tot ca. 15.00 uur.
De wind staat bijna plat achter en toch is de snelheid slechts 2 knopen met veel rollen vanwege de hoge deining. Dus mag de Diesel helpen wat een betere stabiliteit geeft. We komen nog mooi op tijd aan bij Methoni. Ton wil er het anker daar laten vallen, maar het werkt niet. Pas na enige tijd schiet mij te binnen dat ik de hoofdschakelaar had uitgezet.
Ik wilde ook de genua met de elektrische lierhandel binnendraaien. Wat er gebeurde weet ik niet, maar de handel trekt me bijna overboord. De genuaschoten raken los en zijn een prooi voor de wind. Ik kan de losgekomen en zwiepende schoot niet te pakken krijgen.
Door de harde wind en te weinig ankerketting drijven we behoorlijk af. Er komen twee mannen in een dinghy helpen. De ene is Jan die we ook in Pylos hebben leren kennen, de andere is een Fransman die bij hem in de buurt lag en die een dinghy heeft. De dinghy van Jan is nl. niet te gebruiken omdat er geen bodem in zit..
Samen komen ze naar ons toe om te helpen.
Er zijn een paar dingen fout gegaan:
De ankerlier werkte niet omdat ik de hoofdschakelaar had uit gezet. En de elektrische lierhandel werkte zo krachtig en ook nog in de verkeerde richting, dat de pallen van de snelloop werden afgebroken en ik zelf bijna overboord werd gegooid. Door de extreem hoge snelheid van de lier werd de genua opgerold en gedeeltelijk verkeerd om.
De schoot raakte losgetrokken en wapperde in de wind. Ik vroeg de mannen mij de schoot aan te geven, die ik snel op de kikker belegde, waarna ik naar de kajuit terug rende om de lier weer in te schakelen. Daarna ging ik naar de stuurstand, want het anker was nog niet voldoende gevierd.
Ondertussen bonden de mannen het zeil van de genua samen rondom de voorstag. Ze meldden dat het zeil verkeerd was opgerold en bonden het vast met de schoot, die ze daarvoor losmaakten van de kikker. Vervolgens hielden ze zich bezig met het uitzetten van het anker en keken niet meer naar de schoot die nu weer vrij was. De schoot werd vervolgens gegrepen door de schroef. Gelukkig kwam deze niet geheel strak te staan, maar zat wel vast. Het werd al donker en dus liet ik het zo. Genoeg voor vandaag.
(Wordt vervolgd – Hugo)
Follow Us!