Boot op de wal?
Ik besloot de boot op de wal te zetten. Ze zeiden hier echter altijd dat dat niet kon omdat de boot te zwaar zou zijn. Ik dacht daardoor dat de oude kraan die hier is, de boot niet kon tillen. Maar dat was niet zo. De boot weegt 10 ton en de kraan kon wel 40 ton tillen.
Het echte probleem was echter dat ze geen bokken hadden die zwaar cq. groot genoeg zijn. Maar die waren in de maak en het zou 20 dagen duren voordat ze klaar waren.
En daar wacht ik nu maar op. Daarom staat ‘vaar’ in de titel van het verhaal tussen aanhalingstekens. Ik drijf wel, maar vaar niet. Komt eigenlijk wel goed uit omdat de papieren nog niet helemaal oké zijn. De Griekse bootbelasting geldt alleen als je vaart.
(in 2019 ingevoerd: voor een boot tussen 10 en 12 m.: € 33/maand.. red.)
Er is hier een Franse jongen, met vriendin en een zoontje van zo’n 8 á 9 jaar, schat ik, die zei “betaal alleen als je vaart”. Nu begin ik te snappen waarom zoveel mensen blijven liggen: haven gratis, belasting niet nodig.
Een beetje saai is het wel, maar je moet wat. Nu ik dit schrijf is het 5 oktober 2019 en een temperatuur van zo’n 30O C elke dag. Die 20 dagen zijn dan wel na 11 oktober voorbij, maar iedereen zegt, het zijn 20 Griekse dagen, reken er niet te vast op. Het weer geeft soms een kletterbui, maar verder heerlijk weer. Ik zie hier behalve Fransen, Nederlanders en Duitsers, ook Belgen (Vlamingen). Die laatsten waren het er niet mee eens toen ik zei “dat maakt geen verschil met Nederlanders”.
Nu heb ik een Franse boot, en daarop bevindt zich een groepen-schakelaar waarop staat: FROID ATTELE. Ik wist niet wat dat betekende, dus dacht ik, laat ik dat eens vragen aan die Franse jongen. Hij wist het ook niet. Hij zei: “I live outside France, I have no idea”. (“Ik woon buiten Frankrijk ik heb geen idee”). En dat vind ik nou een leuke grap. Er staat ook een Engelse vertaling bij: FRIGOBOAT. Maar ook dat zegt mij niets.
(misschien Frigoboat koelkast? – red.)
Dus dit jaar is er van varen niets gekomen. Af en toe bezoek ik het strand bij Finikounta, maar alleen is niet zo leuk. Het tentje (barretje) dat er toen was, is er niet meer. Het lijkt nu eerder een homo ontmoetingsplek.
Ik sprak ook nog een Zwitser die wilde weten waarom ik niet ging varen. Ik hielp hem met vertrekken: hij ging naar Messina (Italië). Ik zei dat dat hem vier dagen zou kosten, maar daar maakte hij geen probleem van. Waarom hij Griekenland verliet, vertelde hij niet.
Het Griekse eten
Vandaag ontmoette ik een Surinaams stel met dochter die ook wilden gaan eten, maar ook hen beviel het traditionele Griekse eten niet zo goed. Het is altijd koud en rauw, het ligt zwaar op de maag en het is overal hetzelfde, ze kunnen niet anders. Altijd tomaat, rode ui, komkommer, heel veel olie en feta en het gegrilde vlees is van te voren gegrild. Dan is het sneller klaar. Meestal zit er ook Tzatziki bij, een soort Griekse yoghurt met kruiden erdoor.
Conclusie: ze leren het nooit en ze kunnen er helemaal niets van. Grieks eten is een bezoeking, waar je uren, soms dagen lang last van hebt. Gewoon een warme maaltijd serveren met dingen die gaar zijn: het lukt ze nooit. Net zo min als ergens smaak aan geven. Dat Grieken zo slank blijven, komt omdat het eten gewoon niet lekker is. Als een Griek dik is, komt dat door snoepen (vooral veel zoete dingen voor de dames, en als het mannen zijn, is de oorzaak drank).
Gelukkig zijn er ook Italianen…
Omdat de Griekse traditionele maaltijden mij zo slecht bekomen, besloot ik vandaag – zondag 6 oktober – zelf maar iets te kokkerellen, bestaande uit kip filet, een halve ui en halve tomaat en een hele paprika met rijst. En dat smaakte prima. Maar helaas heb ik in de winkel de verkeerde wijn gepakt, ik moest droge rode hebben maar ik pakte medium sweet. Ook rood, dat wel, maar niet droog en dat is jammer want ik ben geen liefhebber van zoet. Volgende keer beter opletten. De verpakkingen lijken te veel op elkaar. Wat mij de vorige jaren wel heel goed beviel, was de spaghetti met fruits de mer van het restaurant van de Methoni camping. Dus dat kan ik ook nog wel een keer doen.
Het is koeler geworden met regen, maar toch nog 26 graden.
Vandaag 7 oktober laat het Griekse weer het een beetje afweten: de hele dag bewolkt en regen, 23 graden. De accu’s hebben krap 10 Volt, de zonnecellen doen maar weinig. De windgenerator doet wel iets, maar te weinig.
Ik heb ingevroren vis gekocht, drie kleine visjes met courgette en paprika à € 3,40. Ik heb er een gegeten en nu nog twee over. Het lijkt op sliptong, maar ik denk dat het andere vis is. Het smaakte beter als de rauwkost die hier gebruikelijk is. Die twee vissen heb ik in de koelkast gelegd. Dat brengt de temperatuur in de koelkast weer wat omlaag.
Natuurlijk is het saai, dat wachten. En nu maar hopen dat de kraandrijver woord houdt. Hij zit de hele dag een dobbelsteenspel te doen met een andere ouwe kerel; een bruin leven is het, maar dat is het mijne ook.
Dinsdag 8 oktober: Accu problemen
Het regenfront is voorbij en de zon schijnt weer. Temperatuur 22O en dat gaat nog oplopen.
De accuspanning is zo dramatisch laag (7,5 Volt) dat ik toch maar de diesel gestart heb. Laadstroom 48 A. Ik doe dit nu al een hele tijd omdat de accuspanning niet omhoog wilde gaan. Blijkbaar moet er zo veel lading in dat ik dit nog een hele tijd moet voortzetten.
Nu, om 12 uur, is de spanning 13 V en de laadstroom 46 A, nog altijd een te hoge laadstroom. Betekent dit dat de accu’s aan het eind van hun leven zijn?
Ik heb geïnformeerd of iemand dat kan testen, maar in Pylos is niets mogelijk. Onbegrijpelijk. De koelkast schakelt zich zelf uit bij te lage accuspanning, maar hij heeft zichzelf nog niet ingeschakeld.
Net weer gekeken en hij koelt nu. Omdat er nu ook voldoende warm water is, kan ik de vaat doen. Ik vraag mij af of ik de motor moet laten lopen tot de laadstroom onder de 20 A is. Het is nu 12:15 uur, laadstroom 44 A. Om half 2 ben ik gestopt, de vaatwas gedaan en de laadstroom is weer 40 A. Genoeg brandstof verbruikt. Elektriciteit is niet gratis!
Ik dacht dat de Franse jongen met vriendin en zoontje waren vertrokken, maar dat is niet zo. Ze zijn weer aan boord, evenals de twee Engelse meisjes, die zijn ook gewoon aan boord.
Morgen haal ik de dinghy uit het water, laat hem drogen en pak alles weer in. Ik hoop dat de boot het water uit kan, dan kom ik weer naar huis.
Dan moet ik thuis maar eens zien uit te zoeken of de accu’s vervangen moeten worden.
(wordt vervolgd)
Follow Us!