Vorige week ontving ik een bericht van Bert Barendrecht met een verhaal hoe hij terugkeerde naar zijn boot in Griekenland (dit keer alleen), hoe hij zijn boot daar aantrof en wat zijn aanvankelijke plannen waren.

Om een lang verhaal kort te maken: eenmaal aangekomen heeft hij geen meter gevaren, ontdekte schade aan de boot, verrichtte wat reparaties, wachtte op een bok die maar niet kwam en keerde – blijkbaar in één lange ruk –  onverrichterzake terug naar huis.
Als ik het verder goed begrepen heb, is het zijn bedoeling om tzt. zijn eigen bok daar naar toe te brengen om de boot op de wal te plaatsen.

Het is – Bert eigen, denk ik..- een lang verhaal en niet alles is interessant voor een watersporter. Ondanks dit alles zit er toch een leuk verhaal aan vast, dat m.i.z. het lezen ervan de moeite waard is.
Zoals gebruikelijk zal het verhaal in delen op onze website geplaatst worden.
Hugo

“Vaar”belevenissen 2019

De reis er naar toe.
Het vertrek viel dit jaar op het eind van de zomer. Het was al september, de exacte datum weet ik niet meer zo precies. Ton wilde niet mee, maar ik vond en vind, dat je een boot niet zo lang ergens kan achterlaten zonder er naar om te kijken. Waarom Ton niet mee wilde moet iedereen haar bij gelegenheid zelf maar vragen.

Bert’s boot

De reden om zo laat in het jaar te gaan komt doordat de Grieken zeiden: “Je moet later in het jaar gaan, dan vind je makkelijker een ligplaats en is het minder druk”. De mooie zomer in Nederland maakte langer wachten ook meer logisch. Dus ging ik uiteindelijk alleen.

Om een mooi bijgewerkt navigatiesysteem (voor de auto -red.) te hebben liet ik het systeem updaten bij de Media Markt. Er waren veel nieuwe wegen bijgekomen – ook in Griekenland – die veel sneller waren. Maar zonder dat ik dat wist waren hierdoor ook alle landen van het voormalige Joegoslavië uit het systeem verdwenen. Dat bleek een lelijke tegenvaller. Om de kosten van tolwegen te vermijden, en omdat de omgeving te mooi is om er zo snel doorheen te rijden, kies ik altijd voor de gewone 2-baans wegen, ook in Oostenrijk. Maar Kroatië, Servië, Bosnië Herzogevina, Montenegro, Albanië, Kosovo en Noord Massadonië zaten niet meer in het systeem. In het begin is dat niet zo erg.

In Oostenrijk stuurde het systeem mij naar de trein met autoverlading door het Taueren Massief. Dat was best wel leuk, weer eens een andere route. De vele mountainbikers die er waren, vonden het een veel betere keuze dan door de Felber Tauerentunnel omdat daar altijd stau is. De kosten zijn ongeveer even hoog en het is makkelijk en snel.

In Kroatië staat Split vrijwel direct op de wegwijzers. Niets aan de hand, denk je dan. Maar op een gegeven moment houdt de wegbewijzering op door de vele nieuwe  wegen en heb je geen idee hoe je verder moet rijden. Ik hield de kustweg aan, lekker makkelijk: gewoon de zee volgen. Maar je loopt volkomen vast en bleef er niets anders over dan de tolweg te nemen. Dat gaat snel en er was ook de mogelijkheid een toilet te vinden. Van waar ik vandaan kwam, woonde niemand en er was niets te krijgen, zeker niet ‘s nachts.

Grensperikelen..
De tolweg eindigde uiteindelijk bij de grens met Bosnië Herzogevina. Daar controleerde de douane alles wat ik bij me had. Teveel eten voor één persoon was hun mening en was hun excuus om al het bier en de uit Nederland meegenomen kaas, een fles Sugocasa van Grand Italia, een fles Advokaat en nog zo het een en ander, te stelen (..). Bosnië Herzogevina is hiervoor een beruchte staat, al jaren.

Als het navigatiesysteem had gewerkt had ik die grensovergang kunnen vermijden. Er vaart namelijk een veerboot naar een langgerekt schiereiland, en kom je voorbij Bosnië Herzogevina en hun grenzen. Bij de overige landen zijn er geen problemen, alleen de weg naar Shkoder in Albanië is zo slecht dat je jezelf afvraagt of je nog wel op de goede weg bent. En in Albanië kon ik de weg naar het zuiden niet vinden.

Gewoon naar het zuiden rijden werkt niet: ik liep muurvast in een agrarisch gebied. Maar de Albanezen zijn behulpzaam en zo kom je op de goede route. In Albanië is een nieuwe weg naar Griekenland, maar die kon ik ook niet vinden Er is echter een alternatief, gewoon vanaf Florë, de kustweg naar het zuiden nemen en waar de kustweg ophoudt, linksaf het binnenland inslaan. Die weg is qua natuurschoon mooi, maar erg slecht. Wel leuk om te rijden, je ziet nog eens hoe mooi Albanië is. In Griekenland neem je route 5 – het systeem doet het weer – en je bereikt behoorlijk snel je plaats van bestemming.

Mea Culpa..
Later toen ik de auto weer inruimde voor de thuisreis vond ik alles weer terug. Het was niet gestolen, alleen willekeurig uit de plaatsen gehaald waar ik het had opgeborgen. Daardoor kon ik het niet meer vinden. Uiteindelijk is er helemaal niets gestolen, dus die beschuldigingen neem ik terug. Dat ik negatief over Bosnië oordeelde komt doordat ik in het verleden wel ben bestolen en zelfs door de douane met een pistool bedreigt ben, toen ik de spullen terugvroeg. Maar nu hangen er overal posters die oproepen om de corruptie uit te bannen.

Aangekomen bij de boot
De boot lag er ogenschijnlijk nog goed bij. Maar dat was niet zo. De manier van  vastleggen is niet goed geweest: door een storm van afgelopen winter is de boot tegen de steiger geramd en heeft schade opgelopen. Een paar Duitsers die vlak bij mij lagen hebben foto’s van de schade gemaakt voor de verzekering.

Om de boot beter van de steiger af te houden hebben de Grieken een extra anker aangebracht met een stuk ketting eraan en voor de rest touw. Die moest ik natuurlijk wel betalen: € 200,00. Het geheel heeft verdere schade voorkomen. Dat anker wil ik niet en  blijft daar gewoon achter, zodat iedereen er gebruik van kan maken als ik er niet ben. Omdat ik nog geen registratie had, kon ik de Griekse bootbelasting niet voldoen. En er was nog een ander probleem: nl. de buitenboord-afsluiter van het toilet zat – en zit -muurvast. Toen ik die met geweld, met behulp van de Bahco open draaide, kreeg ik hem niet meer dicht. Maar met een afsluiter die niet dicht kan, wil ik niet de zee op.

Een spuitbus met penetrerende olie bracht wel een kleine verbetering, maar erg goed kan je er niet bij. Toen ik de slangen losmaakte, stroomde het water meteen naar binnen en heb ik de slangen dus maar weer ijlings teruggeplaatst en vastgemaakt.

(wordt vervolgd)