Nadat mijn Sailor RT2048 marifoon defect was geraakt en ik het advies kreeg van Brand (de reparateur) om mijn antenne ook maar eens na te kijken, heb ik staande golf metingen gedaan (met een SWR-meter van Rinus) en geconstateerd dat mijn Navman-mastantenne defect was. Dit bleek ook het geval te zijn met een reserve-antenne van Shakespeare.
Om eens te kijken wat er nu aan mankeerde, heb ik beide antenne’s opengeslepen. Het is heel verrassend te zien hoe verschillend de constructies van beide zijn. Ik heb hiervan wat foto’s gemaakt.
– De Shakespeare is veel robuuster, gevat in een zwaar uitgevoerd koperen behuizing. Het signaal
wordt via een kleine condensator vanaf een stevige spoel uitgekoppeld. Het vreemde is wel dat de antennespriet via de spoel onderaan aan het huis aan massa ligt.
Duidelijk is dat een ohmse meting vanaf de marifoonplug geen zin heeft vanwege de condensator.
Nadeel van deze antenne is de vaste kabel aansluiting door het ontbreken van een N-connector aan de antenne, dus ook niet los te halen is van de mast.
– De Navman heeft een kleine spoel, maar dan geëtst op een printplaatje. Hier geen condens
a
tor en dus wel ohms door te meten. Ik constateerde twee defecten: corrosie tussen antennespriet en koperen voet (=> geeft extra weerstand) en een losgeraakte soldeerpunt aan de antenneconnector (massa). Hierdoor werd duidelijk dat de antenne soms wel, soms niet, functioneerde als ik de antennespriet heen en weer bewoog.
Conclusie voor mij: de aanschaf van een nieuwe antenne en …….ohmse metingen zeggen dus weinig tot niets over de goede werking van een marifoonantenne.
Hugo
