Reisverslagen

Het is zonnig, de Z-wind matig, goed weer dus om richting IJmuiden te gaan en mogelijk nog door te gaan naar Scheveningen.

Marianne is sceptisch: staan er geen hoge golven op zee van de dagen ervoor?  We bekijken het wel als we in IJmuiden zijn. We vertrekken om 10.00 uur. Praktisch het hele traject van 13 NM is bezeild. Het gaat niet hard met deze 2/3 Bf wind, maar in het zonnetje is het genieten. Het is n.b. onze 1ste echte zeildag van deze vakantie!!
Af en toe moet wel de motor aan om nog enige vooruitgang te boeken. Bij het uitschakelen ervan hou ik plotseling de stopknop in mijn handen. Binnenkabel afgebroken bij de motorhendel! We laten de motor maar meelopen. Na de passage van de kleine zeesluis lopen we om 13.30 uur de Seaport Marina van IJmuiden binnen. Het is er niet druk en een vrije box is overal beschikbaar.
Ik ga meteen op zoek naar een nieuwe kabel. Maar Volvo Penta aan de haven heeft ze niet in voorraad. Misschien morgenvroeg als ik gelijk bestel. Daar ga ik niet op wachten.
Ik bekijk de kabel nog eens goed en zie een mogelijkheid om deze wat te verkorten en weer in te bouwen. Weer een probleem opgelost!
Het supermarktje aan de haven blijkt falliet te zijn. De winkelgalerij ziet er ook wat verwaarloosd uit. Geen brood dus morgen? Met de vouwfiets ga ik op stap. Het centrum van IJmuiden zit een heel eind van de haven. Wel een nadeel voor de sfeer van de hele Marina, naar mijn mening.

Die avond gaat het buiten weer hard te keer. De masten gieren door de haven. Moeten we dan weer verwaaid blijven liggen?

De wekker staat op 07.00 uur. Als we gaan willen we de ebstroom van 07.35 uur mee krijgen. De wind blijkt mee te vallen en is NW. Helemaal gerust is Marianne niet, maar gaat toch overstag.

We vertrekken uiteindelijk om 08.15 uur. Met een vaart van over de 7,3 kn vliegen we de kust langs. De afstand van 24 NM wordt dan ook in record tempo afgelegd. Onderweg meld ik me bij mijn broers: de Kingfisher komt er werkelijk aan! Ze vonden ons maar watjes. De DeGrooten hebben in hun roemrijke verleden wereldzeeën bevaren en wij maken ons druk over de hoge golven en wind die maar in de verkeerde richting waait….? Maar als we de havenmonding van Scheveningen invaren staat broer Wim toch op de pier namens het commitee van ingeleide!
Om 11.15 uur meren we af in de haven van Schevingen. We zijn er niet alleen! Het ligt vol met boten en deelnemers aan de North Sea Regatta, een race van Scheveningen naar Harwich.
Mijn broer komt ons begroeten en we nemen alle tijd voor een kop koffie.

Als het starttijd is voor de regatta om zes uur loopt de haven helemaal leeg en krijgen wij een box aangewezen van de vriendelijke havenmeester. Als we net vastgemaakt hebben komt hij bedremmeld zeggen dat we er toch weg moeten. Een van de deelnemende boten heeft bij de start averij opgelopen en wil zijn plek (onze box dus) weer innemen. De boot heeft inderdaad enorme schade opgelopen aan de zeereling achterop. De vrouwelijke bemanning kijkt er niet vrolijk bij….Geen wonder!
De ligging van de Marina van Scheveningen blijft wonderlijk. Het havenkantoor, de WC’s en douches zijn straten ver verwijderd van de haven zelf. Als je aan de zeezijde ligt gaat het nog, maar ben je ver verwijderd van de restaurantjes aan de overkant, als je aan de stadzijde ligt kan je gelijk aan een tafeltje aanschuiven, maar moet je helemaal omlopen voor de WC’s en douches. Het is al zo dat de havenmeester je aanbiedt om je per dinghy over te zetten als je het havengeld wilt voldoen!

De volgende dag stappen we op de fietsjes en bezoeken we onze ouders. Mijn moeder wordt morgen 92 jaar! Met hen beiden in rolstoelen maken we een wandeling naar Kijkduin en laten ons daar vergasten op pannenkoeken en poffertjes. Ze genieten zichtbaar van dit uitje en alles gaat schoon op.
‘s Avonds krijgen we bezoek van mijn verdere familie en het wordt eigenlijk een beetje laat. De tocht voor de volgende dag is nog niet voorbereid…..Tot 01.00 uur ben ik nog bezig om de route en waypoints uit te zetten. Dat wordt dus een kort nachtje, want nu willen we helemaal maximaal gebruik maken van de ebstroom. En die begint weer om 07.30 uur!
Afhankelijk van de voortgang willen we naar de Roompot in Zeeland, of als het lekker gaat door naar Zeebrugge in België

Het ziet er buiten nog niet echt lekker uit. Maar de windrichting is goed en met dit windje achterop kan het niet beter.

In ijltempo maken we de boot gereed en zijn we 07.15 uur al op zee! Ook nu weer krijgen we buitengaats te maken met hoge golfslag. Maar eenmaal op koers valt het mee.

Er is echter weinig wind om de boot maar een beetje op gang te krijgen. Meer dan 5 kn moeten we wel hebben, anders halen we ons doel niet.  Zeilen naar beneden dus en (opnieuw) op de motor verder.
Het oversteken van de maasmonding is altijd spannend. Ik meld ‘Kingfisher’ bij de aanloopton en krijg van Verkeerscentrale Maasmond de opdracht te blijven luisteren. Nu komt ons nieuw aangeschaft AIS systeem goed van pas. En je zal het net zien: zo is er geen schip te bekennen, maar als we gaan oversteken, komen er net twee vrachtvaarders in de verte opduiken die op ramkoers lijken te liggen. Het AIS begint ook al alarm af te geven, maar Maasmond houdt zich stil. Één van de kapiteins begint toch nerveus te worden en vraagt Maasmond of dat “jachie” voor hem niet moet uitwijken. Wij voeren immers geen zeil? Maasmond komt in de lucht en geeft opdracht om koers en snelheid (8 kn inmiddels) aan te houden. Niets aan de hand dus en beide schepen gaan een eind achter ons langs.
Even voor 13.00 uur zijn we bij de Banjaardbank, 44 NM van Scheveningen en de splitsing naar de Roompot. Het gaat zo lekker dat we besluiten door te gaan. Nu nog 39 NM te gaan. Ter hoogte van Vlissingen neemt de wind weer wat toe en gaat de Genua op. De snelheid loopt nu wel wat terug want ook de stroom is omgekeerd. Maar de boot is nu een stuk stabieler geworden en dat voelt lekker aan. Ter hoogte van Zeebrugge moeten we op de kust af. Het is daar uitkijken geblazen want er liggen een paar zandbanken voor de haven en in de vaargeul is het tamelijk druk met schepen uit de Westerschelde. Door de hoge golfslag en de sterke stroom van bijna 3 kn (!) voor de monding langs, is het nog een hele tour om binnen de haven te komen. En, je zal het altijd zien, met op hetzelfde moment een uitvarende veerboot die precies jouw wal wil varen!

Om 19.45 uur meren we af in de Marina naast de Vissershaven van Zeebrugge. Een tocht van ruim 12 uur volbracht! We geven elkaar een dikke zoen: we hebben nu eindelijk het idee dat we Engeland wel zullen halen!
De haven ligt stampend vol. Het lange weekeinde is daar debet aan en voor de meeste Noord-gaanders is de zee met deze NW-wind veel te rauw (gebleken). Sommigen hebben het nog wel geprobeerd, maar kwamen al gauw terug.

Met de vouwfietsjes – hier zeer geestig ‘plooifietsjes’ genoemd – verkennen we de omgeving. Zeebrugge was toch leuker dan ik dacht na mijn bezoek met Dick Ringenier aan de haven vorig jaar.

Nu we de fietsen bij ons hebben, kom je toch op de interessantere plaatsen. Het is een druk bezochte haven, o.a. door veel autocarriers en ook cruiseschepen. In de “kaaien” barst het dan ook van de  auto’parkeerhuizen’ en parkeerplaatsen met rijen nieuwe en dure auto’s.

De hefbrug met zijn gigantisch hoge brughelften, blijkt van de zeesluis te zijn. De sluis geeft toegang tot de autokaden daar achter en tot het kanaal naar Brugge. Je kan er met je zeilboot naar toe.

Deze eerste dag fietsen we naar het strand en boulevard van Zeebrugge. Het is prachtig weer en de strandliefhebbers komen er aardig aan hun trekken. Je vindt er veel vliegeraars en kitesurfers.

De Belgen houden – net als de Borkumers en Norderneyers – ook veel van badhokjes, want het barst ervan. Hier zijn het echter badhokken om je om te kleden en voor de berging van je spullen. Van daaruit  togen we de andere kant op en bezoeken we Knokke. Maar dat was veel van hetzelfde.

Brugge blijkt redelijk dichtbij te liggen (15 km).  Dus de volgende dag opnieuw op de fiets geklommen en op naar Brugge. Een prachtige stad met heel veel historie, mooie gebouwen, kerken en gevels.

Maar het was er toch druk….Je kon over de hoofden heen lopen.

Maar het bezoek is alleszins de moeite waard. We komen er wel eens terug als we meer tijd hebben. Op de terugweg verrijden we ons en komen we in Heist terecht, vlakbij Knokke. De bewegwijzering voor fietsers is hier dan ook zeer matig….wat zijn we in Holland toch verwend!

Marianne kijkt wel wat bezwaarlijk als ik meld dat we toch gaan vertrekken. Het is pas zes uur in de morgen…. en het ligt nog zo lekker. Bovendien is er toch slecht weer voorspeld? Windkracht zes en kans op 40 kn windstoten in onweer, toch?

Maar buiten op dek is alles rustig, de vlaggetjes wapperen maar wat in een matige wind. Naar Oostende is het 15 NM en met de wind achter en stroom mee moet dat een peuleschil zijn.

Getraind als we inmiddels zijn – van bed tot opgetuigde boot – varen we om zeven uur al de marina uit en melden ons bij Port Control. We krijgen permissie om uit te varen, maar wel aan stuurboord want we krijgen een cruiseschip als tegenligger. Het blijkt de “Prinsendam” te zijn. Alle uitgaand verkeer is blijkbaar verboden want de lichten op het havenhoofd staan plotseling op 3x rood. Dat had onze PC’er er niet bij gezegd. Wachten dus totdat de zeereus voorbij stoomt.
Net vrij van de pieren op zee moeten we even de hoge golven trotseren die er nog staan van de nacht, maar eenmaal richting kust rijden we met de wind pal achter de golven af. Er staat maar een matige wind en met een grondsnelheid van 5,8 kn varen we naar Oostende. We varen over de zandbanken dicht aan de kust, want er staat genoeg water (steeds 8-9 m). Om 10 uur meren we af in de “Royal North Sea Yacht Club’, ontvangen door de altijd vrolijke en gezellige havenmeester. Volgens hem kunnen we langszij de steiger blijven liggen, want in de middag verwacht hij dat de haven leegloopt: weekend voorbij, meneertje………

Die dag houden we ons verder koest, geen uitstapje. Er zijn nog genoeg klusjes aan boord.
‘s Middags krijgen we bezoek van de douane. Alles willen ze zien: ID’s, ICC (internationaal vaarbewijs) , verzekeringscertificaat, marifooncertificaat. Ook willen ze alle kenmerken van de boot weten. Hele vellen vol worden er geschreven. En wat gaan jullie er nu mee doen, vroeg ik. Wordt allemaal centraal opgeslagen voor naslag als de boot nogmaals in België wordt aangetroffen. Over het feit dat de boot vol kan zitten met drank, drugs of sigaretten werd geen vraag gesteld………

In de mast zit de lazy jack vast, geklemd om het asje. Omringende schippers bieden hun bootsmanstoeltje aan en me in de mast omhoog te lieren. Ik heb daar weinig trek in want het water in de haven is erg rumoerig en de mast zwiept continu heen en weer. Met vier aan elkaar geknoopte bezemstelen haal ik de benodigde lengte en druk de lijn weer terug in het blok. Probleem verholpen. Ik mag tevreden over mezelf zijn….

Dit jaar gebruik ik een ander navigatieprogramma, ook van Stentec, maar nu de WinGPS4 Voyage, op mijn oude Thales laptop (jaja, die doet het nog steeds!). Dit programma gebruikt de recente NL-tides en de US-Grib-file data voor adviezen over de uitgezette route. Zo kan ik met een tijdschuifje zien wanneer de optimale vertrektijd wordt bereikt  en of de route wel bevaarbaar of bezeild is en of  er voldoende water onder de kiel staat (handig in de wantijen op de waddenzee!). Als de route is uitgezet, kan in een soort simulatiemode het traject worden afgevaren waarbij de vectoren van wind en stroom mee bewegen. Zo kan je precies zien of je gedurende de hele weg de stroom mee hebt. Zo niet, dan pas je de vertrektijd aan en check je het traject opnieuw. Zeer handig en effectief dus!

Alle waypoints van de gekozen route worden in een tabel opgenomen met alle gegevens van die route zoals aan te houden waypoint posities (makkelijk om in je GPS in te geven), (grond)koers, lengte en duur van de trip, verwachte aankomst, wind, stroom en of het traject bezeild is voor jouw type boot. Je moet dan ook een polair-diagram van de boot opgeven of invoeren..

Ondanks een workshop, heb ik heel wat moeite gehad om het allemaal te behappen, maar het blijkt een zeer nuttig tool te zijn.

Ook worden de NMEA-data van het AIS zichtbaar gemaakt. Bij het passeren van Maasmond bij Hoek van Holland maakte ik de volgende foto. Het barstte in het Botlek gebied van de schepen (zie de vele labels met scheepsnamen), maar de Nordic Stockholm en het schip erachter die mij in de verdrukking brachten, zijn hier links duidelijk te zien. Onze eigen positie is het scheepje bovenin met de twee blauwe cirkels.

Ook op het IJsselmeer en op onze kanalen is AIS voor scheepsidentificatie toch wel gemeengoed geworden. Het zal niet de radar vervangen, maar het komt aardig dicht in de buurt!

We hebben ons heel wat voorgenomen om Oostende te verkennen, maar regen gooit roet in het eten.

Het miezert praktisch de hele dag en dan is geen stad leuk. Mooie gelegenheid om de blog eens op te starten en door te sturen naar de website. Dus sinds vandaag is de blog dan eindelijk online!

De planning is Nieuwpoort, een afstand van 9 NM. De lucht is grijs, de wind WZW/ZW, maar zwak. De afstand is dus comfortabel en we vertrekken op ons gemak om 10.15 uur, nadrukkelijk nagezwaaid door de havenmeester (wat een mooie kerel is dat toch!). We liggen wat aan lager wal, maar van alle kanten stromen schippers toe om ons af te duwen. Hoeft niet echt, want met een voorspring en een skippybal voorop zou het ons zelf ook wel lukken.

De route voert ons redelijk dicht langs de kust. Het is wat heiïg. Op zo’n 3 mijl afstand van Nieuwpoort komt er een speedbootje op ons af. Twee militairen vertellen ons dat we niet door kunnen varen. Er zijn schietoefeningen aan de gang. Of we maar koers willen wijzigen naar 320 en 4 NM uit de kust blijven! Verschrikkelijk balen dus, want dit kost ons bijna anderhalf uur extra om weer op de route te komen. We worden helemaal narrig als we later zien dat andere schepen toch het gebied mogen invaren. Het is dan bijna 12 uur en ja, dan moeten de mannekes schaften, hè……
We hebben geen zin meer in Nieuwpoort (toch al een paar keer aangelopen) en ik duik in de kaarten om te zien of we toch niet door kunnen varen naar de overkant. Maar dat is een zee te ver: nog 50 NM te gaan; dan zouden we laat in de avond aankomen en dat willen we niet.
Overigens staat de wind net verkeerd en is het traject voor ons net niet te bezeilen. Er zijn me hier ook teveel zandbanken om wat ruimer te varen.

Dan maar naar Duinkerken waar we nog nooit geweest zijn. Op de kaart is het kanaal dat toegang geeft tot de marina’s wit gekleurd. Loopt dit dan leeg bij eb? De Shell pilot van Tom Cunliffe (kado van onze kinderen) geeft gelukkig een positief uitsluitsel. Geen enkel probleem, het kanaal is uitgebaggerd en er staat minstens drie meter water.
Om 15.30 uur meren we af in de Marina van de”Yacht Club de la Mer du Nord”, een hele mond vol, maar één van de meest luxere marina’s die we ooit bezocht hebben (blijkt). Fraai sanitair en ruime boxen. In de zomer zal het wel druk zijn hier. We kunnen nu al bijna geen plek krijgen. Electriciteit en douches zijn inbegrepen, maar dat vinden we eigenlijk langs de kust overal wel zo. Wifi aanwezig.
Die middag doen we niets meer, maar bereid ik nog wel voor morgen de tocht naar Dover voor. Afstand 40 NM, vertrek een prettige 09.00 uur en al gauw stroom mee. De wind is dan nog steeds ZW (misschien te bezeilen hier) en gaat pas in de middag naar 5 BF. Zou dus kunnen. Morgen maar opnieuw bekijken.

We staan vroeg op om op tijd weg te kunnen zodat we de volle stroom mee te krijgen. Marianne komt echter terug van de douche en vraagt of ik de weersvoorspellingen voor vandaag al heb gezien…… Buiten het havenkantoor staat een groot scherm met alle weergegevens voor de komende dagen. De voorspellingen zijn niet mals: ZW 5 tot 6, uitschieters naar 7.
Ze heeft gelijk: dat wordt dus vandaag niet uitvaren.

Schippers die het toch trotseren, keren al na een paar uur terug. Het is niet te doen; een fikse stroom mee, dat wel, maar een fikse wind tegen: dus hoge golven en met deze ZW-er is de route tot de ‘shipping lane’ amper bezeild.

We maken er een slenterdag van. We bezoeken een klein WO2-oorlogsmuseum. In het begin van de oorlog is Duinkerken verschrikkelijk door de duitsers verwoest toen de engelse troepen geëvacueerd moesten worden terug naar de UK (operatie Dynamo). Als je de foto’s en de video bekijkt stond er geen huis meer overeind. Meer dan 300.000 man zijn teruggekomen, met achterlating van ruim gesneuvelde 50.000 soldaten. Een indrukwekkende tentoonstelling.
Als we er echter een half uurtje rondlopen, komt de vriendelijke man die ons de kaartjes verkocht, vertellen dat de zaak helaas tussen de middag dichtgaat. Grrm…dat had hij ons wel eerder kunnen vertellen. Maar we kunnen gerust zijn: om twee uur zijn we weer van harte welkom! Hij zou ons wel herkennen….(geen wonder want we liepen er moederziel alleen)

Dus eerst maar eens op zoek naar het gezellige stadscentrum. Helaas ontbreekt dat hier. Vele en ook dure winkels zat, maar zonder dat er een echte sfeer vanuit straalt.

Wel een enorm uitgebreide markt die zich over vele straten uitstrekt.

Één gebouw kan ons nog wel bekoren: het oude gemeentehuis. Een fraai monument, maar je kan er niet in.

Nee, Duinkerken kan ons als stad niet echt bekoren. Wel de Marina, die is prima.

Die middag maken ons bezoek aan het museum toch maar af. De man herkent ons en we mogen er onze rondgang voortzetten.

Als we om vier uur weer aan boord terugkeren, vallen we doodop neer. We kunnen geen stap meer verzetten….

Ook vandaag moet je op zee niet zijn en boeken we opnieuw een nachtje gastvrijheid bij de havenmeester.
We pakken de “plooifietsjes” en proberen aan de westzijde van de stad, voorbij alle havens, een stuk strand te vinden. Even lekker uitwaaien was de bedoeling. Nou, dat blijkt een hele grote vergissing te zijn. Daar bevindt zich – bijna tot aan Calais – alleen maar zware industrie. Het is er rommelig, smerig en het stinkt er dan ook enorm. Ook veel oud ijzer, zoals deze verlaten veerboot.  Er is dan ook geen enkel fietspad te bekennen en de auto’s razen je met 70 km/uur voorbij. Levensgevaarlijk en onverantwoordelijk om door te gaan.

Het strand en de boulevard blijken zich aan de oostzijde te bevinden en dat mag er zijn!  Daar kan Scheveningen nog een puntje aan zuigen! Geen ordinaire tent aan tent op het strand, maar nette gelegenheden en terrassen achter de kilometers lange boulevard (en geen autoverkeer), zodat het brede strand en de zee voor iedereen goed bereikbaar en zichtbaar is. Het is een genot om daar op één van de vele bankjes plaats te nemen en te kunnen uitkijken over de zee!
In dit gedeelte van Duinkerken zijn er wel fietspaden, maar of de Fransen of Françaises fietsen…..? We zien er hier niet veel van.

Volgens mijn prognose moeten we om 09.45 uur op zee zijn om ten volle te profiteren van de stroom. Tot 11.00 uur nog even tegen, maar daarna tot aan Dover gaat die stroom ons meesleuren.

Was het de vorige dagen prachtig weer, maar veel wind, nu is het grauw, het regent en de wind is zeer matig, weer ZW.
We varen gelijk uit met de “Watervogel”, een Jeanneau Sun Odyssey 36, van Pieter en Riet Kliffen uit Stellendam, Zeeland. Met hen hebben we bij aankomst in Duinkerken kennis gemaakt en steeds de dagen daarna gegevens uitgewisseld over het weer en de wind. Ook zij willen naar de overkant. Het is voor hen de eerste keer naar Dover en ze vinden het plezierig om wat ervaringen uit te kunnen wisselen.
Als we de havenmonding willen passeren staan de verkeerslichten op 3x  rood: verboden uit te varen! Er blijkt een tanker binnen te komen en het duurt toch nog een tien minuten voordat Port Control het sein veilig geeft en we mogen vertrekken.
Buiten staat er inderdaad een mager windje uit de verkeerde hoek. Met al die banken voor de kust gaan we maar niet kruisen en  trekken we de zeilen niet eens op. Opnieuw op de motor dus. Dat wordt dus geen leuke zeiltocht vandaag! We zijn met een paar boten die dezelfde kant opgaan, maar ook die maken gebruik van de motor, soms wel met het grootzeil als steunzeil erbij. De Watervogel heeft al wel snel de zeilen bijstaan. Blijkbaar kunnen die hoger aan de wind.

Al gaande wordt zichtbaar hoe de kust bij Duinkerken volgebouwd is met zware industrie. Er komt geen eind aan en loopt bijna door tot aan Calais. Het ruikt ook niet lekker en we krijgen beiden een déjà vu: hebben we dit in onze jeugd bij bepaalde windrichting ook niet geroken, de rookgassen afkomstig van het Botlek gebied? Jazeker!

We volgen de koers langs de betonde geul die ook gevolgd wordt door de vele veerboten uit Zeebrugge, Duinkerken en later ook die van Calais. Je zou verwachten dat de kanaaltunnel het aantal ferry-bewegingen wel minder zou maken, maar niets is minder waar. We moeten voortdurend om ons heen kijken om niet in hun vaarwater terecht te komen. Soms als we om ons heen kijken zien we er vijf varen! AIS is nu zeer behulpzaam want we zien alle schepen al van verre geplot.

De vaart zit er inmiddels flink in: we krijgen 2,5 NM stroom mee en lopen ruim 7,8 kn. Dat schiet lekker op. Na vier uur varen komen we bij de shipping lane. Hier moeten we ons strikt aan de regels gaan houden: op het kompas recht oversteken en niet compenseren voor stroom die nu van stuurboord komt (en ons in de goede richting dwz. naar Dover duwt). A.h.v. de AIS gegevens zie je op de plotter dat iedereen dit doet, ook de ferry’s.
Op de shipping lane is het niet bepaald druk. We hoeven voor geen enkel schip uit te wijken. Juist nu bewijst AIS zijn grote nut. Ik zie de schepen al van bijna 20 NM ver aankomen met hun vectoren en zolang ze maar niet conflicteren met mijn eigen scheepsvector is er niets aan de hand en gaan de schepen of voor, of achter ons langs. Het geeft een hoop rust aan boord!

Halverwege komt de “Watervogel” die achter ons aanvoer, met vol zeil opzetten. Ja, het traject is nu ook door ons te bezeilen Dit kunnen we niet helemaal negeren, alhoewel het er met de de hele dag al gestaag vallende regen toch niet echt leuker op wordt. Grootzeil opzetten in de shipping lane is geen optie, maar wel de Genua. Motor mag nu uit en met bijna 6 kn varen we verder. Na anderhalf uur zijn we de lane gepasseerd en kunnen we beginnen aan het laatste traject naar Dover.

Op 2 NM roepen we Dover Port Control op die ons toestemming verleent om naderbij te komen en verzoekt om ons op enkele minuten van de pieren (“breakwaters” hier genoemd) opnieuw te melden. Uiteindelijk mogen we naar binnen en melden ons bij Dover Marine voor een plaatsje in hun jachthaven.
Om 17.15 uur meren we af. Natte pakken en laarzen uit, thermogoed uit (want bepaald warm was het niet..) en …naar binnen. Uitblazen met een glaasje, want dat hebben we wel verdiend! Het was geen leuke tocht, maar we zijn eindelijk in Engeland beland en dat telt!

Bijgaand kaartje geeft onze tocht weer van ruim twee weken vanaf IJmuiden tot aan Dover toe

Hier in Dover zullen we een aantal dagen blijven. Er valt hier genoeg te zien en te bezoeken.

Alle pilots hebben het erover. het Dover Castle is het bezoeken meer dan waard. En dat blijkt ook zo te zijn. Eigenlijk komen we er veel te laat aan, want je kan er wel de hele dag vertoeven.

Behalve het kasteel zelf, is er een museum van een enorm ondergronds hospitaal en commandocentrale uit de 2e WO. Ook hier een tentoonstelling van operatie Dynamo! Nu gezien vanuit de Engelse kant. Wat ze hier aan beeld en geluidstechniek met beamers, projectoren en geluidsinstallaties hebben staan en toepassen, is indrukwekkend.

In groepen van 30 man word je door alle onderaardse gangen geleid en dat zijn er heel wat!  In een bepaald gedeelte staan we 26 m onder de grond. In elke ruimte of gang wordt een verhaal afgedraaid, voorzien van oorspronkelijke film of van animatiebeelden. Werkelijk prachtig!

Hele Situation en Command rooms staan nog vol met apparatuur, van plottafels tot telefooncentrales en zendinstallaties. Van het hospitaal zie je ook alle inrichtingen en hoor je met geluidsfragmenten hoe het destijds met de verzorging van binnengebrachte gewonden toeging. Er werkte destijds daar beneden een paar honderd man! Je mag er helaas niet fotograferen, dus geen foto’s hier.

We zouden het bijna vergeten, maar er is ook nog een kasteel uit de 12e eeuw, gebouwd voor King Henry II, te bezoeken. Vrijwel nog geheel in takt en ingericht in stijl.

Bovenop het kasteel geeft een vergezicht op Dover en de wijde omgeving. Frankrijk is duidelijk zichtbaar. Geen wonder dat dit een strategisch punt was in tijden van oorlog.

Aan de zeezijde is het zonnig weer, maar als we ons omdraaien zien we een zwaar buienfront snel naderbij komen en niet veel later stroomt het van de regen. Wanneer houdt dat toch eens op? We maken dat we van het dak weg komen en schieten beneden de winkel en een café in om te schuilen.

Tot onze verrassing vinden we daar nog een stukje “Holland”: een immens lang kanon ironisch “The Queen’s Elizabeth Pocket Pistol” genoemd, geschonken door Karel V aan Henry VIII en ……..vervaardigd in Utrecht!

Als het wat droger wordt verlaten we het kasteel en lopen we nog even het centrum in. Er is daar niet veel te beleven. We vinden Dover een beetje armetierig en doods. Op de boulevard (Seafront) is het ook al niet druk. Vanochtend nog wel. Toen was er een samenscholing van mensen die blijkbaar meededen aan een zwemmaraton. Er lagen vele zwemmers in het water die van pier tot pier zwommen. Brrrr, wat een moed!

Na de nodige inkopen gedaan te hebben, gaan we snel terug naar de haven. Het is welletjes geweest voor vandaag! De voeten gaan nu zo langzamerhand wel protesteren.