Beste mensen,
Nu er zo langzamerhand een eind komt aan mijn zeilreis, hier nog de belevenissen van de laatste vier weken en het plan voor het resterende stuk.
Op 9 augustus ben ik vertrokken met een goed gerepareerd schip uit Holmsond (vlak bij Umeå).
Het volgende doel was de “Hoga Kusten”, een kuststreek van ongeveer 50 NM tussen de steden Örnsköldsvik en Härnösund (zie Google Maps)
Na de laatste ijstijd is de kust hier 280m gestegen en dat is ook duidelijk te zien! Lange fjorden gaan diep het land in en de velen eilanden en eilandjes rijzen gedeeltelijk als hoge bergen op uit het water.
Eiland in het vaargebied “Hoga Kusten”
Een dorpje op het eiland “Ulvön” (Hoga Kusten)
Een schitterend mooi vaargebied, niet alleen vanwege het uitzicht maar ook vanwege het veilig en met veel plezier zeilen. Het water is tot vlak aan de kust en de eilanden, diep en helder. Het vaarwater ligt beschut, dus geen hoge golven.
Ook zijn er veel kleine plaatsjes met haventjes, vaak schitterend mooi gelegen.
Nog een keer vanuit het hoogste punt ter plaatse. Helemaal rechts ligt de “Elisabeth”.
Je moet hier wel op jezelf letten, want de meeste plaatsen hebben geen winkel. Ik zat dan ook een keer een paar dagen alleen op “Knäckebröd” (maar als backup best aan te bevelen).
Ik had hier graag nog een aantal dagen langer willen blijven, maar vanwege de reparatie liep ik al flink achter in de planning.
Dus toch maar weer verder richting zuid, met een lange tocht, ook ‘s nachts, door naar Gävle, een mooie stad om te zien.
Nog een kleine plaats (Bönhamn, Hoga Kusten)
Van Gävle en een aantal overnachtingen op ankerplaatsen later, verder richting het zuiden naar de Stockholmer Scherengordel. In de 30-er jaren en na de tweede wereldoorlog raakten deze eilanden, gelegen voor Stockholm, “verarmd” en trokken de mensen weg naar de grote steden.
Alles gebeurd hier met liefde en veel persoonlijke inzet. Hier zelfs bloemen op de steiger! (Bönhamn)
Om deze trend tegen te houden, is destijds de stichting “Stockholmer Skärgården” opgericht. Deze stichting kocht de eilandjes op, verbeterde de infrastructuur en legde havens en natuurreservaten aan om de kuststreek weer aantrekkelijk te maken, vooral voor de watersport en het toerisme. Er is dan ook hier een paradijs voor watersporters ontstaan.
De stichting geeft een gids uit, waarin alle plaatsen en mogelijkheden beschreven zijn. Zo bezocht ik het noordelijkste eiland Arholma en het bijna zuidelijkste eiland Utö.
Arholma is aan te bevelen vanwege het op een hoge rots gelegen restaurant “Dansbana” met een schitterend uitzicht over de scheren, en Utö vanwege de goede infrastructuur wat betreft winkels en restaurants.
In het hoogseizoen (15 juni tot 15 augustus) moet je Utö echter vermijden, want dan stroomt half Stockholm hier naartoe. Ik was hier op 24 en 25 augustus en waren er nog maar enkele bootjes.
De tocht van Utö (Stockholmer Skärgarden) naar Visby. Ik was wel wat gefrustreerd door het wegdriften naar het oosten
Er stonden nog honderden zeemijlen voor mij voor de boeg en dus moest ik maar weer eens een grote sprong maken. Het plan was om verder langs de Zweedse kust naar beneden te trekken. De wind kwam echter uit het zuidoosten, parallel aan de kust. Geen optie dus.
Ad hoc werd besloten om van Utö rechtstreeks naar Visby (op eiland Gotland) te zeilen, maar ook dit bleek later niet ideaal want in loop van de tocht draaide de wind steeds meer naar het oosten. Uiteindelijk werd dit een tocht van 130 NM, i.p.v. 85 NM rechtstreeks! (zie plot)
Blik op Visby
Ik denk dat ik niemand hoef te vertellen, dat Visby beslist één van de mooiste steden in de Baltische Zee is om te bezoeken (maar ook hier weer niet in het hoogseizoen, want dan komen de Zweden vanuit de oostkust hier massaal naar toe). Nu was het er helemaal niet druk en lagen er in de haven slechts enkele boten.
Op Gotland zat ik dan, wat de windrichting betreft, een beetje “op slot”, want die kwam weer eens uit het ZW, dus bijna precies uit die richting waar ik naartoe wilde: Bornholm.
Op zondagmorgen, 30 Augustus, toch maar vertrokken, want de wind zou vóór maandagnacht naar het oosten draaien. Het werd uiteindelijk weer zo’n tocht waarin van alles te beleven viel wat wind en weer betreft. Eerst opkruisen tegen een (flinke) wind, daarna in de nacht urenlang geen wind en vervolgens maandagnacht, zoals voorspeld, wind uit het oosten, echter met snelheden tot wel 22kn (6 Bf), urenlang begeleid door onweer, en tenslotte tijdens de laatste 50 NM: opnieuw wind tegen.
Na 56 uur (!) en 227 NM verder, kon ik eindelijk afmeren op het eiland Christiantsø, zo’n 12 NM voor de oostkust van Bornholm.
Ik moet wel zeggen dat ik het na deze 56 uur (een nieuwe record voor mij) wel een beetje zat was. De vermoeidheid viel echter nog wel mee, want ik kon elke nacht toch 4 à 5 uurtjes slapen.
Hier de langdurige tocht van Visby naar Christiansø
Christiansø is vlak naast het eiland Frederiksø gelegen, waardoor er een natuurlijke beschutte haven is ontstaan. Bovendien lag Christiantsø destijds voor Denemarken op een zeer strategische gunstige plek. Voor Koning Christian V redenen genoeg om hier in 1684 een fort te bouwen dat in loop van de tijd steeds meer werd uitgebreid. Het is met geen pen te beschrijven, hoe mooi het hier is rondom de eilanden, met al die gebouwen, huizen en huisjes van de inwoners, verdeeld over het eiland en verstopt tussen de rotsen. Iedereen moet dit zelf maar eens komen bekijken!
De haven van Christiansö
Een laatste blik op Christiansö op de weg naar Listed (Bornholm)
Ik ben hier nog drie dagen gebleven, maar op vrijdagmorgen, 3 september, dan toch vertrokken naar Listed op Bornholm, met weinig wind en veel gedein op deze, gelukkig korte trip… Voor een afstand van slechts 11 NM had ik echter wel 6 uren nodig!
Listed is een rustige plaatsje aan de oostkant van Bornholm. Inmiddels is dit wel mijn standaard aanlooppunt geworden voor mijn tochten richting het oosten. De havenmeester stond mij al op te wachten toen ik kwam aanvaren! Deze keer zelfs met een “schippersdrank” als begroeting.
Volgens het weerbericht draait de wind in de loop van de komende dagen naar NW. Hiervan wil ik gebruik maken en daarom maandag, 7 september, vertrekken met als doel Warnemünde. Dat wordt ook nu weer een lange tocht, ook ’s nachts, van rond 150 NM. Als het tegenvalt is er nog wel een uitwijk-mogelijkheid naar Rügen, het grootste eiland voor de duitse kust.
Het plan is om uiterlijk eind september weer terug te zijn in de “Heimathafen” van Lelystad. Ik denk dat ik dan nog een afsluitend bericht zal sturen.
Groetjes aan allen en tot dan……
Uli Knoop
(Het is weer een prachtig verhaal geworden. Namens de vereniging wensen we hem een behouden vaart- zonder verdere brokken – op zijn terugreis!)
(Hugo)
