Bert

Vandaag beloofd een prachtige dag te worden. Waarom zou ik langer wachten met vertrekken van deze mooie ankerplek, als ik te vroeg ben om over de ondiepte bij Harlingen te komen dan kan ik altijd nog wat heen en weer varen. Er is wind zat en uit het noordwesten mooier kan niet. Met alleen de genua loopt de boot als een speer met soms meer dan 8 knopen. Naruurlijk ben ik te vroeg bij de ondiepte maar het is te proberen, ik maak de genua kleiner en laat hem erg ruim staan om niet te hard te gaan. Vastlopen met opkomend tij betekend slechts dat je moet wachten om weer vlot te komen. Toch is het best wel spannend, de dieptemeter loopt steeds verder terug en vermeld op een gegeven moment 0 diepe onder de kiel. Ik hou de motor in z’n vrij aan om direct om te keren als dat nodig is. De meter staat op 0, maar ik voel niets en ga door. De meter blijft 0 en het is druk met veel tegemoet komende zeilers. Maar ik voel niets en loop niet vast, na een tijdje wordt het weer dieper; ik ben er door. In de sluis is de drukte enorm, maar toch kom ik er nog vrij gemakkelijk in en uit. Hoewel het nog niet zo laat is, is doorvaren niet verstandig de Ketelbrug haal ik toch niet dus ik ga ankeren ten oosten van de sluis. Er liggen veel klippers tjalken en andere platbodems, en overal zie je de mensen het water in springen en zwemmen en plezier maken. Ik gooi de bijboot in het water en ga ook zwemmen. Een eindje bij mij vandaan ligt een klipper waarbij veel mensen aan het zwemmen zijn, ik zwem er heen; ik zeg ik kom even kennis maken ik ben de buurman. Eerst verstaan ze mij niet het blijken allemaal duitsers. Als ik ze vertel dat ik net uit Noorwegen kom zijn ze heel verbaasd. Met zo’n groot jacht kan dat wel? Ja hoor zeg ik, en als U een kijkje wilt nemen aan boord dan moet U er naartoe zwemmen. Twee duitse vrouwen doen dat, en kookt U ook vragen ze als ze het kooktoestel zien? Ja hoor maar mijn vrouw heeft ook veel meegegeven, maar dat is bijna allemaal op, en brood heb ik ook niet meer zeg ik, alleen knäckebröd. Dat is gezond zeggen beide vrouwen. Ik bied aan om ze met de bijboot terug te roeien, één accepteerd het de ander duurt het gereed maken van het bootje te lang. Als ik haar terug roei vraag ik of ze misschien een mobiele telefoon hebben omdat ik graag mijn vrouw wil bellen. Ik leen haar toestel en bel jouw Ton. Daarna vertrekt hun boot, ze blijven er niet overnachten, ook de andere klippers gaan weg het is hier nu heerlijk rustig. Twee jachten en één driemastklipper dat is alles. Als morgen de wind ZW is blijf ik een dagje liggen. Het Clipper weerstation zegt: Di 6 juli NW 2 – 3 later 4; Wo 7 juli ZW 2 – 3; Do 8 juli O – ZO 2 – 3 – 4. Dus is morgen verder gaan toch wel aan te raden.

Het Clipper weerstation zit er weer eens naast, de wind is ZW geworden en direct al zo’n 20 knopen. Dan is de ankerplek ten oosten van de sluis bij Kornwederzand geen leuke plek meer. Om 6.00 uur was ik klaar wakker en het geschommel zat; dus ontbijten en wegwezen. Het eerste stuk op de motor, het is er ondiep en pal tegen de wind in. In het navigatiesysteem heb ik een waypoint gezet bij het Vrouwenzand bij Stavoren omdat dat altijd hinderlijk in de weg ligt. Al gauw heb ik de motor uitgezet want met zo veel wind kun je beter zeilen. Eerst voldoende naar het westen om van dat vermaledije Vrouwenzand vrij te blijven, en dan in één ruk naar de Ketelbrug; dat ging voortreffelijk met soms meer dan 8 knopen snelheid; heerlijk. Om half één kwam de brug in zicht, ik was er om half drie! En zoals daar de gewoonte is gooit hij hem net voor mijn neus dicht. Ik weet dat de brugwachter er van geniet als je kwaad wordt. Ik deed net of ik toen pas het bord zag met “VHF 18”, en haalde snel mijn marifoon naar buiten en sloot hem aan, toen zei ik poeslief: “Goedemiddag brugwachter van de Ketelbrug, Zeiljacht Realised Dream verzoekt om passage”. Hij draait zo was zijn antwoord, en inderdaad ik mocht als eerste door de brug. Op het Ketelmeer haalde ik 7 knopen met alleen de genua; dus fantastisch zeilweer. Toch was er in het begin niemand op het IJsselmeer, maar na de middag wel toen werd de wind iets minder en het was warm. Het is nu halfzes en nog 29 graden, dat is een mooi: “Welkom thuis”.
Het avondmenu is spagetti met saus, ik heb een potje gevonden. Het is natuurlijk niet jouw voortreffelijke saus Ton, maar ik maak het maar op.
Omdat de dieselvoorraad bijna op is, overweeg ik om eens te gaan bunkeren bij de parlevinker in Kampen, daar vlakbij zijn ook supermarkten, ik wil graag vers hollands brood kopen. Misschien vindt hij het goed dat ik dat even doe. En dan naar de Roggebot; de finish. En dan moet mijn lief vrouwke maar snel komen. Als we samen waren geweest in Noorwegen had ik wel naar Geiranger gewild. In Noorwegen is zeilen gemakkelijk vrijwel geen eb en vloed en overal fjorden om beschutting te vinden, en alle gevaarlijke plekken zijn gemarkeerd met boeien of palen. En het is er prachtig.

Zoals de laatste tijd gewoon is geworden was ik weer vroeg op, zodat ik al snel opweg kon naar Kampen naar het bunkerstation. De Eilandbrug zoals de nieuwe brug buiten Kampen heet wordt na een oproep via de marifoon meteen geopend; probleemloos. Bij het bunkerstation kon ik slechts 60 liter tanken, en ik had opmeer dan 150 liter gerekend; ongelooflijk. Of de diesel is heel zuinig, of ik heb inderdaad veel gezeild; ik denk dat het allebij waar is. De dag is weer schitterend 31,7 graden, dus ben ik terug gegaan naar de ankerplek bij het slipdepot; lekker nog een dagje zonnen, zwemmen en luieren. Mogen vertrek ik naar onze vaste ligplaats in de Roggebot.

Na eerst nog wat te hebben gezonnebaad en gezwommen vertrek ik zo rond het middaguur naar de Roggebot het is mooi maar erg warm weer ( 35 graden ) en drukkend m’n tong plakt aan m’n verhemelte. Ton je bent niet in de Jachthaven en dat is een enorme teleurstelling. Het lijkt of niemand mij mist inclusief mijn vrouw en dat is niet leuk om te ontdekken. Van de vrouw van de havenmeester hoorde ik dat het niet lukte om te komen, om 20.00 uur zal ik je nogmaals proberen te bellen om te horen wanneer je hierheen kunt komen; snel hoop ik. Op onze “vaste” ligplek ligt iemand anders, dat maakte het aanmeren makkelijker, omdat je in de box naast de onze gewoon aan de grond loopt als je bijna in de box bent. Wegdrijven kan de boot dan niet meer; en dat is makkelijk. Bij deze temperaturen gaat bier er goed in, en ik heb gelukkig nog een voorraadje gevonden. Ik denk dat ik goed alleen kan zijn, en als ik zeil is dat ook gewoon zo. Maar als ik eerlijk ben tegen mezelf was mijn verlangen naar mijn Tonneke zo groot dat Noorwegen nog maar even moet wachten voor het verder ondekt wordt.

Ton kon het niet regelen om naar mij toe te komen; zij heeft geen rijbewijs en de vriendinnen durven niet in zo’n grote auto te rijden, en bovendien was de accu leeg. Ik was vergeten tegen Jan te zeggen dat hij de accuklem moest losmaken om het leeglopen van de accu te voorkomen als hij zo lang niet wordt gebruikt. Er bleef dus niets anders over dan met openbaarvervoer naar huis te gaan.
En zo eindigd de reis toch nog in mineur.

Einde.

We zijn weer thuis en tijd voor een korte nabeschouwing. Op advies van Hugo heb ik een kaartje getekend van de route van mijn zeilreis (klik erop voor vergroting).

Het geeft een overzicht van de gehele zeiltocht langs de NL en DU-kusten, de plek van de aanvaring (..) op de Elbe, de doorgang door het Noord-Oostzeekanaal, en de route via Denemarken naar Noorwegen. Uiteindelijk ben ik dan rechtstreeks van Kristiansand naar Nederland  teruggevaren.

Een lange tocht, maar alleszins de moeite waard!

Tenslotte nog een laatste woord over de lekkage:
De problemen met het water onder de accu’s in de voorpunt heb ik opgelost door de boot naar Elburg te varen en de poreusiteit van het nieuw aangebrachte polyesterglass onder vacuum te vullen met polyesterlak. De vacuum-installatie kon ik lenen van Thales. Vacuum aan de buitenzijde en lak aan de binnenkant. De deskundigen in Elburg hielden het op binnen gelekt regenwater, terwijl het zoutwater was! In het begin kon ik slechts een vacuum halen van 25 cmHg beneden de omgevingsdruk. Dit is erg weinig, zo lek was de scheepshuid. Na het aanbrengen van de lak steeg de druk tot 65 cmHg; er komt geen water meer binnen!

Het grootste probleem blijft: hoe krijg ik mijn vrouw enthousiast voor zeilen op zee?