Geert, onze terreincommissaris, stuurde mij een paar foto’s van het botenterrein dat wij aan het einde van 2024 hebben moeten verlaten. Desolaat, troosteloos, ontredderd en triest, waren wat woorden die bij opkwamen toen ik ze zag.
Een terrein dat sommige leden al sinds 1980 betraden, waarop we onze schepen konden stallen en onderhouden, waar we in de loods konden klussen, waar we onze werkdagen hielden, waar we bij elkaar kwamen voor de nieuwjaarsborrel en barbecue en waar elk jaar opnieuw de banden werden aangehaald met de leden als we terugkwamen van het vaarseizoen.
En als alle boten (en bokken..!) inmiddels ‘een plek elders’ hebben gevonden is dit het trieste resultaat.

We gaan dit terrein missen. Het is niet anders.
Hugo

Een verlaten terrein in de mist…